Maud Nachtboek van Maud 3 nov 2017, 15:59

Leestijd: 4 minuten

#14: Blijf van mijn huisgenoot af, dom paard!

Terugblik: Maud ging met een paar meisjes uit haar jaarclub naar Amsterdam Dance Event. Terwijl de rest vol aan de pillen ging, hield Maud het bij haar Russische vriend (Wodka). Ze werden uitgenodigd door een groepje jongens om te afteren in hun dispuutshuis ergens op de grachten. Terwijl twee meisjes meteen de slaapkamer indoken, bleef Maud alleen achter met Sjoerd die al snel met witte lijnen op de proppen kwam. Hij bood haar de spiegel aan, maar Maud sloeg het aanbod af en moest ineens heel erg aan iemand denken. Haar huisgenoot Sam.

Waarom luister ik niet wat vaker naar dat verstandige stemmetje in mijn hoofd? Het stemmetje dat zegt: twee drankjes is genoeg, stop nou eindelijk eens met roken, eet die familieverpakking Milka niet in een keer op, ga eens wat vaker naar college, duik eens een keer op tijd je bed in, app je huisgenoot Sam niet wanneer je in toch nog behoorlijk beschonken toestand aan hem denkt op een after in Amsterdam, Maud!

Maar nee, ik ben blijkbaar Oost-Indisch doof voor dat engelenstemmetje en zoek liever dat duiveltje in mij op dat me tien drankjes laat drinken -of meer, maar dan ben ik de tel al lang kwijt-, me door laat paffen als een professionele rookmachine, het familiepak in een keer laat verorberen, me elke ochtend weer eindeloos laat snoozen en die me ’s avonds op laat blijven. En het stemmetje dat me het appje liet sturen aan Sam. ‘Zeg Sam, ik moest ineens heel erg aan je denken… Jij ook aan mij?’ Dikke vette oops. Niet alleen kreeg ik geen appje terug, maar daar bovenop kwam ook nog eens de aanblik van Sam die middag dat ik thuiskwam.

Ik had niet geslapen, was heel erg gaar en brak en leek wel een lijk en daar lag mijn megaknappe huisgenoot op de bank. Met Bella. En Bella is niet een van onze huisgenoten, maar Bella is een superknappe tweedejaars die in dezelfde medische commissie als Sam zit. Het zag ernaar uit dat ze al uitgebreid doktertje hadden gespeeld samen, met hun seksblos op de wangen en een samenzweerderige glimlach die mensen delen die net stomende seks met elkaar hebben gehad.

Bella is alleen echt niet leuk en dat zeg ik echt niet omdat ze net het zaad van Sam in zich heeft ontvangen, maar omdat het gewoon een domme geit is. Met een raspaard, blijkbaar. Terwijl ik in de keuken een flinke tosti aan het bouwen was, ving ik een gesprek op over haar paard dat zich niet lekker in zijn vachtje voelde in de stal waar hij nu zat, waarop Sam heel hard moest lachen en zoiets zei als ‘nou, als dat het enige is’. Met een pruillipje -dat kon ik gewoon horen- zei ze toen: ,,Maar Sam, luxeproblemen zijn ook problemen…”

Een beetje als verdoofd ga ik erbij zitten en neem een hap van mijn tosti. Hoe klote ik me ook voel, de smaak van gesmolten kaas met bieslook en sambal (echt een topcombi, geleerd van tostimaster Sam) doet me even goed.

Hé Maudje, zegt Sam ineens. ,,Ik zie nu pas dat je me vanochtend nog een berichtje hebt gestuurd, had ik nog helemaal niet gezien!” Hij kijkt me blij aan, ,,Even openen, hoor…” Bella legt haar hand op zijn schouder en buigt over de telefoon om mee te lezen. In een fractie van een seconde bedenk ik iets waardoor alle ogen op mij gericht zijn, in plaats van op de woorden die ik uren daarvoor aan Sam had gestuurd.

Ik begin te hoesten en proesten en doe net of ik stik in de hap tosti die ik net heb genomen. Plotsklaps komen alle lessen van mijn toneelklasje van tig jaar geleden naar boven en vol drama en met compleet inlevingsvermogen en tranen die uit mijn ogen plengen, lijkt het net alsof ik op het punt sta voor eeuwig in mijn tosti te blijven hangen.

Sam gooit zijn telefoon op de grond (fjieuww…) springt op en snelt naar me toe. Hij slaat zijn armen om mijn lichaam en de allerknapste geneeskundestudent van de hele wereld oefent de Heimlichgreep met volle overgave op mij uit.

Ik kan er niets aan doen, maar ik krijg kippenvel van onder tot boven van Sams armen die zich over mijn lichaam bewegen en met alle kracht die ik in mij heb, spuug ik de week geworden hap tosti -met bieslook en sambal- uit over de tafel. En over Bella. Dikke vette oops… Ik snak naar adem en Sam kijkt me bezorgd aan. Gaat het wel Maudje?

Ik pak hem stevig vast en zie door mijn wimpers heen de boze blik van Bella die de stukjes kaas en ham en bieslook uit haar paardenstaart haalt. Ja, fluister ik, ,,het gaat wel weer.”

VOLGENDE AFLEVERING > > >

< < < VORIGE AFLEVERING

WIE IS MAUD?

,,Hoi, ik ben Maud (19). Waar de een postzegels of Efteling-laven verzamelt, spaar ik spannende ervaringen en houd in mijn dagboek – of beter: nachtboek – mijn laatste avonturen én veroveringen bij. Elke week geeft Metro een kijkje in mijn turbulente (studenten)leven.”