Johan van Boven Sport 23 feb 2018, 06:54

Leestijd: 6 minuten

Schaatsbabe Schouten wil best met plak in de Playboy

Om de olympiërs beter te leren kennen duiken we in hun Instagram-account om ze aan de hand van enkele foto’s te interviewen. Vandaag: de 25-jarige schaatsster Irene Schouten, die zaterdag een plak hoopt te veroveren op de massastart.

Dit is een van de eerste foto’s die je in 2013 op Instagram zetten. Ben je in die vijf jaar veranderd?
Qua uiterlijk niet echt, zo te zien. Maar ik ben wel een stuk volwassener geworden. Ik kan beter met teleurstellingen omgaan. Als ik vroeger een marathonwedstrijd niet won, was ik pissig en chagrijnig. Dat was voor mij het eind van de wereld. Nu kan ik dat veel beter relativeren en zet ik de knop gelijk weer om.

Had je toen verwacht dat je in 2018 voor het eerst naar de Olympische Spelen zou gaan?
Ik wist wel dat ik het in mij had. Fysiek was ik al heel sterk, maar technisch en mentaal was ik er nog niet. Op deze leeftijd won ik marathons, maar ik wilde beter worden op de langebaan. Toen ik dat verbeterde ging ik internationale wedstrijden rijden en wist ik dat de Spelen mogelijk zouden moeten zijn.

Dit is een still van een video waarop te zien is hoe je hard onderuitging en zo het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen misliep. 
Ik was de snelste, maar drie ronden voor het eind viel ik. Weg titel. Een paar dagen daarvoor was een goede vriend van mij, schaatser Sjoerd Huisman, overleden. Daardoor was ik niet heel erg bezig met die wedstrijd. Ik schaatste altijd met zijn zus en als ik de pijn in haar ogen zag, dacht ik echt niet aan het NK. Even balen, meer was het niet.

Is zo’n valpartij eigenlijk eng?
Nee, voor mij niet. Vroeger deed ik altijd aan skeeleren en viel ik áltijd. Dan lag ik echt helemaal open. Soms liep ik er als een mummie bij, omdat ik helemaal met verband was ingepakt. Daardoor ben ik hard geworden. Ik zal nooit blijven liggen, ga altijd door. Opgeven is geen optie. Er zijn wedstrijden geweest dat ik echt niet meer kon, maar dat ik toch nog doorging. Op die manier ben ik een keer Europees kampioen skeeleren geworden. En tijdens een World Cup massastart ben ik ook een keer onderuitgegaan, waarna ik uiteindelijk nog won. Terwijl iedereen dacht dat ik het niet meer zou redden. Daar ligt mijn kracht. Het zit een beetje in de familie. Mijn broer Simon heeft de zwaarste alternatieve Elfstedentocht ooit gewonnen. Altijd doorgaan!

Op Instagram heb je best veel modellenfoto’s staan. Heb je vaak shoots?
Af en toe.

Je kijkt en klinkt alsof je het gênant vindt. 
Ik had laatst een shoot waarbij ik heel veel moest bewegen. Beweeg jij maar, wij maken wel foto’s, zeiden ze. Dat is echt helemaal niets voor mij. Laat mij maar gewoon lekker schaatsen.

Maar als ik naar die foto’s kijk, ziet het er erg professioneel uit.
Ik vind het heel leuk als ik mooi op de foto sta, maar de hele weg ernaar toe… Dat gedoe eromheen! Maar het hoort er blijkbaar bij. Ik krijg af en toe een verzoek en dan maak ik de afweging of ik het doe of niet. Ik heb niet veel tijd en wil geen tijd besteden aan een knullig foto’tje. Die ik zelf ook nog kan maken. Nu ik naar deze foto kijk, weet ik weer dat de shoot een dag na mijn wereldtitel op de massastart was. Ik was na de overwinning op stap gegaan in Heerenveen en toen besefte ik ineens: fuck, ik heb morgen die fotoshoot! Gelukkig doet make-up wonderen.

Als je een olympische medaille wint, zullen de aanvragen alleen maar toenemen.
Mijn zus helpt mij nu al af en toe als een soort manager. Zij bekijkt het als fan of leek en weet wat men wil zien. Bijvoorbeeld dat ik sexy op de foto moet, zodat ik meer volgers op Instagram krijg. Maar het moet wel echt bij mij passen, dus daar hebben we af en toe discussies over.

Vroeger riep je toch dat je ooit in de Playboy wilde?
Als ze goed betalen wil ik best met een medaille om mijn nek in de Playboy, haha. Maar het ligt er natuurlijk aan wat voor foto’s het zijn. Ik wil er niet ordinair opstaan ofzo.

Wat zien we hier?
Zo, dit zijn allemaal foto’s die ik al vergeten was joh! Hier ging ik met mijn zus naar de Toppers. Dat was een heel leuk sfeertje.

Dus het Holland Heineken House is echt iets voor jou?
Zeker. Mijn trainer Jillert Anema weet dat ik plezier moet hebben om het beste uit mezelf te halen. Het moet gezellig zijn en niet denken: ik wil nu naar huis. Ik moet natuurlijk wel op tijd naar bed, want ik heb een doel voor ogen. Maar een beetje lol moet kunnen.

Hier sta je met je moeder op de foto.
Vorig jaar kreeg ze een hersenbloeding en na drie maanden zou er vooruitgang te zien moeten zijn. Maar op een gegeven moment ging ze alleen maar achteruit. Op een gegeven moment kwam ter sprake dat we haar in 2018 beter zouden kunnen laten inslapen. Maar de laatste tijd gaat ze heel erg vooruit en praat ze zelfs weer af en toe. Dus we denken totaal niet meer aan dat het over zou kunnen zijn. Ze knikt ja en schudt nee. Als we een grapje maken, lacht ze. Zo mooi, daar ben ik erg blij mee.

Ga je voor haar een medaille veroveren?
Ja. Ik merk aan alles dat ze er heel erg mee bezig is. Een tijdje terug was er een tante op bezoek en toen ik tegen haar zei dat het niet zo lekker ging met schaatsen, kneep mijn moeder keihard in mijn hand. Als ik mijn olympische race rijd, kijkt ze samen met de familie.

Je vertelt er nu vrij nuchter over. Dat zal in het begin anders zijn geweest.
Nogal. Zij was altijd degene die ik appte over de laatste stand van zaken. Toen het net was gebeurd ging ik op trainingskamp en kon ik ineens mijn moeder niet meer appen. Ik was ineens mijn maatje kwijt. Ze was er ook altijd voor me als het niet goed ging. Gelukkig gaat het nu weer beter met haar.

Dit is tijdens de presentatie van TeamNL. Heb je er lang wakker van gelegen dat je je had gekwalificeerd voor de Olympische Spelen?
Ik weet nog goed dat ik de belangrijkste massastartwedstrijd had gewonnen en alleen maar dacht aan dat de bondscoach niet om mij heen zou kunnen voor de Spelen. Mijn hartslag was de hele dag enorm hoog. De Olympische Spelen! Zo vet! Ik wilde me ook nog op de 3 en 5 kilometer kwalificeren, maar dat is helaas niet gelukt. Daarom ben ik blij dat de massastart olympisch is geworden. Ik weet dat ik al mijn tegenstanders kan verslaan, maar de massastart is een spel waarvan je nooit weet hoe het loopt. Hopelijk krijgen we na afloop het Wilhelmus te horen.

We speelden ook Metro’s olympische Zuid-Korea-quiz met Irene Schouten: