Erik Jonk Televisie 13 mei 2024, 17:58

Leestijd: 5 minuten

Zes gezinnen in indrukwekkend ‘Leven naast de dood’: door moeten gaan na een kind verliezen

Een regelrechte nachtmerrie van ouders, de grootste ongetwijfeld: een kind verliezen. Dit wordt vanaf morgen, als we die woorden zo mogen kiezen, op televisie tot leven gebracht. Leven naast de dood van BNNVARA laat namelijk vier weken lang niet alleen ouders zien die een kind zijn verloren door ziekte, geweld of zelfdoding. Maar ook, een belangrijke insteek daarbij: hoe ga je verder met je leven? Hoe doe je dat met je gezin? Eén woord past daar overduidelijk bij: indrukwekkend.

Nog zo’n indrukwekkend en veel bekeken programma, Over Mijn Lijk, begon in januari met de crematie van de 27-jarige Zoë. Zij overleed aan botkanker. Haar moeder sprak op die crematie en vroeg zich af: „Wat ben je als je je kind verliest?” Voice over Jacob Derwig van Leven naast de dood begint haast hetzelfde: „Als je beide ouders verliest, ben je een wees. Als je een partner verliest, ben je weduwe of weduwnaar. Maar als je een kind verliest, zijn daar letterlijk geen woorden voor.”

Metro bekeek voor tv-rubriek Blik op de Buis alvast de eerste aflevering van dit programma over een kind verliezen. Als na een paar tellen al een kistje bij een uitvaart verschijnt, binnengereden door een aantal jonge kinderen, heeft deze kijker de neiging om meteen maar te stoppen met kijken. Doe dat echter maar niet. Daarvoor is Leven naast de dood over een kind te verliezen ‘te goed’. En belangrijk vooral.

De rotvraag bij een kind verliezen

Je ziet in deze reeks namelijk hoe verschillende ouders die zo’n groot drama meemaakten allemaal op hun eigen manier omgaan met rouw. Voor de een is het nog maar kort geleden, bij de ander al bijna dertig jaar. Voor de kijker die nog nooit zoiets vreselijks aan de hand heeft gehad, is buiten dat ook goed aandacht besteed aan ‘hoe de buitenwereld’ met de rouw na een kind verliezen omgaat. Daar valt voor elke kijker wel iets uit te halen. „Een enorme rotvraag?”, zegt een van de ouders in Leven naast de dood: „Hoe gaat het met je?” Eén ding is voor iedereen wel duidelijk: een kind verliezen is een superongemakkelijk onderwerp. Eerlijk gezegd is zit er (haast) een taboe op praten over het onderwerp.

Die ene vraag is natuurlijk ook wel weer logisch. Je komt de ouders, broertjes en zusjes namelijk weer tegen. Hoe voelt het voor hen om na een kind verliezen weer op het schoolplein te staan? Wat doe je als er op je werk geen ruimte is voor jouw verdriet? Hoe zorg je dat je de andere kinderen niet tekortdoet en er ook voor hen bent als je zelf wordt opgeslokt door de allesomvattende rouw? En tja, hoe ga jij als buitenstaander met hún verdriet en radeloosheid om?

Deze ouders zie je in Leven naast de dood

Robert en Livia verloren hun zoon Pedro (17) aan de complicaties van een aangeboren stofwisselingsziekte. Zij merken dat mensen sindsdien soms contact mijden. Anne Floor en Thomas verloren hun dochter Julie Emma (9) nog maar kort geleden. Zij had een hersentumor. Zij zijn vrienden verloren, maar er zijn ook vriendschappen juist hechter geworden.

Joël, de zoon van Mieke en Erik, overlijdt op 23-jarige leeftijd op zijn kamer door zelfdoding. Beiden blijven achter met veel vragen. ‘Wat hebben we over het hoofd gezien?’ ‘Wat hadden we anders kunnen doen?’ En ook: ‘Wat hebben we fout gedaan?’ Mieke is nu veel thuis en Erik stort zich op zijn werk in de Tweede Kamer. Paul en Simone verwerken, op hun eigen manier, de dood van hun zoon Wies. Hij overleed aan een hersentumor en was nog maar 8. Toen Wies van de tumor hoorde, werd hem verteld dat hij een balletje in zijn hoofd had. „Een goed of een slecht balletje?”, vroeg het kleine dappere mannetje nog. Simone gaat een paar dagen met de andere kinderen naar Zeeland, Paul blijft liever thuis met zijn verdriet.

Kind verliezen door vroeggeboorte of een bomaanslag

Pia en Woes verloren hun dochter Pup toen ze zes maanden was aan complicaties na een vroeggeboorte. Pup was de tweelingzus van Boet. Op zijn verjaardag is het feest, maar Pup heeft haar eigen dag. Het gezin herdenkt elk jaar haar sterfdag door met elkaar iets leuks te gaan doen. Rien verloor bijna dertig jaar geleden zijn zoon Reinier (25). Reinier was voor zijn eindstage van de studie fysiotherapie in Tel Aviv gaan wonen en was letterlijk op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Hij werd slachtoffer van een bomaanslag. Rien zet zich nu in als bestuurslid bij de Federatie Nabestaanden Geweldsslachtoffers (FNG). Contact met lotgenoten is voor hem nog altijd zeer waardevol in zijn rouwproces.

En zo valt uit elk afzonderlijk verhaal over een kind verliezen wel iets te halen. Voor kijkers die ook zoiets hebben meegemaakt misschien, daarover kan deze Metro-kijker natuurlijk niet oordelen. Maar zeker voor ‘buitenstaanders’ als het gaat om dat eerder aangegeven taboe. Leven naast de dood zet je in ieder geval aan het denken.

Aantal blikken uit 5: 4

Noot: 5 blikken is door het onderwerp eigenlijk wel op z’n plaats. Er zullen echter ook mensen zijn die, juist door dat onderwerp, absoluut niet willen kijken.

Leven naast de dood is vanaf morgen (dinsdag 14 mei) wekelijks rond 21.30 uur te zien bij BNNVARA op NPO 1. Terugkijken kan via NPO Start.

Een leven lang moeder van een gehandicapt kind: ‘Job is al 58 jaar mijn baby’

De kledingindustrie is een klerezooi: docu Uit de kleren is in elk geval goed bedoeld

Reacties