Isabella van den Berg Televisie 24 jun 2023, 09:15

Leestijd: 4 minuten

Acteur Kabouter Plop over anorexia van zijn dochter: ‘Je hebt het pas door als het te laat is’

Ellenlange wachtlijsten voor psychische zorg is niet alleen in Nederland een probleem, maar komt ook in België voor. Dat werd gisteravond duidelijk in Op1, waarin Julie de Donder samen met haar vader, die wellicht makkelijker te herkennen is als jeugdicoon Kabouter Plop, praat over de eetstoornis anorexia.

Anorexia werd haar twee jaar geleden bijna fataal, maar nu het herstel achter de rug is, vraagt Julie de Donder samen met haar vader Walter de Donder aandacht voor de lange wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg.

‘Niet door dat ik ziek was’

„We gaan het absoluut niet hebben over jouw succesvolle acteercarrière, Walter”, verduidelijkt de helft van het presentatieduo van Op1, Amber Kortzorg. „Jullie hebben een missie samen. Wat is die missie?” Walter geeft aan dat aandoeningen zoals anorexia bespreekbaar mogen en moeten worden. „Dat hoef je niet weg te moffelen.” Erover praten kan volgens hem een „trigger” zijn om een keerpunt te vinden, en om terug uit het „dal” te klimmen.

Dochter Julie vertelt hoe haar leven eruit zag met de ziekte: „Het was heel erg donker. Het is voornamelijk ontstaan door pestgedrag, doordat ik me eenzaam voelde en omdat ik de controle verloor. Godzijdank ben ik opgenomen geweest, want het had niet veel gescheeld.” Julie geeft aan dat ze in die tijd niet doorhad dat ze ziek was. „Het kruipt er geleidelijk in. Je hebt het pas door als het te laat is.”

Vader en dochter over strijd tegen anorexia in Op1

Ook vader Walter had het niet door. „Ik was een afwezige vader vanwege een drukke agenda. Dan heb je een opgroeiende dochter en denk je dat het de grillen van de leeftijd zijn. De ene dag willen ze vermageren, sporten of zijn ze niet tevreden met hun lichaam. Door veel weg te zijn, sla je stukken over. Op het moment dat je het doorhebt, ben je te laat. Veel te laat.” Of hij zich daar schuldig over voelde? „Een beetje wel. Maar ik had weinig keuze. Je moet kansen grijpen wanneer ze zich voordoen.”

Zag Julie dat ook zo? „Ik had een oudere broer, en dat was mijn vaderfiguur. Nu ik zelf ouder word, en ik zijn beroep beter snap, merk ik wel dat het niet zo evident is. Dat je bepaalde dingen moet opofferen om carrière te maken.” Naast acteren heeft Walter de Donder namelijk ook een „bescheiden” politieke carrière als burgemeester.

Weggestuurd bij ziekenhuis

Maar door Julie’s ziekte zijn vader en dochter naar elkaar toe gegroeid. „We kwamen aan bij het ziekenhuis in Leuven en werden daar weggestuurd vanwege te weinig te bedden, te weinig plaats. Julie had op dat moment een hartslag van om en nabij de 24 slagen per minuut en haar gewicht lag rond de 35 kilo. Ik moet zeggen dat de mensen uit de medische sector bijzonder veel begrip hadden en ik ben ze dankbaar. Zij zijn ook machteloos omdat ze het met te weinig middelen moeten doen”, verduidelijkt Walter de Donder.

Met Walter De Donder, bekend van zijn rol als Kabouter Plop, hebben we het over de strijd van zijn dochter Julie tegen anorexia. ‘’We werden weggestuurd van het ziekenhuis in Leuven vanwege te weinig bedden, terwijl het op het randje was. ’’ #Op1 #BNNVARA pic.twitter.com/0p8jWY9TZS

— Op1 (@op1npo) June 23, 2023

‘Zakte gewoon door mijn knieën’

Bij onze zuiderburen zijn er volgens De Donder ongeveer 25.000 jongeren die wachten op psychische hulp. En hoe Julie er bovenop is gekomen? „Eerlijk? Ik heb geen flauw idee.” Ze vertelt een anekdote over de periode tussen opnames. „Ik wandelde met mijn moeder en we moesten oversteken want er kwam een auto aan. Mijn moeder moest me meetrekken en ik zakte gewoon door mijn knieën. Toen dacht ik: ‘Dit klopt niet’. En zo zijn er meer momenten geweest waarop ik dacht: ‘Julie, je kunt toch niet je hele leven zeggen dat je anorexia had?’ Mijn hele jeugd bestond uit mager blijven, ik wilde iets gaan maken van mijn leven.”

Is ze nu dan genezen van anorexia? In Op1 wordt duidelijk dat dat moeilijk is. „Ik zou liegen als ik zeg dat je er 100 procent van geneest”, zegt Julie. „Het verlaat je niet. Het blijft altijd ergens in je achterhoofd sluimeren, maar ik kan veel sneller ‘nee’ zeggen. Dat ik goed genoeg ben, niet dik en je weet waar je vandaan komt.” Over de band zegt vader Walter: „We zijn maatjes voor het leven geworden. Dat vindt zijn oorsprong in het feit dat je zo diep bent gegaan. De oorzaak is fout, maar ik ben zo blij dat we elkaar op een andere manier gevonden hebben.”

Op1 terugkijken kan via NPO Start.

Waarom worden mensen in deze landen wereldwijd bovengemiddeld oud?