Nikki Veerbeek Televisie 17 apr 2023, 12:48

Leestijd: 3 minuten

Maaike vertelt in Pointer over hoe zij en haar gezin op straat werden gezet: ‘Mijn vertrouwen is weg’

Maaike Kroesbergen en haar gezin betrokken in 1998 een huis in een vakantiepark in het Gelderse Lunteren. De gemeente stond dat oogluikend toe, al mocht het officieel niet. Vorig jaar barstte dan toch de bom en werd gezin het midden in een wooncrisis op straat gezet. In Pointer vertelt ze hierover.

In Pointer worden oneerlijke zaken aan het licht gebracht op basis van onderzoeksjournalistiek.

Maaike in Pointer: ‘Het is nu een huis voor de katten’

Kroesbergen vertelt dat er altijd een gedoogbeleid is geweest. „Nooit iets aan de hand geweest. Twintig jaar lang hebben we hier ons leven opgebouwd. Vanaf 2019 zijn ze hier op het park strikter gaan handhaven. Na een dwangsombrief hebben ze uiteindelijk besloten om ons te huis gaan verzegelen op 10 augustus 2022.”

Het moment dat de handhavers langskwamen, vond Kroesbergen heel heftig. „Dan zie je dat ze daar met die stormrammen bezig zijn en slaat de paniek toe. Het gaat nu echt gebeuren. We hadden eigenlijk een beetje ons kop in het zand gestoken. Als we het niet zien, dan is het er niet.” Het gezin kan nu niet meer naar binnen. Alleen de vier katten zitten nog in het huis. „Het is gewoon heel raar dat het nu een huis is voor de katten. Als je ziet hoe treurig alles erbij staat, daar word ik gewoon verdrietig van”, zegt Kroesbergen zichtbaar geëmotioneerd.

Hoewel zij wisten dat wonen in een vakantiehuisje niet is toegestaan, zagen zij niet meer aankomen dat ze op straat werden gezet. Haar man, Fred Kroesbergen: „Niet na twintig jaar, nee. Dan is die angst dat dat gebeuren, gaat compleet weg. Ik ben ontsteld.” Ook zijn vrouw heeft er een knauw van opgelopen. „Mijn vertrouwen is gewoon weg. Hoe kan een gemeente jou en je gezin gewoon op straat zetten?”

‘We zijn zwervende’

Het gezin heeft nog geen huis gevonden. Ze mogen hun woning in het vakantiepark pas weer in als ze laten zien dat ze een andere woning als hoofdverblijf hebben gevonden. „We zijn zwervende en van huis naar huis aan het hoppen. We zijn dus daarin dakloos.”

Het gezin woont tijdelijk in een „veredeld tuinhuisje” en gaat samen met jurist Kim Wittop Koning de strijd aan. Volgens hen is de wet krom. „We mogen er 365 dagen per jaar zijn, want het is ons eigendom. Maar we mogen er niet wonen. Daar komt het op neer.” Volgens Wittop Koning is het bovendien óók strafbaar om dakloos te zijn. „Zij mogen niet in hun eigen koopwoning wonen op hun eigen grond, maar ze mogen ook niet onder een brug gaan wonen.”

Er wonen momenteel zo’n 55.000 mensen in Nederland in een vakantiepark. Ook andere bewoners van het park van Kroesbergen klagen (anoniem) over de gang van zaken. Zo spreekt een bewoner van een „intimiderende en bedreigende” handhaving.

Reactie wethouder van Ede

Pointer legt Karin Bijl, de wethouder van Ede die verantwoordelijk is voor de handhaving, de vraag voor of het handhaven op dit niveau wel proportioneel is. „Ik begrijp wel dat het eindresultaat heel heftig is. Maar dit is niet een beslissing die over een nacht ijs is gegaan. Ik heb er ook echt wakker van gelegen”, antwoordt zij. „Dit is een aanloop van jaren, waarbij mensen een aanschrijving hebben gehad met: ‘We constateren dat u permanent woont op deze locatie, dat is niet toegestaan.’ We hebben een voorgenomen besluit genomen om te gaan handhaven, we hebben de mensen ook de kans gegeven om bezwaar aan te tekenen of om in beroep te gaan. We hebben alle ruimte gegeven om in gesprek te gaan, maar als mensen ervoor kiezen om te blijven, dan is de laatste stap bestuursdwang. Zelfs morgen staat mijn deur nog open voor een gesprek.”

Je kunt Pointer terugkijken via NPO Start. 

Gemiddeld minder tekenbeten, maar in deze provincie waren er vorig jaar de meeste