Erik Jonk Televisie 19 jan 2023, 18:01

Leestijd: 11 minuten

Tien grappigste Nederlanders mogen niet lachen, Stefano Keizers: ‘Het is onmenselijk’

Wie het laatst lacht, lacht het best. Zo simpel is het format van het nieuwe tv-spel LOL: Last One Laughing van Prime Video. Maar ja, hoe verloopt dat met tien cabaretiers die zich zes uur lang met elkaar in één ruimte bevinden? Niet te doen toch? Metro vroeg het aan twee van de deelnemers, Stefano Keizers en Rayen Panday. Zij dachten ‘dat het wel mee zou vallen’…

De zesdelige comedy-show kun je vanaf vandaag op Prime Video streamen. Twee Vlaamse comedians, Philippe Geubels en Jeroom Snelders, verwelkomen als lollige presentatoren en juryleden tien Nederlandse Cabaretiers in ‘hun’ spelruimte. Die studio staat overigens in het – op dat moment – snikhete Zweden. LOL: Last One Laughing is namelijk al in talloze landen te zien. Elk land gaat voor de opnames naar Scandinavië, zoals ook vanuit alle uithoeken van de wereld deelnemers naar de Filipijnen afreizen om Expeditie Robinson-uitdagingen aan te gaan.

Zij durfden LOL: Last One Laughing aan

De tien cabaretiers die meedoen zijn: de genoemde Stefano Keizers en Rayen Panday, Henry van Loon, Tine Schouten, Roué Verveer, Ruben van der Meer, Nienke Plas, Alex Ploeg, (de zwangere) Soundos El Ahmadi en Bas Hoeflaak. Zij doen tijdens de show allerlei acts (en nog veel meer) om hun concurrenten maar aan het lachen te krijgen. Wie twee keer lacht is af. Ze strijden om de hoofdprijs van 50.000 euro en dat geld gaat naar een door de winnaar gekozen goed doel. De Nederlandse LOL: Last One Laughing is vanaf vandaag in 240 landen te zien.

De laarsjes van Stefano Keizers

Metro trof Stefano Keizers en Rayen Panday deze week in het Pulitzer Hotel aan de Amsterdamse Prinsengracht. Cabaretier Keizers lijkt zich op dat sjieke gedoe (wel mooi!) te hebben gekleed, wat zijn schoeisel betreft. Knalblauwe hippe laarsjes met hoge hak, draagt hij. Rayen Panday valt vooral op door een eeuwige glimlach (of harde lach). Een karaktertrek die hij in LOL: Last One Laughing nou net even niet kon gebruiken.

Keizers is tot en met 11 maart nog met zijn cabaretshow met de hilarische titel Hans Teeuwen te zien. Panday, ook stand-up comedian, speelt tot en met 16 februari zijn show Focus.

Geen ‘nee’ tegen Last One Laughing

Wat gebeurde er bij de twee toen de telefoon ging en zij de vraag kregen: wil je meedoen aan LOL: Last One Laughing?

Keizers, die het programma verkleed als een soort huurmoordenaar binnenstapte: „Het was grappig, want ik was net klaar met De Verraders. Na dat en Expeditie Robinson had ik net besloten om geen reality-tv of programma’s met een spelvorm te doen. Dat was we me namelijk zwaar gevallen. Het moest op een lager pitje. Maar ja, toen belde dit en dacht ik ‘ja verdorie’. Ik vond dit meteen een idee dat ik gewoon wilde meemaken en was nieuwsgierig naar hoe het zou zijn. Daar kon ik wederom moeilijk nee op zeggen. Nu kan ik zeggen dat het me een boost gaf om weer zin in televisie te krijgen. Het werd uiteindelijk het zwaarste programma waar ik ooit aan heb meegedaan.”

Panday, die deze week ook in The Roast of Famke Louise te zien was: „Ik was meteen benieuwd wie er nog meer zouden meedoen. Maar ja, die namen kregen we niet. Ik had al wel vernomen dat Henry van Loon gepolst en welwillend was. Ook al is hij degene die me normaal gesproken het hardste aan het lachen maakt, gevaarlijk dus, vond ik dat gelijk ook heel tof. Henry zegt niet snel ‘ja’, dus dat was wel cool. Ik was benieuwd naar de dynamiek in zo’n groep, maar dat lijkt me goed gelukt. Dat bijvoorbeeld ook Tineke Schouten erbij is, fantastisch. LOL: Last One Laughing leek me meer iets voor mij dan Expeditie Robinson bijvoorbeeld. Ik heb al moeite met overleven met McDonald’s naast m’n huis. Maar zonder gekheid doe ik op tv het liefst mee aan dingen die met mijn vak te maken hebben. Of iets wat ik écht leuk vind, zoals muziek, of waar ik zelf graag naar kijk.”

Tineke Schouten ‘niet normaal grappig’

Wat was er precies zo zwaar?

Panday: „Dat ik voelde dat ik er zomaar heel snel uit zou kunnen liggen. De kijker zal zien dat ik al vrij snel een berisping krijg. Toen dacht ik ‘wacht effe, ik wil niet als eerste eruit liggen. Daardoor kon ik mezelf als het ware hergroeperen, maar oh wat was het moeilijk. In het begin vond ik het een beetje langzaam gaan moet ik bekennen, maar later werden elke tien minuten die ik niet lachte een nieuwe overwinning. Telkens een overwinning op mezelf. En gelukkig kende ik Stefano nog niet goed. Nu, na het programma waarbij ik hem beter leerde kennen, vind ik hem fantastisch. Ik moet nu om bijna alles van hem lachen. Wat ook zwaar was, waren de acts van Tineke Schouten. Die zijn niet normaal grappig.”

Keizers: „Het programma heeft me persoonlijk geraakt, want het gaat heel erg over in jezelf blijven geloven, ondanks dat iedereen doet alsof je niks waard bent. Dat is nu eenmaal het resultaat van niet mogen lachen en dat je elkaar continu aan het dissen bent. Het is natuurlijk niet gemeend, maar ik ben nogal vatbaar voor zo’n sfeer. Een sfeer die zelfs op mijn longen geslagen is. Ik ben door dit programma hélémaal leeggezogen, best wel fascinerend.”

Kende je de eerder gehouden buitenlandse versies al? 

Keizers: „Ik kreeg er een paar opgestuurd. Daar heb ik zo min mogelijk naar gekeken, want ik wil het meedoen voor mezelf zo spontaan als maar kan houden. Ik ben er wel doorheen gescrold hoor en vond het leuk om te zien dat het in elk land een totaal ander programma is geworden. Je leert culturen, maar ook andere vormen van humor herkennen. Dat zijn totale werelden van verschil. Het antwoord op de vraag ‘wat is humor precies?’ verschilt soms maar een paar kilometer door een grens. Volgens mij wordt humor in Nederland belangrijker gevonden dan gemiddeld. Nederland is het land waar veel cabaretiers nog elke dag hun brood kunnen verdienen. En waar we vele podia hebben waarop humor nog steeds het beste verkoopt. Uniek dat wij met zovelen proberen met cabaret het leven een beetje te relativeren. Gelukkig maar, naast al het gezeik en het zeur.”

Soundos is De Mol!

Panday: „Ik kende de eerder gehouden buitenlandse versies nog niet, maar had LOL al vaak op Prime Video zien staan. We hebben er vervolgens een echte Nederlandse versie van kunnen maken. Toen we weer terug op Schiphol aankwamen vroegen mensen wat we hadden gedaan. Dan zeiden we dat we van Wie Is De Mol? kwamen, maar dat men niet verder mocht vertellen dat Soundos De Mol was, haha.”

„Ik hoop dat mensen uit andere landen onze versie ook grappig vinden. Een vriendin uit Duitsland, aan wie ik vertelde dat ik in LOL: Last One Laughing zit, was helemaal blij. Zij kijkt namelijk naar ieder land. Blijkbaar is het format heel goed en gaat het niet zozeer om waar het vandaan komt.”

Schiet je normaal gesproken snel in de lach? 

Keizers: „Ik ben niet zo’n lacher, dus ik dacht van tevoren ‘dit wordt een makkie’. Een glimlacher ben ik echter wel, heel erg zelfs. En bij het lezen van de instructies kwam ik er achter dat dat net zo veel verboden is als elke andere lach. Het was dus juist heel erg moeilijk. En dat dan zes uur lang in de tropische warmte van Zweden. Het voelde als een oneindigheid die nooit meer voorbij ging. Het lach of ik schiet-principe tot in het extreme doorvoeren is onmenselijk.”

Panday: „Voordat het begon dacht ik ‘ach, lachen’. Of nou ja, niet dus. Tot ik me er bewust van werd hoe een glimlach al fataal is en hoe je je daardoor moet gedragen. Dan ben je daar met Roué Verveer, waarmee ik zoveel in het buitenland heb opgetreden en zoveel heb meegemaakt. Wij herkennen daardoor situaties en lachen om alles. We gingen elkaar in de studio eerst maar uit de weg. Maar dan komt Henry van Loon achter je aan, net zo erg.”

Bloed ruiken

Waren er personen waarvan je hoopte dat die er wegens het gevaar van lachen niet in het programma zou zitten?

Panday: „Alex Ploeg, maar dat gevoel was wel dubbel. Ik ken hem vanaf het begin van mijn carrière en moet altijd vreselijk om hem lachen. Dat is gevaarlijk natuurlijk, maar aan de andere kant kan ik hem in gesprekken ook verrassen. Helaas rook hij op een gegeven moment bloed…”

Keizers: „Eerlijk gezegd word ik nogal buitengesloten door de cabaretwereld. Men wil mij er nooit echt graag bij hebben of zo en vindt mij een beetje mislukt. Maar ik was eerder bang dat de productie er types als Kaj Gorgels en Ruud Smulders bij zouden halen. Macho’s die het meer zien als een sportwedstrijd dan als een inhoudelijk debat. Vooraf mochten we niet weten wie er allemaal zouden meedoen, maar deze groep van tien mensen viel me alleszins mee. Ik vond het oprecht een leuke groep. Ze zitten nu wel in mijn hart. Ik noem het zelfs een historisch moment. Deze mensen bij elkaar brengen in één ruimte, dat was uit onszelf nooit gebeurd. Als het om lachen gaat, dan doe ik dat meestal niet om comedy, trouwens. Dan kijk ik liever tv-programma’s als Lang Leve de Liefde. Dan lach ik mezelf suf. Niet om grappen, maar om hoe mensen echt zijn.”

‘Erge dingen’ in LOL: Last One Laughing

Nam je een tactiek mee het spel in, om maar niet te hoeven lachen?

Keizers: „Ik kan mijzelf heel erg goed in een depressie denken en ik kan mijzelf de grond in te stampen. Alle registers heb ik daarvoor opengetrokken. Dat kwam ook goed uit omdat ik een zwaar jaar had, waarin twee keer een relatie op de klippen liep. En ook omdat ik dat gevoel kreeg dat ‘Stefano Keizers’ voorbij begint te raken. Ik ben er zelfs nog niet helemaal bovenop. Ik heb mezelf daar in Zweden dusdanig de grond in gepraat, dat ik me afvraag of ik daar überhaupt ooit nog bovenop ga komen.”

Panday: „Vooraf had ik me voorgenomen dat ik aan allemaal erge dingen zou gaan denken, maar die bleek ik helemaal niet paraat te hebben, haha. Ik moest dus maar met de situatie van het moment omgaan. Ik weet nog dat Alex een act ging doen en dat ik dacht ‘daarbij kan ik wel vooraan gaan zitten’. We hebben zoveel optredens samen gedaan, dat ik het materiaal wat hij doet wel ken. Maar what the fuck, Alex was grappig. Toen ben ik verder weg gaan zitten om weg te kunnen kijken, in plaats van er dicht op. Dat werd mijn strategie. Beetje jammer dat het van de jury later niet meer mocht.”

‘Kinderen lijden als ik verlies’

Dat goede doel waarvoor je – hopelijk met 50.000 euro – speelde was jij het doel zelf?

Panday: „Wat was het ook al weer? (we zullen verder niets verraden, red.). Eh… oh wacht, ik had er twee opgegeven volgens mij. Een goed doel voor blindengeleidehonden en Het Vergeten Kind. En de productie heeft er toen eentje uitgekozen.”

Keizers: „Nee, ik speelde voor Unicef, expres. Ik dacht dat men verwachtte dat ik wel met een of ander gek of onserieus goed doel aan zou komen zetten. Daarom vond ik Unicef als doel zelf grappig. Het was ook een mooie gedachte natuurlijk: dat als ik niet zou winnen, een heleboel kindertjes op de wereld daar ook onder zouden lijden.”

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Stefano Keizers (@stefano_keizers)

Tot slot nog even naar Stefano Keizers alleen. Hij postte kort voor de tv-start van LOL: Last One Laughing bovenstaande.

Wat bedoelt je daar exáct mee?

Keizers: „Ik ga stoppen met de one man-comedyshows, niet alleen met Stefano Keizers (hij heet Govert Meit, red.). Ik trek het gewoon niet meer en wil weer ergens mijn best voor kunnen doen. De mensen slikken alles wat ik maar op het podium breng. Ze vinden alles leuk en daar kan ik niet zo goed mee omgaan. Dingen maken vind ik wél leuk. Nu moet ik echter vier keer per week het land in, waarbij ik geen tijd heb om iets nieuws te maken. Ik krijg ook wel een beetje het gevoel dat mensen Stefano Keizers-moe zijn. In ieder geval de neutrale kijker die mij overal maar voorbij ziet komen. Het wordt tijd voor iets anders.”

Fijn Weekend! Als je lekkere vriendentrip volledig uit de klauwen loopt