Verhalen over rasechte Rotterdamse senioren in de sportschool… dat is nogal ontroerend
Ouder worden en toch fit blijven, dat is toch nog een hele kunst. Vijf senioren vertellen in de MAX-documentaire Blijven Gaan over het wel en wee van ouderdom. Ze hebben één ding met elkaar gemeen: ze gaan allemaal naar dezelfde, typisch Rotterdamse, sportschool.
In de docu – die gisteravond op tv te zien was – zijn het Leen, Harry, Zahra, Ria en Jan die vertellen wat hen steeds toch naar die sportschool trekt. Ze zijn allemaal tussen de 70 en 91 jaar oud en proberen zichzelf in een nog zo goed mogelijke conditie te houden. Afkomst of status spelen overduidelijk geen rol in de sportschool. En met Rotterdams gebabbel en hier en daar wat scheldwoorden, is de gym een belangrijke ontmoetingsplek.
Senioren die fit willen blijven
Ouder worden is een dingetje, blijkt uit de verhalen. Maar de één gaat er beter mee om dan de ander. Zo vindt Jan het geen enkel probleem om 100 te worden, „of misschien wel 120″. Hij geeft nog steeds handballessen. „Als je in beweging blijft, dan word je oud, maar wel naar je lichaam luisteren”, aldus Jan.
Ook Zahra is nog zo vitaal als wat. Ze is nog steeds werkzaam in de thuiszorg en ook zelf blijft ze bewegen. Zahra vluchtte ooit uit Iran, waar ze hoofd van de afdeling chirurgie was. Nu begeleidt ze mensen, mede door oefeningen te doen, die nog maar kort te leven hebben.
‘Blijven Gaan’ volgt verhalen uit Rotterdamse sportschool
Maar in de sportschool gaat het niet alleen over sport. Ook thema’s als de dood, eenzaamheid of de zoektocht naar liefde komen voorbij. Zo rouwt Ria om haar overleden man en laat zij ook wel eens een traan in de sportschool. En Harry (70) zoekt nog steeds naar de liefde. Hij deed zelfs nog recent mee aan First Dates. Hij biecht op dat hij zich de afgelopen periode erg eenzaam voelde. Harry heeft inmiddels een 25 jaar jongere Russische vriendin, die hij financieel helpt. De sportschool fluistert dat zij het voor het geld doet. „Friends with benefits”, noemt Harry het zelf.
Verdriet
Iemand die wat minder goed kan accepteren dat zijn lichaam achteruit, gaat is de 91-jarige Leen. Hij leefde zijn hele leven lang kerngezond. Leen benadrukt dat hij nooit „achter een klote rollator” terechtkomt. Hoewel de Rotterdammer nog steeds zijn vrouw naast zich heeft, praat hij somber over het toekomstperspectief. „Hoe lang ga je nog mee?” Het zit hem niet lekker dat hij krakkemikkiger wordt. Hoewel de meeste mensen hem geen 91 schatten.
Trainer Remy blijkt de lieveling van de sportschool en ook onder kijkers gooit hij hoge ogen. Hij gaat zelfs bij de leden thuis langs en staat bekend om zijn koffiemomentjes. Als uiteindelijk blijkt dat Remy de sportschool gaat verlaten, vloeien de tranen rijkelijk. Ook bij hemzelf.
Ontroerende documentaire
De docu eindigt als Leen een vriend opzoekt. Twee rasechte Rotterdammers bespreken het leven op een melancholische manier. „Ons lichaam is gemaakt om te bewegen, om te blijven gaan”, sluit voice-over Wilfried de Jong af. Waarna Leen in het eindshot zijn oefeningen doet.
Wat een (h)eerlijke #2Doc over ouder worden en in beweging blijven. En gasten als Remy, daar wordt je toch blij van? #blijvengaan#omroepmax
— Arjen (@Arjenvgeverren) January 19, 2023
Wat een prachtige gozer die trainer zeg!
Mooi programma ook— Jean Houblon (@HenzOpperbacher) January 19, 2023
#blijvengaan #2doc over bejaarden die sporten in #rotterdam heerlijk lkkr #Rotterdams praten en schelden.
— tineke jongenotter (@tientje20) January 19, 2023
Ik snap wel dat die oude mannetjes graag naar de sportles gaan als de juf zo'n pakje aan heeft 🤣😂🤣 #blijvengaan #omroepmax
— Marjolein (@Diepstraatje) January 19, 2023
Ik zag deze documentaire gisteren in @wennekercinema. Mooie (ook wel confronterende) film over de onomkeerbaarheid van ouder worden, de noodzaak om te blijven bewegen, supertrainer Remy en dit allemaal met het prachtige decor van mijn woonomgeving #blijvengaan pic.twitter.com/808LndSBS7
— Anne Noordzij (@AnneNoordzij) November 7, 2022
Je kijkt de documentaire Blijven Gaan terug via NPO.
Johan Derksen over mogelijke taart-ban: ‘Onze bek houden is het enige wat we nog mogen’