Arno Gelder Televisie 19 nov 2022, 08:02

Leestijd: 18 minuten

Eén jaar Vandaag Inside, Johan Derksen: ‘Dankzij mevrouw Kaag zit ik er elke avond weer’

Het spraakmakende Vandaag Inside bestaat binnenkort een jaar. De opvolger van Voetbal Inside was in 2022 nagenoeg dagelijks in het nieuws dankzij het tegendraadse trio Johan Derksen, René van der Gijp en Wilfred Genee. Johan Derksen, de misantropische nestor van het drietal, blikt terug op een bewogen jaar. En, o ja, op het omstreden evenement dat morgen begint. WK Voetbal. Een monoloog van een onafhankelijke dwarsligger. „Dankzij mevrouw Kaag zit ik hier weer elke avond”, vertelt Johan Derksen ons.

„We zijn met Vandaag Inside bijna een jaar onderweg. Maar – wist je dat, nog voor we begonnen, het programma aan een zijden draadje hing? Een jaar voor de lancering van Vandaag Inside gingen we op audiëntie bij John de Mol en de complete directie. Die vertelden ons dat we geweldig, geniaal en spraakmakend waren. Ik dacht meteen: die moeten wat. En ja hoor. Omdat we in Voetbal Inside soms zijpaden bewandelden hadden ze bedacht dat het een dagelijkse talkshow moesten worden.

Voor mij kwam dat precies op het juiste moment – ik was uitgepraat over voetbal. Ik werkte 39 jaar bij het blad Voetbal International en zit al 20 jaar op tv over voetbal zitten lullen. Het interesseerde me geen reet meer. Die opgave om al die kutwedstrijden te volgen. René zei meteen: ik kan het niet opbrengen, vijf dagen per week op tv. En Wilfred had een ochtendshow op de radio die hij erg leuk vond. Dus die twee deden het niet. Ik heb toen tegen Talpa gezegd: heren, als mijn contract afloopt stop ik met VI. Dan zet je lekker Wim Kieft op mijn plek. Toen greep De Mol op zijn manier in. Hij wilde per se die talkshow. Als Gijp en Genee niet meededen, trok hij de stekker uit Voetbal Inside. Dan hadden we niks. René was snel om, maar Wilfred had moeite afscheid te nemen van de radio.”

View this post on Instagram

A post shared by Vandaag Inside (@vandaaginside)

‘Ik was erg ontevreden over het programma’

„De cijfers waren meteen redelijk goed. Ik riep: alles is hier kut behalve de kijkcijfers. Ik was totaal niet tevreden over het programma, maar de mensen bleven kijken. Het hing als los zand aan elkaar. Als je je geforceerd wilt waarmaken, speel je een rol – onze kracht is juist dat we volkomen onszelf zijn. Bovendien moesten we nieuwe gasten uitselecteren. Tussen Gijp en mij zitten blijkt niet eenvoudig, omdat wij nogal dominant zijn. Eigenlijk hebben we van al die mensen die langskwamen er een paar overgehouden. Özcan Akyol en Job Knoester zijn heel goed, die hebben we er graag bij. Aan de bar hebben we dat meisje Roxane Knetemann ontdekt, die doet het ook hartstikke goed. En ook die Amerikakenner uit Haarlem… Kom, hoe heet-ie nou… ja, Raymond Mens. Prima man.

Bij ons aanzitten is sowieso geen sinecure. We wilden graag dames erbij hebben, omdat wij een nogal vrouwonvriendelijk imago hebben. Maar geforceerd dames erbij slepen is evenmin een succes. De een wil nog gekker doen dan wij al zijn en dan slaan ze door, hè? Roos Schlikker is afgehaakt toen ik mijn kaars-verhaal afstak. Voor de bühne hè, want Roos wil ook erg deugen. Toen de rel was weggeëbd liet ze op zo’n podcast weten dat ze wel weer wilde gaan zitten.

Heleen van Royen vind ik vooral mooi en op de tweede plaats pas leuk. En die andere dames? Ja god, hoe heten ze ook alweer… We hadden een keer een vrouw die in zo’n damesprogramma zat onder leiding van Merel Westrik. Erg aardig hoor, maar bloedirritant. Die zat twee keer aan tafel en zit dan een uur lang overal tussendoor te schreeuwen. Ze interviewde mij daarna een keer voor een mij onbekend blad. Haar opnameapparaatje deed het niet. Ze stelde me vervolgens gerust met de legendarische woorden: ‘Ah joh, ik bedenk zelf wel wat ik je laat zeggen…’ Als je 39 jaar in de journalistiek zit, zijn dat rare opmerkingen.”

Johan Derksen: ‘Als Vandaag Inside mislukte was ik de lul’

„Als je tussen René en mij zit, moet je de rustgevende factor zijn. Jan Boskamp zei destijds nooit wat en als hij iets zei was het onverstaanbaar, maar hij bracht rust. Met Hans Kraay werd het een gekkenboel. Die wilde leuker zijn dan René en cynischer dan ik. Dat lukt je nooit. In het begin met Vandaag Inside kneep ik ‘m wel een beetje. Ik had dit doorgedouwd –  als het mislukte was ik de lul. We zaten plotseling tegenover Champions League-wedstrijden. Wat schetste mijn verbazing? In heel korte tijd bouwden we eigen publiek op. Als Feyenoord, PSV en Ajax spelen hebben wij nog altijd 600.000 kijkers. De Mol zei: realiseer je dat er ook nog 4 miljoen kijkers in dit land zijn die géén voetbal willen kijken? Hij had gelijk. Het voetbal bijt ons niet.

Ik wist: met dit groepje kunnen we een talkshow maken die afwijkt van de gangbare praatprogramma’s, die grachtengordelshows met hun Amsterdamse gasten. Jinek en Op1 vissen uit dezelfde vijver. Heren die ergens in zijn gespecialiseerd en met meel in de mond praten. Of gekwetste dames die zich wéér ergens aan hebben gestoord. Types die willen deugen en huilverhalen ophangen omdat iemand een scheve schaats rijdt. Dat kunnen de dames niet hebben. Wij zijn niet afhankelijk van gasten. Als er bij ons een gast zit die niet goed is, gaan wij stoïcijns door.

Omdat ik een grote bek heb word ik ook voor al dat soort programma’s gevraagd. Dan bellen ze of ik ’s ochtends bij WNL wil gaan zitten. Bent u helemaal gek geworden? Ik woon in Drenthe, ik meld me echt niet om half zeven in de studio. Grotere ijdeltuiten dan de types die in een ochtendshow gaan zitten zijn er niet. Een normaal mens stapt niet om vijf uur in de auto.”

‘Louis van Gaal heeft geen smaak en zit dus niet bij ons’

„Wij zijn drie karakters en laat niemand de eer opeisen dat ze ons bij elkaar hebben gezocht. Het was puur geluk. Ik werkte al jaren met Wilfred en iedereen zat bij ons: Koeman, Gullit, Van Basten… Van Gaal? Nee, Louis niet. Louis heeft geen smaak, die zit niet bij goede programma’s. Met z’n tweeën was het nooit leuk met die voetbaltypes. Trainers zitten opzichtig te solliciteren en voetballers durven niks te zeggen. Het was het aanzien niet waard. Toen René toevallig een keer aanschoof was de chemie daar. Maar ho, we zijn collega’s hè. Geen vrienden. We komen niet bij elkaar over de vloer. Ik hang hier altijd alleen op de bank. René en Wilfred hebben een eigen kleedkamer. Heb ik geen behoefte aan. Wilfred stormt vaak twee minuten van tevoren binnen. Ook René is er nooit vroeg. We gaan zitten en doen het voor de vuist weg.

Andere shows spelen ’s middags een rollenspel waarbij redactieleden een gast spelen. Dan gaan ze dat oefenen, wat een gelul. Ik viel ooit een keer in bij de EO, bij die lange jongen met dat gereformeerde hoofd uit Nijkerk. Kom hoe heet-ie nou… ja, Tijs van den Brink. Die dominee, Andries Knevel, was op vakantie. Ik moest er om twee uur zijn – het programma begon ‘s avonds om tien uur. Want: oefenen met rollenspel. Een van de gasten was een mooie juffrouw die in het team van de Amerikaanse politicus zat die ooit dick pics naar zijn medewerksters stuurde. Ik opende het rollenspel met: ‘Goedenavond dames en heren…’ en, me richtend tot de gast, ‘Mevrouw zijn er vandaag nog foto’s van geslachtsdelen langsgekomen op uw computer?’ Alsof er een bom ontplofte in het EO-gebouw. Ik mocht nooit meer invallen. Waarom weet ik niet.”

Derksen: ‘Wij geven de zwijgende meerderheid een stem en een podium’

„Wij nemen onszelf nooit serieus. We doen maar wat. Onze doelgroep is de zwijgende meerderheid. In talkshows zitten vaak politici van helemaal links of helemaal rechts, want er moet spektakel zijn. Of echtscheidingen. Of Glennis Grace. Wat kan het mij schelen dat die Grace iemand op z’n bek timmert in de plaatselijke Jumbo. Is dat tv? Wij geven de zwijgende meerderheid een stem. Die mensen zitten thuis, hebben mening over alles en iedereen, maar geen podium. Wij vertolken de opvattingen van die groep. Beetje burgerlijk, tikkie ordinair, recht voor z’n raap.

Mensen herkennen zich in ons. De beter gesitueerden en afgestudeerden kijken met dedain neer op dat platte gedoe. Mevrouw Kaag zorgde er wel voor dat ik op tv terugkeerde. Na de rel met de kaars was ik het zat, nokte er mee. Mevrouw Kaag vond het heel goed dat ik van tv was. Ze begreep dat het van origine een voetbalprogrammaatje was en dat zei wel genoeg. Ik dacht: krijg jij mooi de tering. Nou ga ik er weer zitten ook.

Televisie is in dit land zó braaf. Niemand durft nog wat te zeggen, want dan krijg je de hele Woke-gemeenschap over je heen. Wij hebben daar schijt aan. Wij zijn het enige programma op tv waarin mensen zich geestelijk onafhankelijk opstellen. De gevolgen nemen wij voor lief. De consequenties? Nou, dat je ineens bij de zedenpolitie in Groningen zit omdat je een anekdote over een kaars opdist van een halve eeuw geleden. Allang verjaard, maar zo’n officier van justitie wil ook zijn moment of fame. Kijk mij eens die Derksen aanpakken. Ook zat ik bij de afdeling Bedreigde Politici in Den Haag omdat ik het woord ‘liquideren’ over Thierry Baudet in de mond nam. Een verspreking die meteen werd hersteld. Maar die totaal krankzinnig geworden Baudet grijpt alles aan om in zijn martelaarsrol te gloriëren.

En dan die Woke… Als ik wat zeg, stromen de talkshows vol met beledigde dames. Ze schreeuwen als viswijven dat ik van tv verbannen moet worden. Dan zeg ik: ‘Mevrouw… kent u de kijkcijfers?’ De Mol doet me echt niet weg. Ach, al die opwinding rond mijn kaarsbiecht, het interesseerde me geen zak. Ik stopte tijdelijk omdat de voorlichting van Talpa gênante persberichten de wereld instuurde. Dat ik ’s avonds mijn nederige excuses zou aanbieden. Dan zijn ze bij mij aan het verkeerde adres: al sterf ik ter plaatse, ik vertik het. Dat liep dusdanig uit de klauwen dat ik heb gezegd: hier ga ik even niet meer zitten.”

Verbijstering alom, ook bij Angela de Jong, over Johan Derksen die ooit een vrouw misbruikte met een kaars. Morgen schuift ze aan bij #vandaaginside. Heeft ze getwijfeld? “Als ik zo stoer moet zijn om hier kritiek te hebben, moet ik ook gaan.” #Op1 pic.twitter.com/mlwLHmeBO9

— Op1 (@op1npo) April 27, 2022

‘Powned wilde ons graag overnemen’

„De Mol was op vakantie in Portugal, maar als zoiets zich voordoet, dient de baas naar voren te stappen. Die moet zeggen: ‘Ik wil spraakmakende tv, ik wil goede kijkcijfers en twee relletjes per jaar neem ik op de koop toe’. Klaar. Nee hoor, gaat een of andere trut schrijven dat Derksen voor heel Nederland zijn excuses gaat aanbieden. No way. Powned stond volgende dag op de stoep in Grolloo. Of ze het programma konden overnemen? Wel tegen Balkenende-norm, dat was een tegenvallertje. Maar we mochten zelf de beelden en zo’n podcast exploiteren, Wilfred was daar heel enthousiast over. Maar De Mol zei: als jullie vertrekken houd ik jullie gewoon aan je contract. Dan kun je twee jaar niet werken.”

‘Die emir van Qatar is net Hitler in 1936 met de Spelen’

,,Ja, dat WK, zeven dagen per week zijn we op de buis (de show heet dan De Oranjewinter, red.). Wat ik er van verwacht? Van Gaal is een rare snijboon, maar als coach heb ik hem hoog zitten. En hij heeft het geluk aan z’n kont hangen. Hij maakt van een aardig elftal een goed elftal. Dat we straks in dat Qatar voetballen is natuurlijk een schande. Die emir doet hetzelfde als Hitler in 1936 met de Olympische Spelen in Berlijn: goede sier maken.

Wel geestig dat die neger toen, o sorry, neger mag niet, dat die gekleurde atleet Jesse Owens zo’n beetje alles won. De Führer was heel chagrijnig, beende weg. Ik vermoed dat Eva Braun die avond geen beurt heeft gehad. In Qatar kleeft aan elk stoeltje bloed. Natuurlijk mag de koning gaan, die neem ik al jaren niet serieus. Maar de lafheid van die spelers die geen geweten hebben maar uitsluitend voor eigen roem afreizen om liefst een mooie transfer af te dwingen. Al zou er maar één Oranjespeler opstaan… Dan maak je wereldnieuws. Maar ik verwacht er niks van.”

‘Meneer Derksen, u wordt ernstig bedreigd’

„Het was het een enerverende tijd. Ik vergeet nooit dat ik een telefoontje van een officier van justitie kreeg: we hebben informatie dat u ernstig wordt bedreigd. Bleek een meneer in de gevangenis in Alphen aan Den Rijn, een huurmoordenaar, mij op de korrel te hebben. In mails en afgeluisterde telefoongesprekken kwam steeds mijn naam naar voren. Bovendien bleek de broer van zijn vriendin de rechterhand van Ridouhan Taghi. Het was vlak na de moord op Peter R. de Vries. Er werd gedacht: de onderwereld wil een paar tv-helden om zeep helpen om te laten zien wie er de baas is. Dan ga ik toch van tv af, probeerde ik nog. Nou, zo eenvoudig was het niet. Als in de onderwereld een ‘bestelling’ uitstaat, wordt-ie uitgevoerd. Anders krijgen de ingehuurde criminelen hun geld niet.

Ik werd bewaakt. Niet door de overheid, want het was ‘arbeids-gelieerd’. En als mijn baas niet betaalt, opperde ik? Nou, dat hebt u een probleem. Talpa stelde zich geweldig op. Ik kreeg bewaking, mijn huis werd volgehangen met camera’s. Ik werd begeleid door een meneer die vroeger bij de politie werkte bij de afdeling ‘binnen zonder kloppen’. Zo’n arrestatieteam dat met bivakmutsen de deur intrapt en binnenstormt. De man haalde me op in een middenklasse auto, want je eigen auto is bekend bij de vijand.

Onderweg stapten we over in een andere auto achter een benzinestation – vlak voordat we bij de opnameplek arriveerden stapte ik in een oud Volkswagen-busje van een loodgietersbedrijf. Gijp stond dat allemaal gillend van de lach te bekijken. Een keer reed ik zelf en belandden we in een file. Zegt m’n lijfwacht: ‘Over de vluchtstrook, we zijn geen schietschijf…’ Al die automobilisten kijken. ‘O, dat is die arrogante lul van een Derksen’, zag je ze denken. Ik heb menig opgestoken middelvinger gezien.”

Johan boos om weghalen schilderij met sigaarrokende oude mannen: 'Te gek voor woorden' https://t.co/k21pYdaiNu #vandaaginside pic.twitter.com/ZvJIk17cEF

— Vandaag Inside (@vandaaginside) November 16, 2022

‘Mijn vrouw wil he-le-maal niets met die tv-kliek te maken hebben’

„Mijn vrouw is het inmiddels he-le-maal zat. Isabelle durft vaak niet naar kennissen omdat ze zich geneert. Kijken doet ze allang niet meer. Ze vindt het stuitend ordinair. Na de rel rond de kaars stonden er allemaal cameraploegen voor het huis. Die douwden doosjes sigaren door de bus met een briefje erop: mogen we u spreken? Of dorpsgenoten werden geïnterviewd. Mijn vrouw vond het verschrikkelijk, wil niets met die tv-kliek te maken hebben. Ze hoorde in de auto op de radio over de kaars. Toen ik thuiskwam zei ze: waar maken ze zich druk om? Dat heb je me 25 jaar geleden al verteld. Maar, liet ze er op volgen, doe me een lol: je verlengt je contract toch niet? Dan zeg ik niks en denk ik: moet ik dan hier de hele dag met jou in de tuin zitten?

Mijn dochter Marieke is net als ik: een bek als een scheermes. Heeft ook over iedereen een opvatting, maar ze is angstig voor tv. Bang dat ze openbaar bezit wordt. Mijn andere dochter Anoeska woont in Londen en werkt bij een grote investeringsbank. Die heeft overal gezeten. Brazilië, Spanje, de VS. Tobias is mijn zoon. Die nam Isabelle als 9-jarige mee ons huwelijk in. Hij is fotograaf. Voor allemaal geldt: ze laten vader z’n gang gaan. Neuh, ik ben geen grootvader. Marieke is 43 en wil geen kinderen. Die wordt gek van vriendinnen die het nergens anders over kunnen hebben. Ik vind het wel rustig zo.”

‘Woke? Klein percentage schreeuwers dat veel lawaai maakt’

„Het begon twee jaar geleden met Akwasi die zich als een idioot op De Dam gedroeg. In aanwezigheid van de glimlachende burgemeester van Amsterdam. Als je het woord ‘zwart’ gebruikt, ben je al racist. Toen ik vervolgens een grapje maakte – die meneer Akwasi mocht wel roepen dat hij Zwarte Piet zou doodschoppen – viel iedereen over me heen. Hoewel, iedereen…. Het is een klein percentage schreeuwers dat op social media ontzettend veel lawaai maakt. Die benaderen sponsors, eisen een advertentieboycot. Daarna ben je zelf aan de beurt.

Een mij onbekend meisje voerde actie tegen mij. Ik wist alleen dat ze een documentaire over kutjes heeft gemaakt. Tja. Later kwam ik een interview met haar tegen. Toch eens lezen, dacht ik. Iemand die mij zó hardgrondig haat. Bleek ze het programma helemaal niet te hebben gezien. Die Woke-typetjes reageren alleen maar op social media op elkaar. Mens, denk ik dan. Valt er niks te stofzuigen?

John de Mol is achter ons blijven staan. Dat waardeer ik. In die zin ben ik ook loyaal. Dat er beweerd wordt dat ik hem voortdurend ontzie, is feitelijk niet waar. We hebben in onze contracten laten zetten dat we over alles en iedereen kunnen zeggen wat we willen. Ook over de familie De Mol. John de Mol las ooit tijdens een directievergadering een lijst voor met alle beledigingen die hij van ons had moeten slikken. Kijk, De Mol is rijk en machtig en dus in de ogen van velen een boef. Dat is een echt Nederlandse dooddoener.”

John de Mol boos op Johan Derksen

„De Mol is weleens heel boos op mij geweest, want ik durf dingen te zeggen. Als ik hem aanspreek, kan hij aangebrand reageren. Hij is het niet gewend. Misschien zou hij meer mannetjes om zich heen moeten hebben die niet bang zijn om hun mond open te doen. Overigens: wij zien hem hier nooit. Als hij in aantocht is worden de afdelingen van Talpa door de receptie worden gebeld. ‘John komt eraan…’ En: alle snoep en koek van de bureaus want daar houdt John niet van. Wat kan het ons nou schelen of John komt. Dat hij zich nadrukkelijk met de gang van zaken binnen zijn bedrijf bemoeit is ’s mans goed recht, he? Ik had met hem te doen na dat drama met The Voice. Hij zei: ‘Er werkten meer dan 1100 mensen aan mee, drie misdragen zich en ik krijg alle rotzooi over me heen…’

Ik ben inmiddels alles al geweest: antisemitisch, seksistisch, homofoob en racistisch. Het zal wel. Ik heb na die affaire rond Akwasi ruim 600 mails gekregen van mensen die schreven: niet stoppen hè?! Heb er schijt aan! En dan je zogenaamde vrienden. De volgende dag na mijn bijdrage over Akwasi braken de regionale omroepen in Rotterdam, Amsterdam en Den Haag met mij. Weg platenprogramma.

De interim-hoofdredacteur van radio Rijnmond meldde me dat hij de dames op de werkvloer een veilige werkomgeving moest garanderen. Wat een drogreden! Ik neem verdomme mijn platenprogramma op in mijn tuinhuis in Grolloo. De mensen met wie ik het Bluesfestival organiseerde, cancelden mij ook meteen. Ik dacht: jongens, ik heb met jullie avonturen beleefd… als ik die aan de grote klok hang donderstralen jullie aandelen meteen in elkaar. Ik ben er nuchter in. Lig er niet van wakker. Het was naïef te veronderstellen dat dit vrienden waren. Vrienden zijn er om je te steunen. Niet om je de genadeklap te geven als je op de grond ligt. Allemaal achterbakse mannetjes.”

‘Ik moet er ’s nachts wel twee, drie keer uit’

„Ik ben 73 en voel me nog patent. Als ik ‘s avonds klaar ben de show moet ik wel naar de wc. Anders sta ik onderweg tegen de wind in te pissen en is m’n hele pak weer nat. ‘s Nachts moet ik er ook twee, drie keer uit. Behoedzaam, want het gebeurt me niet meer dat ik de trap af lazer. Arm op drie plaatsen gebroken, jukbeen en oogkas ook. Nu staat er een kinderrekje voor het trapgat. Ik leef serieus, kan het fysiek allemaal goed opbrengen. Ik eet gezond, ben geheelonthouder en rook alleen sigaren.

Maar… ik neem mezelf als tv-persoonlijkheid absoluut niet serieus. Met z’n drieën zijn we wat. Wilfred trekt zonder René en mij nooit meer dan 200.000 kijkers. Ik vermoed dat ik in m’n eentje ook geen hoge ogen gooi. Voor ons is Wilfred goud. Een stokertje hè? Hij ontlokt je een pittige uitspraak en roept dan: nou, nou, gaat dat niet wat ver? Dan kan ik ‘m wel een schop geven.

Ik ben gelukkig in Drenthe, op het platteland ontgaat je zo veel. Heerlijk. In de Randstad wil iedereen met je op de foto. In de studio naar afloop van VI vind ik dat geen probleem, maar heb er de pest als mensen beginnen te gillen op terrassen en zo’n selfie met jou willen. Doe je het niet dan vinden ze je een pedante lul, doe je wel dan sta je voor lul.

Isabelle zegt vaak: ik drink met jou geen koffie meer. Voor ik een cappuccino bestel heb ik tien mobieltjes in m’n handen om jou met anderen te fotograferen. De rage is nu: mijn broer gaat trouwen, mij zwager is jarig, mijn schoonmoeder is zo’n fan van je… Kun je een filmpje inspreken? Inmiddels heb ik een standaardtekst: ‘Beste aanstaande echtelieden, denk er nog eens over na’. Ik heb het drie keer gedaan en spijt als haren op m’n hoofd.”

Johan Derksen boos over weghalen schilderij met rokende mannen: ‘Gekken op sociale media bepalen beleid’