Erik Jonk Televisie 13 feb 2022, 19:02

Leestijd: 4 minuten

Serie De verschrikkelijke jaren tachtig een tegenvaller, hoop op beter

Een tv-serie van de VPRO om naar uit te kijken: De verschrikkelijke jaren tachtig van de VPRO. Maar helaas, het kijken zelf was veel minder leuk dan de hoop vooraf.

Waarom die hoopvolle verwachting voor deze nieuwe Nederlandse ‘absurde dramaserie’? Omdat De verschrikkelijke jaren tachtig een behoorlijke topcast heeft. Omdat met Kim van Kooten (Alles is Liefde) en Tim Kamps (De regels van Floor) een op voorhand zeer vermakelijk script-duo werd gelanceerd. En omdat we hoofdrolspeler Jacob Derwig – je weet wel: De Slimste Mens – eens in een totaal andere rol kunnen zien in plaats van die eeuwige, maar altijd uitstekend gespeelde slechteriken uit Klem en Penoza.

Daarom verschijnt De verschrikkelijke jaren tachtig deze keer in Blik op de Buis. In deze Metro-rubriek bespreekt verslaggever Erik Jonk nieuwe en opvallende tv-programma’s van de reguliere omroepen en streamingdiensten.

Commune in De verschrikkelijke jaren tachtig

In De verschrikkelijke jaren tachtig zien we een commune, een woongroep in de jaren tachtig. In acht afleveringen van 25 minuten leeft de kijker mee met het verhaal dat wordt verteld vanuit het 9-jarige meisje Piet (Rosa van Leeuwen, leuke meid). Zij probeert zich staande te houden binnen het ongewone gezin met Bert (Jacob Derwig) en zijn vier vrouwen (Malou Gorter, Maria Kraakman, Bianca Krijgsman en Hannah van Lunteren). Behalve Piet zijn er nog drie kinderen, waarbij Donnie een prominente rol heeft. In hem herkennen we Kylian de Pagter, die een geweldige Rudy was in Rudy’s Grote Kerstshow. Als de kinderbescherming de kinderen uit huis dreigt te plaatsen, realiseert de woongroep zich dat er iets moet veranderen en dat het pijnlijke verleden niet langer onbenoemd kan blijven.

De eerste aflevering was vorige week zondag en scoorde voor NPO 3-begrippen met bijna 700.000 kijkers behoorlijk goed. Maar of die vanavond bij de tweede aflevering terugkeren, is maar zeer de vraag.

Blije reacties over De verschrikkelijke jaren tachtig

De verschrikkelijke jaren tachtig was op Twitter zondag geen groot thema, in tegendeel zelfs. Opvallend was wel dat de reacties op het platform veelal positief waren. Het was duidelijk te merken dat dit vooral mensen betrof die de jaren tachtig hebben meegemaakt en veel ‘hilarische dingen herkenden’. Ondergetekende maakte genoemde tijd ook mee. Het is inderdaad leuk om weer eens een briefje van vijf gulden te zien. Of huiskamers vol rook en zeker die achterlijke kleding en kapsels, wat destijds natuurlijk hipper dan hip was.

Hilarisch is De verschrikkelijke jaren echter niet. Bij de opening belt Donnie – het is dan 1986 – de Kindertelefoon en roept als grap dat hij Michael Jackson wil aftrekken in zijn kasteel. Beetje smakeloos, maar het triggert dan nog: zou deze serie als de grappen straks goed worden net zo ongemakkelijk heerlijk worden als De Luizenmoeder een paar jaar geleden was?

Grappig is deze serie niet geworden

Het antwoord is nee. Aan de cast ligt dat niet. Kim van Kooten heeft met Tim Kamps van haar man Jacob Derwig een vloekende schreeuwlelijk die vaak in zijn witte onderbroek rondbanjert, gemaakt. Zijn personage Bert heeft meer dan 150 huisregels voor de groep gemaakt. Zo wordt neuken buiten de deur niet getolereerd (behalve als het hem betreft). En alle spullen binnen de woongroep zijn van iedereen, maar het meest van Bert. Rode draad van de eerste aflevering is het feit dat Piet en en haar vriend Bert zo haten, dat zij een huurmoordenaar zoeken om hem om te leggen.

Bovenstaande kan allemaal grappig uitpakken, maar dat doet het nog niet. De mondhoeken van deze Metro-verslaggever, die doorgaans met positieve blik nieuwe programma’s tegemoet treedt en heel wat kan hebben, gaan amper omhoog. De verschrikkelijke jaren tachtig is, hoe prima gespeeld ook, gewoon niet zo grappig. Dat laatste lijkt wel de bedoeling als het script scenes oplevert als Bert die een Chinese ober ziet en dan al schreeuwend (‘de Chinezen komen!’) wegrent. Het rode draadje over de huurmoordenaar is ongeloofwaardig, maar had nog altijd leuk kunnen uitpakken. Dat doet het niet.

Hopen op betere De verschrikkelijke jaren tachtig deel 2

Ongemakkelijk is De verschrikkelijke jaren tachtig, zoals in het begin omschreven, zeker. Maar dat heeft meer te maken met kromme tenen dan met tranen van het lachen. Noemt VPRO het daarom een drama-serie? Metro geeft echter niet snel op. Ook aflevering twee wordt vanavond bekeken. Het rode draadje wordt als we de vooruitblik goed hebben begrepen vervangen door een nieuwe manier om Bert weg te krijgen. Wie weet pakt dat beter uit (ja, we hebben gewoon zin om heel hard te lachen om een serie die zoveel potentie leek te hebben). Het kan toch niet zo zijn dat Kim van Kooten en Tim Kamps acht afleveringen van dit niveau voor elkaar hebben gekregen? Dat is werkelijk onvoorstelbaar.

Na dit artikel toch benieuwd naar De verschrikkelijke jaren tachtig? Hier kijk je aflevering 1 terug.

Aantal blikken uit 5: 2 (minstens 4 verwacht).

De verschrikkelijke jaren tachtig is vanavond om 21.25 uur bij de VPRO op NPO 3 te zien.

Videoland-docu Lachgaskoning wringt: goed, die inkeer, of juist veel te laat?