Roos Ravensbergen Televisie 10 dec 2021, 11:59

Leestijd: 6 minuten

Marieke (29) en Marieke (34) zijn weduwe: ‘Een paar weken voor onze bruiloft overleed hij’

Twee Mariekes, nu beide rond de dertig, beide weduwe én beide hun man op dezelfde manier en rond dezelfde periode verloren. Wat een toeval dat zij elkaar vonden, bevriend raakten en nu een documentaire hebben gemaakt over hun rouwproces: Huisje, Boompje… Weduwe, in samenwerking met de EO. Metro sprak één van de Mariekes (29) over hun toevallige, maar vooral verdrietige verhaal.

Maar het woord ‘verdriet’ is niet wat je te binnen schiet als je Marieke ziet. Goedlachs, positief, praatgraag. Natuurlijk, het verdriet zit er wel, maar ze is er ook omheen gegroeid, zegt ze zelf. Marieke van Lierop is nog maar 25 jaar oud wanneer haar partner overlijdt. Zelfdoding. Slechts een paar weken voordat ze in het huwelijksbootje zouden stappen, na een relatie van tien jaar. „Van trouwdienst naar rouwdienst.”

Huisje, Boompje… Weduwe

‘De andere’ Marieke, Marieke Foppen (34), is net bevallen van haar eerste kindje, dus zij geniet momenteel van een roze wolk. Marieke van Lierop staat ons te woord via Teamsverbinding. Hun verhaal begint ruim vier jaar geleden. Beide Mariekes verloren, binnen een paar weken van elkaar, hun man. Hun partners waren allebei 29 en kozen beiden voor zelfdoding. Ze kenden elkaar niet, de Mariekes ook niet.

De oorzaak van hun dood, daar gaan de weduwes in Huisje, Boompje… Weduwe niet diep op in. Marieke: „Voor mij is dat vooral omdat ik niet wil dat iemand het verhaal in twijfel trekt of daar iets over vindt. Mensen hebben natuurlijk snel hun mening klaar, vooral over dat soort dingen, maar ik kon met hem heel ver mee in zijn koppie gaan. Dus ik heb voor mezelf een verhaal, of een soort verklaring, en daar kan ik mee leven.”

Marieke Foppen, die haar man dus op dezelfde manier én rond dezelfde tijd verloor, was op zoek naar lotgenoten. Want hoe ga je verder als jonge vrouw, wanneer zoiets je overkomt? Dus werd ze lid van een Facebookgroep voor weduwen en postte ze haar verhaal. Was er iemand die met haar kon levelen, iets soortgelijks had meegemaakt? En of die er was. Marieke, zelf niet erg actief op zoek naar een vriendin in hetzelfde schuitje, voelde zich geroepen te reageren. „Het was gewoon zó toevallig, ik moest wel. Dus ik stuurde haar een berichtje en even later hadden we een echte date, maar dan vriendschappelijk. Het klikte gelijk.”

‘Groetjes, Mariekes zonder man’

Door corona verliepen veel van de contactmomenten digitaal, maar toch hadden de twee weduwes – een term die ze totaal niet bij zichzelf vinden passen – enorm veel aan elkaar. En die steun willen ze ook aan andere jonge weduwes bieden. „Het begon met een Instagramaccount”, vertelt ze. „We hadden elkaar net gevonden en we kunnen allebei goed uit onze woorden komen. Toen gebeurde dat ongeluk in Scheveningen, met de surfers. We dachten ‘er is nu weer een groep mensen bijgekomen die ook aan het rouwen zijn’.” Dus besloten ze hun rouwproces te documenteren op het account Widowchicks.

„Marieke schreef toen een aantal media aan, waaronder de EO. Marieke de Man (maker van de documentaire, red.) zag dat en we besloten haar te contacteren. We stuurden een mail met iets in de strekking van: ‘Hoi Marieke de Man, groetjes Mariekes zonder man’. Zij moet toen ook gedacht hebben: ‘Wat is dit?’” Maar dat is ook wat beide Mariekes omschrijft: humor. Het is allemaal al zwaar genoeg, vinden ze. En toen ging in juni 2020 het documentaire-balletje rollen.

Leven gaat door

Huisje, Boompje… Weduwe begint waar de levens van de partners van de Mariekes eindigen. „We gaan wel even terug in de tijd, maar blikken ook vooruit naar hoe onze levens nu zijn. In de docu zie je bijvoorbeeld ook een echo van Marieke en we hebben gefilmd bij een van mijn chemokuren. Maar we gaan ook op bezoek bij de schoonouders van Marieke, de ouders van haar overleden man, en we hadden met hen een heel mooi gesprek.”

Want ze willen vooral laten zien dat het leven op termijn weer opnieuw vorm krijgt. „In het begin is dat heel moeilijk om te beseffen. Mensen zeggen ‘het komt wel goed met jou’, maar daar heb je geen zekerheid van. Op deze manier bieden we lotgenoten perspectief.” Want beide Mariekes zijn inmiddels weer gelukkig in de liefde. De één getrouwd en net bevallen, de ander een fijne relatie. Maar dat betekent niet dat de liefde voor hun ‘eerste man’ ophoudt. „Dat houd je altijd bij je en er zijn ook echt momenten dat ik heel erg verdrietig ben. Dat ik denk ‘hoe kon ik gisteren nog zo’n leuke dag hebben?’ of dat ik denk dat ik er nooit meer uitkom. Maar je leert ermee omgaan.”

Want waar er dus mooie momenten gebeuren, zoals de geboorte van een kind, zijn de tegenslagen niet voorbij. Marieke: „Als zoiets je overkomt, denk je misschien dat dit de grootste tegenslag uit je leven zal zijn, of dat het hierna wel klaar is. Maar toen werd ik ziek, en kwam dat er ook nog eens bij.” Vanwege borstkanker onderging de 29-jarige Marieke chemo, en hetzelfde sociale vangnet dat haar vier jaar geleden zo goed bijstond, ving haar weer op. „Dat was heel fijn. Al die mensen stonden meteen weer klaar om mij te helpen en te steunen. We vielen terug in diezelfde patronen.”

View this post on Instagram

A post shared by Widowchicks Marieke&Marieke (@widowchicks)

Na zes weken: ‘Ben je er al een beetje overheen?’

Iemand bijstaan die rouwt, is lastig. Het kan ongemakkelijk zijn, en erg emotioneel. Toch zijn er dingen die je kunt doen om iemand in dat proces bij te staan. Praten is de eerste (en misschien wel belangrijkste) stap. „Waar ik niet tegen kon,” begint Marieke, „is wanneer mensen dingen te veel aan mij overlieten. Als ze zeiden ‘laat maar weten of ik iets voor je moet doen’. Of ‘wat wil je eten vanavond?’ Dan kon ik al in huilen uitbarsten, omdat ik die keuze niet kon maken. Maar soms zei iemand: ‘Ik ga een stuk wandelen, ik loop langs je huis en als je wil aanhaken mag dat, zo niet, dan niet.’ Of soms zette iemand gewoon een pan soep voor de deur, zonder dat ik een uur hoefde te praten over hoe het met me ging. Dan was ik ook alweer uitgeput. Neem dus zelf concrete stappen, want iemand waardeert een lief gebaar altijd. En praat er vooral over, dat hielp bij mij enorm.”

Nog iets dat Marieke ten zeerste afraadt wanneer iemand rouwt, is het onderwerp uit de weg gaan. „Op de begrafenis zei ik ook: ‘Negeer het niet, want dan word ik echt pissig. Als je me ziet, zég dan iets’.” Dat dat soms lastig blijkt, merkte ze na zes weken. „Iemand vroeg: ‘Ben je er al een beetje overheen?’ De intentie achter de vraag was goed, alleen de vraag zelf was onhandig. Waarschijnlijk dacht hij zelf ook ‘wat zeg ik?’ Maar ik kon het toch waarderen, want dat was beter dan wanneer hij mij of het onderwerp volledig had genegeerd.”

Voor de mensen die denken ‘waarom etaleer je dit, waarom geef je je verdriet zo’n podium?’ – want die reacties zijn er altijd -, is er een simpel antwoord. Marieke: „Dit is ook niet hoe ik het zag lopen. Dit komt niet uit mijn koker, maar het gebeurt, en ik dacht, dan ga ik er ook in staan. Als ik andere weduwes of weduwnaars hier mee help en hen wat steun kan bieden, doe ik dat.”

De documentaire Huisje, Boompje… Weduwe is op maandag 13 december te zien bij de EO op NPO3, om 23.10 uur. Zaterdag 11 december kun je ‘m al kijken op het YouTube-account van NPO 3 LAB, om 17.00 uur. Ook hieronder kun je ‘m zien:

Denk je aan zelfmoord? Praat erover. Bel 0800-0113 of chat via 113.nl.