Erik Jonk Entertainment 27 nov 2019, 07:00

Leestijd: 5 minuten

Het (witte) doek valt: afscheid van Penoza en Carmen

Nederlandse fans nemen in de bioscoop afscheid van de grote hit Penoza. Monic Hendrickx van haar zo dierbare personage Carmen.

Wat een televisiehit was dat Penoza tussen 2010 en 2017. Een miljoenenpubliek leefde vijf seizoenen lang mee met Carmen van Walraven, lieve moeder van drie kinderen. Maar net zo zeer de keiharde tante die maar niet loskomt van de nietsontziende drugswereld, terwijl ze er ooit onbedoeld inrolde. Een vrouw die 24 uur per dag over haar schouder moest kijken. Ze leek verdronken, maar ja…

Om het trouwe publiek een afscheid te geven, is vanaf donderdag Penoza: The Final Chapter te zien. Niet op de buis, maar op het witte doek. Maandag ging hij voor de diehards al in première in 130 bioscopen, een record in ons land. Al die biosgangers zagen dat Carmen enkele jaren na de verdrinkingsscène in Canada is opgedoken. Als ene Maria werkt ze in een vreetschuur vol brutale vrachtwagenchauffeurs. Het gaat er vreselijk mis, waarna beelden van ‘Maria’ de wereld over gaan. De Zwarte Weduwe, zoals de onderwereld haar noemt, is terug. De kinderen (Stijn Taverne, Sigrid ten Napel en Niels Gomperts) zijn op verschillende manieren in shock. Duistere types die nog een rekening met Carmen te vereffenen hebben, staan op scherp. De Zwarte Weduwe zal nu echt moeten afrekenen met haar verleden en als moeder haar familie moeten redden.

Kleine verhoorcel

Metro ontmoet Monic Hendrickx op een goed gekozen interviewplek, de Bijlmerbajes in Amsterdam. In een krappe verhoorcel lijkt het, als de zware deur in het slot is gevallen, even of Carmen van Walraven daadwerkelijk aan tafel zit. De gele mini-tegeltjes komen binnen no time op je af. Gelukkig hebben we de actrice vaker ontmoet, dus ze verandert al snel in de vriendelijke Monic Hendrickx uit Zaandam. Eigenaresse van vier gouden kalveren, waarvan eentje voor Penoza. Tussen tal van prachtige rollen door maakte de hoofdrol van de actiethriller tien jaar lang onderdeel uit van Hendrickx’ leven.

„We hebben op deze plek heftige scènes gedraaid. Die moesten op tijd klaar zijn, want Ajax moest voetballen. De hele crew wilde dat zien, haha”, lacht de actrice die afscheid neemt van Carmen. „Sowieso hadden we maar 28 draaidagen, een beetje absurd eigenlijk. Daar zaten opnames in Canada en Spanje bij.” En een hele nacht Olympisch Stadion in Amsterdam, wat – als het aan Metro ligt – geweldige, haast surrealistische beelden heeft opgeleverd. „Wat was daar draaien supercool en superleuk”, zegt Hendrickx. „Halverwege de nacht werden we allemaal moe. Ik ben al zo slecht in nachtopnames. Maar als je dan weer mag rennen en tegen hekken op mag springen, dan krijg je vanzelf weer energie en adrenaline.”

Alles is eindig

Het afscheid nemen van haar personage en Penoza als geheel, kan Hendrickx goed handelen. „Carmen was bij me van m’n 42e tot mijn 52e. Ik heb vaker afscheid genomen. Als je net van de Toneelschool komt ga je vol ergens in en denk je al snel ‘dit mag absoluut nooit meer stoppen’. Dat heb ik al lang niet meer, als je ouder wordt besef je dat alles eindig is. Voor Stijn, Sigrid en Niels is het anders, voor hen viel Penoza in een heel andere periode. Stijn was 12 toen het begon, nu 22. Sigrid begon op haar zestiende. Dat is een periode waarin je gevormd wordt als mens en die vijf seizoenen hoorden daarbij. Voor hen was het afscheid veel emotioneler. Dat sloeg wel op mij over trouwens. Een van de laatste scènes in het buitenland (daarvoor moet je gaan kijken, red.) werd daardoor ook in werkelijkheid emotioneel. We sloten daar een lange periode af. Niet dat we in het dagelijks leven de deur bij elkaar platlopen, maar je gaat je toch aan elkaar hechten.”

Ook voor een nieuw publiek

Voor de fans is Penoza: The Final Chapter een herkenbare en mooie afsluiting. Een nieuw publiek kan dit verhaal echter prima volgen, denkt ook Hendrickx. Op een vernuftige manier is de geschiedenis van Penoza in de film verwerkt. „Met gebeurtenissen in een Mexicaans gezin in het begin van de film, komt een oude verhaallijn tot leven. Ja, iedereen kan hier zonder problemen naartoe.”

De bluf en Amsterdamse tongval van Carmen, pakte Hendrickx zo weer op. Tijdens draaiperiodes praat ze thuis per ongeluk ook weleens als haar personage, geeft ze toe. „Het heeft ook met kleding te maken. Als ik dat zwarte leren jasje aantrek, dan voel ik me snel weer Carmen.” Het eeuwige jack heeft ook z’n uitwerking op straat. Hendrickx: „Draag ik een andere jas, dan vragen mensen zich af of ik het nou wel of niet ben. Draag ik hem wel, dan hoor ik ‘hey, Carmen’. Door het enthousiasme van mensen beschouw ik dat als positief hoor.”

Dilemma’s onuitputtelijk

Al heet de film The Final Chapter, is een nieuwe Penoza ooit nog mogelijk? Hendrickx denkt even na. „Dilemma’s waar Carmen mee te kampen heeft, zijn onuitputtelijk. Het is niet zo dat ik er klaar mee was of ben. Als iemand een vervolg schrijft, zal ik het met alle liefde lezen om te bepalen of ik het wil doen. Maar ik vind dat de vijf tv-seizoenen echt wel zijn uitgewrongen. Als je Carmen nog langer ‘het komt goed, het komt goed’ en ‘het spijt me’ laat zeggen, is het een beetje naïef en wordt het een keer ongeloofwaardig. De vijf seizoenen waren perfect en ik vind het geweldig dat we er nu met zo báng uit mogen gaan.”