Emma Brink Reizen 27 feb 2023, 18:01

Leestijd: 7 minuten

Niet goed kunnen skiën, en toch leuk op wintersport: zo doe je dat (in Ischgl)

Op wintersport gaan met je geoefende ski-vrienden of ervaren snowboard-familie, terwijl jij nog maar een beginner bent? Velen worden daar toch wat zenuwachtig van. Zo ook Metro‘s Emma; een beginnende skiër met wat valpartijen in haar herinnering. Maar toen Metro een uitnodiging kreeg om op ‘relaxed-wintersport-weekend’ te gaan naar Ischgl, dacht ze: ik ga het proberen! Én ze gaat uitzoeken wat er naast wintersporten nog meer te beleven valt.

Spoiler alert: je vermaakt je elke seconde in dit Oostenrijkse dorp.

De trip gaat dus naar het dorpje Ischgl (uitspraak: Ieskol), met 1100 inwoners en 11.000 toeristenbedden. Een dorp met een schilderachtig geel kerkje, dat geweldig afsteekt bij de knalblauwe lucht en besneeuwde bergtoppen. Hier aankomen is heerlijk: je snuift de frisse berglucht op en krijgt direct een shot vitamine D binnen door de felle zon.

Op wintersport naar Ischgl? Zo heb je het ook als niet-skiër leuk

Bij aankomst vang ik ook gelijk een glimp op van de gigantische spa, die aan de rand van het dorp ligt. Later meer hierover. Want op de eerste plek staat wintersport: het dorp bruist van de ski- en snowboardenergie. Mensen lopen in dikke jassen, hebben helmen op en de ski’s liggen op de schouders. Of je nu een fanatieke wintersporter bent of niet, daar krijgt vrijwel ieder mens ski-kriebels van.

En dus hup, die piste op. Omdat ik lang niet zo goed kan skiën als de rest van mijn reisgezelschap, ga ik op pad met een eigen skilerares, Julie. Bij de ontmoeting roept ze gelijk: „We gaan lekker knallen!” Haar enthousiasme werkt aanstekelijk en ik blijk niet eens zo’n slechte skiër te zijn als ik dacht. Ik had al weleens geskied, maar dat was meer dan tien jaar geleden.

Begin op je eigen niveau

Wat mij vooral vertrouwen geeft, is rustig aan beginnen. Dus ga als beginner niet meteen mee van de moeilijke pistes af met je gevorderde vrienden, maar begin op je eigen niveau. Zo kun je vertrouwen én techniek opbouwen. Uiteindelijk durf je meer en kun je later met plezier in plaats van angst van lastigere pistes af.

En ook een positieve lerares doet wonderen. Steeds kijkt ze achterom naar mij en roept ze „heel goed!”. Een privé-docent is natuurlijk luxe, maar het levert heel veel op. Je krijgt oefeningen die precies helpen voor wat jíj lastig vindt, daardoor maak je veel sneller stappen en hoef je niet op anderen te wachten.

Luxe en groot skigebied

Het skigebied in Ischgl is mega. Zo kan je van Oostenrijk naar Zwitserland skiën (voor de beginners, blauwe piste 62 is zeer aan te raden). De liefhebber kan een afdaling maken naar de Zwitserse kant. Je komt in het dorpje Samnaun en kan daar bijvoorbeeld lekker kaasfonduen.

De pistes zijn breed, wat erg fijn is, en zijn goed geprepareerd. Omdat het skigebied zo hoog ligt, is er altijd sneeuw en kan je ontzettend ver kijken over de bergtoppen. De aansluitingen van de liften zijn goed en de liften zijn hypermodern. Ook is het, tenminste in begin februari wanneer ik er ben, relatief rustig. Ik hoef voor bijna geen één lift in de rij.

Maar ik zou uiteraard uitzoeken of er méér is in Ischgl dan alleen skiën of snowboarden an sich. En dat is er zeker. Op de piste zijn talloze goede horecatenten, zie kader, maar ook in het dal is er van alles te beleven.

Chique, chiquer, chicst

Op de piste valt er van alles lekkers te eten, maar in het dorp wordt het alleen nog maar beter. Samen met mijn reisgezelschap gingen we naar restaurant Stüva. Dit is zeker niet zomaar een restaurant, maar het beste restaurant van Ischgl. De plek is door de ‘Oostenrijkse michelin’ beoordeeld met 19 punten van de 20. De absolute top.

Wat volgde was dan ook keer op keer een smaaksensatie waarbij veel gebruik werd gemaakt van vis en lokale producten. Van enzian (een soort bloem uit de Alpen) tot schnaps. Het eten, de opmaak en de bediening was van hoog niveau. Een aanrader voor een luxe avond uit!

Voor ieder wat wils

Zoals mijn skilerares Julie eerder die dag tegen mij zei: „In Ischgl is veel te beleven voor ieder wat wils. Van superchique uiteten tot lekkere pizza’s.” En bij Stüva zat ik zeker bij de eerste categorie.

Tegen de naam het ‘Ibiza van Oostenrijk’ begint in Ischgl lichte weerstand te ontstaan, maar er wordt nog steeds gefeest. Zo heb je Trofana, een grote kroeg voor de vijfentwintig-plussers, en Kuhstal voor de vijfentwintig-minners. Kitzloch is volgens mijn skilerares een „echt ouderwetse après-ski-plek, met veel Scandinaviërs en een heel gezellige sfeer”, en de Jegerhof heeft een perfect zonnig terras. Even helemaal geen zin in après-ski gedoe? Bij bakkerij Kurz kun je rustig zitten met een koffie en wat lekkers.

90 graden-view over Ischgl

Als je in plaats van in de après-skibar liever in de sauna bent na een dagje op de piste, dan zit je in Ischgl goed. Sinds een paar maanden is de splinternieuwe – en 75 miljoen kostende – Silvretta Therme geopend. De spa is mede zo duur omdat het aardwarmte gebruikt (slim tijdens deze energiecrisis), en het boren was tijd- en dus ook geldrovend. Maar dan heb je ook wat: 1500 vierkante meter aan wellness en nog eens 1000 meter aan zwembaden.

Een groot en modern wellnessoord dus, met de panorama-sauna als mijn favoriet. Heerlijk zwetend kijk je over het besneeuwde dorp. Om af te koelen kan je in een sneeuwhok gaan – of gewoon naar buiten. Wat mij minder beviel, is dat het zwem- en saunagedeelte gescheiden zijn. Dat betekent dus badpak aan en uit als je even het zwembad in wil, of juist weer de sauna in. Wel heeft het als voordeel dat je met je wintersport vrienden een drankje kan doen in (!) het buitenzwembad, en dat je ze dan niet gelijk allemaal naakt hoeft te zien.

Zo ga je als beginnende skiër toch het snelst: de moonbike

Nog niet overtuigd dat je iets anders dan skiën in Ischgl kan doen? Dan heb ik nog een optie. Namelijk moonbiken. Op een elektrische sneeuwscooter door een prachtig besneeuwd landschap crossen, bijna alsof je op de moon rijdt. Zeker voor de minder ervaren wintersporter leuk, want zo kan jij ook een keer de snelste van de groep zijn.

In het begin is het even uitvogelen hoe het ding werkt, maar als je het doorhebt is het genieten. Ik kon mij soms niet inhouden om rijdend er een enthousiaste kreet uit te gooien, zo lekker voelt het om hard door de besneeuwde bergen te racen.

Conclusie

Er is ontzettend veel te doen in Ischgl, ook voor de minder sportieve wintersporter. Maar ik ben tijdens deze trip juist overtuigd geraakt van het skiën.

Met de woorden van mijn skilerares Julie herhalend in mijn hoofd („the valley is your best friend“, zodat ik genoeg naar het dal zou leunen), deed ik op de laatste dag de dal-afdaling naar het dorp, een rode piste. Een mooie en wat pittigere route voor mij, maar het was het helemaal waard. Én nul keer gevallen. Ik ben nu niet meer zenuwachtig als ik meegevraagd word op ski-trip, ik wil juist weer!

Binnenkort op wintersport? In deze gebieden betaal je het meest in een après ski-bar