De straten zijn van iedereen
Ik ben heel vaak trots op mijn stad. Zo durfden wij het als eerste aan om de postercampagne voor vrije partnerkeuze te plaatsen. Een zedig kusje tussen een moslima en een Joodse man was het bekendste beeld ervan. Het kwam de bedenker ervan, Shirin Musa, op veel aanmoediging en kritiek te staan. Goed nieuws is dat in 2018 ook Amsterdam volgt met een soortgelijke postercampagne.
Vanaf 1 januari is in Rotterdam ook seksuele straatintimidatie strafbaar gesteld. Noem me nog één keer kechie op straat en je kunt een boete verwachten van maximaal 4100 euro en als je het helemaal bont maakt: drie maanden celstraf. Onze stad heeft zelfs een app ontworpen om meldingen ervan te vergemakkelijken en probleemgebieden in kaart te brengen. De StopApp geeft meteen je locatie aan de politie door en je kunt je meldingen uitbreiden met een aangifte. Natuurlijk wordt het moeilijk implementeerbaar, want vind maar eens ‘hard bewijs’ van wat er naar je geroepen wordt, maar in een stad waar 84 procent van de vrouwen tussen de 18 en 45 jaar te maken krijgt met seksuele straatintimidatie, is dit soort beleid heel belangrijk. Om Oprah bij de Golden Globes te citeren over seksisten die de norm bepalen: Time’s up!
Ik herinner me een lezing twee jaar terug, waarin ik dit probleem bespreekbaar probeerde te maken. Grollenman en algemene gezelligerd Quintis Ristie stond op en zei: „Nou, er zijn anders meisjes die superkwaad worden als je niks zegt. Die rondparaderen om aandacht te trekken!”
Ik vraag me af of hij inmiddels begrijpt dat er een verschil is tussen wederzijds flirten en iemand lastigvallen. Die verwarring, dat vrouwen soms óók flirten en ja, ook openstaan voor een leuke opmerking of zelfs, wie weet, seks, vond ook presentator Jort Kelder moeilijk. Die stelde afgelopen weekend dat er talloze vrouwen door hem verkracht wilden worden. Zelf zag hij al snel de onmogelijkheid in van zijn stelling; iets willen wat je niet wilt kan nu eenmaal niet, maar het is duidelijk dat verwarring op alle niveaus doordringt.
Ook ik loop over straat en ja, soms draag ik hakken of een welgevormde jurk. Mijn sekse en seksualiteit maken deel uit van wie ik ben, net zoals mijn medemenselijkheid dat doet. Het wordt tijd om vrouwen als complete mensen te zien en de publieke ruimte voor iedereen een veilige ruimte te maken. Ik ben trots dat Rotterdam in Nederland daarin het voortouw neemt.