Lianne Marije Sanders Opinie 23 okt 2017, 06:06

Leestijd: 3 minuten

We willen altijd maar meer

Afgelopen weekend verkocht ik een kast en een bed. Ik voelde me na thuiskomst zo bevrijd dat ik bijna een ticket naar Bali wilde boeken om daar met alleen een rugzak en fles water door de rijstvelden te trekken. Die spullen hadden me maar driehonderd euro opgeleverd, maar ik zag ineens overal mogelijkheden.

Minder spullen, ik vind het heerlijk. Met elke kaarsenstandaard die je wegdoet, koop je juist een stukje vrijheid. Want gevangenisstraf of levenslang in de Xenos, dat is mij om ’t even.

Wat betreft succes en geluk, daar lijk ik dan weer geen genoeg van te kunnen krijgen. Ik krijg de hardnekkige overtuiging dat het eerste tot het tweede leidt maar met moeite uit m’n hoofd. Natuurlijk wéét ik dat het onzin is – geluk zit in jezelf, als je eenmaal je doel behaald hebt, zul je weer een nieuw doel vinden, zo is een mens nooit tevreden, tevredenheid is een groot goed, blabla ik-word-bijna-dertig-en-lees-zelfhulpboeken. Maar zie het maar eens in praktijk te brengen.

Toen ons boek ‘Zeik Niet Zo’ uitkwam, waarin we met herkenbare verhalen willen laten zien dat iedereen zich maar een beetje door het leven stuntelt, was ik dolblij dat we binnen een week in de Bestseller top 60 stonden, al was het op nummer 48. Voor we ons boek uitbrachten had ik nog nooit van deze hele lijst gehoord (verder dan ‘trending on Netflix’ kom ik meestal niet), maar nadat bleek hoe belangrijk deze notering was, kon ik m’n geluk niet op.

Een mooi gevolg was dat AKO ons in zijn top tien plaatste. Ik kon wel janken van trots, als ik op het station kwam en ons boek zag staan. Ik voelde me zó gelukkig.

Maar dat duurde niet lang. Na het tiende WhatsAppje dat ik kreeg van vriendinnen met een foto van ons boek in de AKO boeken top tien (‘OMG jullie liggen ook op Schiphol!!’), dacht ik eigenlijk: jaja, nu weet ik het wel. Leuk hoor.

Ik werk een jaar lang aan een boek als volledig onbekende Nederlander – niemand die ook maar enigzins in mij geïnteresseerd is – dan komt het uit en staan we in de AKO top tien en denk ik na drie weken: jaja, nu weet ik het wel. Wanneer komt er meer?

Ik schrok van mezelf.

En ineens herinnerde ik me de avond dat ik een hele Viennetta (dat ijs, ja) moest opeten van mijn vader omdat ik vond dat mijn stukje te klein was. Ik vond mijn vader toen een lul en Viennetta vanaf dat moment supergoor. Maar nu begreep ik wat-ie me wilde laten zien. Hij bracht namelijk de kennis van al die zelfhulpboeken in de praktijk. Je wordt inderdaad niet gelukkig van meer. Meer kasten, bedden, spullen en succes. Geluk zit in één plakje Viennetta.

OVER ZEIK NIET ZO

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze het hilarische boek ‘Zeik niet zo – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!