Erik Jonk Openbaar vervoer 29 mrt 2017, 07:10

Leestijd: 3 minuten

Treintaal: Maak jij straks een selfie van me?

Selma Wagner verzamelt versprekingen die zij hoort tijdens het reizen.

,,Net nog op het perron, hoorde ik een wat stoer uitziende jongen bellend met oortjes in zeggen ‘Ja maar weetje, mijn naam is geen baas’…” Zelf doet Selma Wagner in de trein de oortjes juist uit. Ze heeft haar oren gespitst op verhalen van medereizigers en dan vooral op versprekingen. Bizarre taalfouten onderweg: de 25-jarige Alkmaarse kan er geen genoeg van krijgen en schreef ze allemaal op.

Verbazing

Selma, freelance tekstschrijver en communicatieadviseur, reist al vanaf haar studententijd iedere dag met de trein. Het hele land door, vaak tijdens de spits. En dan hoor je weleens wat. „Ik heb Taal en Communicatie gestudeerd en ik verbaasde me er altijd over hoe mijn studiegenoten omgingen met onze taal. Terwijl je toch zou verwachten dat ze affiniteit met taal zouden moeten hebben”, vertelt ze enthousiast tijdens een tussenstop op station Sloterdijk. Als geboren Egmondse kon ze genieten. ‘Zij zijn’ klinkt in het kustdorp als ‘hunnie benne’.

Maar vooral tijdens Selma’s vele reizen begon haar fascinatie voor fouten, versprekingen en verdraaiingen. In de trein hoort ze de meeste taalfouten, geeft ze aan. „Ik zat altijd onbewust mee te luisteren met gesprekken, en schreef dingen op die ik gek vond. Op een gegeven moment had ik zoveel notities, dat ik dacht: hier moet ik iets mee doen. Toen heb ik besloten om er een boek over te gaan schrijven.”

Voor Treintaal (‘misschien dit najaar’) verschijnt, wilde Selma via sociale media achterhalen of het hele idee achter ‘treintaal’ wel aanslaat. Van hilarische foutjes en verkeerd gebruikte gezegdes fabriceert ze digitale tegeltjes. „In november ben ik gestart met het plaatsen op Instagram (@Treintaal, red.), vormgegeven in de kleuren van NS. Toen ik ontdekte dat ik in korte tijd best veel volgers had, kreeg ik nog meer motivatie voor het schrijven. Mijn doel is uiteindelijk om ook naamsbekendheid voor mijn boek te creëren.”

Geen Cornelisse

De treinluisteraar wil niet de nieuwe Paulien Cornelisse, die in 2009 de bestseller Taal is zeg maar echt mijn ding uitbracht, worden. „Cornelisse maakte taalfouten op een vriendelijke manier belachelijk. Het doel van mijn boek is mensen bewust maken van ons taalgebruik op een toegankelijke manier. Waarom gebruiken we bijvoorbeeld zo vaak ‘zeg maar’ in onze spreektaal en schrijven we het nooit op? Ik wil de lezer echt iets leren, maar wel op een luchtige manier door bijvoorbeeld quotes en opdrachtjes toe te voegen. Mensen enthousiasmeren over hoe leuk taal is, dat is mijn doel.”

Wagner is altijd op zoek naar taalfouten, en ze stoort zich hier dan ook nooit aan. Eerder verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht, zoals die keer dat iemand ‘maak jij straks een selfie van me?’ wist uit te brengen. Maar: „Ik ben absoluut niet iemand die mensen voor gek wil zetten. Ik vind het bijzonder hoe we in onze spreektaal dingen van elkaar overnemen, hoe makkelijk dit gaat. En hoe ontzettend veel fouten er worden gemaakt met hun, zij, als en dan.” Zelf vindt Selma verkeerde spreekwoorden het leukst. „Mensen zijn zo creatief met taal, je hoort zulke gekke dingen. Ja, ik ben dan euforisch. Die kan morgen gelijk online, denk ik dan. Ik heb moeite om me in de trein af te sluiten voor anderen. Ik luister altijd mee, of je het nou wilt of niet!”

View this post on Instagram

A post shared by Selma Wagner (@treintaal)