Iris Hermans Binnenland 6 dec 2017, 18:00

Leestijd: 5 minuten

Je weet dat je een Nederlander bent als je…

Canadese Amsterdammer Colleen Geske raakt niet uitverwonderd over die weird wonderful Dutchies en schrijft alles op, van vrijmibo tot het iédereen feliciteren op een verjaardag met de jarige en Koningsdag als veler lievelingsdag, tenzij het in een weekend valt.

Hoe Hollands ben jij?

Heb jij een kaasschaaf en minimaal een oranje kledingstuk in je bezit en hangt er een verjaardagskalender op je wc? En geloof je dat het je plicht is om tegen je vriend(in) te zeggen dat haar nieuwe kapsel niet staat? Vier x check: dan weet je dat je een Nederlander bent, volgens Colleen Geske in haar boekje You Know You’re Dutch When… Ze beschrijft hierin een honderdtal grappige en vaak ook opmerkelijke gewoontes/gedachtes die alleen Nederlanders hebben.

Juskuiltje

Het Engelse boekje dat behalve geliefd is onder prille expats, „de laatste bestelling van 300 boekjes kwam van een Indiaas bedrijf voor hun nieuwe werknemers”, is ook populair onder Nederlanders die vaak niet eens weten dat wat ze doen of denken typisch Nederlands is. Een juskuiltje in je stamppot maken, en überhaupt stamppot eten. Of het gepassioneerd sparen van spaarzegels en het voeren van dubbelzoute drop aan buitenlanders, die het vaak meteen uitspugen omdat het ze doet denken aan ‘vuile sokken gemixt met schoonmaakmiddelen en een snufje zout’. Deed Colleen zelf overigens eerst ook, „maar na een jaar of vijf begon ik ervan te houden.” Van Amsterdam hield ze meteen, al kwam ze aan in een regenachtige herfst en struikelde ze bijna over ‘al die fietsen’.

Blind date met…

In 2004 vestigde de Canadese zich hier met haar Duitse man, zonder er ooit te zijn geweest. Een soort blind date, beaamt ze, maar in tegenstelling tot de meeste blind dates, was deze wél een succes en is de liefde voor de stad nog altijd groot. Ze wonen in Oost, hebben twee kinderen gekregen („de oudste verbetert mij zelfs met het Nederlands”) en ze houdt van de ‘kwaliteit van het leven hier’ en het dorpsgevoel in de grote stad.

Scheveningen

De enthousiaste schrijfster spreekt goed Nederlands en struikelt zelfs niet meer over het door buitenlanders die onze taal leren gevreesde woord Scheveningen, zo blijkt wanneer ze het kustplaatsje vloeiend en met een bijna authentieke Hollandse g uitspreekt. De Nederlandse directheid heeft ze van haar omgeving overgenomen, iets wat van pas komt tijdens haar werk bij de gemeente, verder is ze gek op stroopwafels en bakt haar man oliebollen voor de hele buurt met oud en nieuw, „we voelen ons hier best wel thuis, ja.” Een kalender op de wc hebben ze daarentegen niet en ook de nieuwjaarsduik is er nog niet van gekomen. Het plan is er elk jaar, bekent ze met een glimlach, maar de reden waarom ze het nooit doen is de Hollandse kater, „die is elk jaar weer te groot…”

Uber en ossenworst

Een voorbeeldje van dat ze soms toch ook weer niet zo Nederlands is, was de borrel waar ze onlangs was op een zeer regenachtige dag. Ze wilde naar huis en besloot ‘een Ubertje te pakken’, waarop haar collega haar aankeek alsof ze de meest extravagante vrouw van Amsterdam en omstreken was. „Je woont hier om de hoek, zei ze, dat is toch zonde?” Maar Colleen vond ‘het zonde’ zich nat te laten regenen voor een paar euro, „en uiteindelijk is m’n collega mee in de Uber gegaan.” Daar tegenover staat dan weer ossenworst. „Buitenlanders vinden dat rauwe vlees een shocker en stoppen het zeker niet in hun mond.” Moeten zij weten, „ik vind het heerlijk.”

Zes uur

Haar lievelingsplekje in de stad is een café in West genaamd Amsterdam en ook Artis is favoriet. Zeker ’s zomers rond zes uur, want dan is de dierentuin bijna leeg, „iedereen is dan aan het eten!” Staat ook in het boekje, net als dat je weet dat je Nederlands bent als je veel uitdrukkingen en gezegdes gebruikt, iets waar Colleen wel even aan moest wennen. „Gooiden mensen ineens koeien, schapen en apen in het gesprek en had ik geen idee meer wat ze bedoelden!” Haar lievelingswoord? Heel cliché, verontschuldigt ze zich een beetje, „maar ik vind gezellig en borrel zo leuk, omdat ze in het Engels niet bestaan.”

Bitterballenliefde

Vrijmibo kent ze intussen ook, „met bitterballen” en ze likkebaardt al bij de gedachte aan de Hollandse frituurlekkernij die ze regelmatig zelf maakt, getuige het filmpje op haar veelbezochte Facebookpagina Stuff Dutch People Like. Iemand noemt hierop haar boeken ‘perfect voor de inburgeringscursus’. Of ze het daar gebruiken, weet ze niet, „maar ik heb wel van taaldocenten gehoord dat ze het als standaardwerk gebruiken tijdens hun les.”

Nooit uitgekeken

Inspiratie haalt ze uit alles. Uit vrienden, buren of gewoon een dagje door de stad slenteren. Uitgekeken raakt ze nooit, en ze blijft zich verwonderen over alles. „Ik zie vaak alles voor het eerst”, mijmert ze. Misschien wel het geheim van haar succes, „dan is bijna alles het mooiste.”

Stuff Dutch people Like

You Know You’re Dutch When… is het vijfde boek van Colleen Geske in de Stuff Dutch People Like-serie. Op humoristische, satirische wijze worden Nederlanders gekarakteriseerd vanuit de ogen van ‘een buitenstaander’. Haar boeken vormen een positieve tegenhanger van het boek The UnDutchables dat uit de eind jaren tachtig van de vorige eeuw stamt. „Nederlanders worden hierin op een best wel negatieve manier neergezet.” Dat kan anders, dacht ze en begon een blog, waaruit haar succesvolle boekenserie is ontstaan.