Iris Hermans Binnenland 8 dec 2017, 10:22

Leestijd: 5 minuten

Films, feestjes en flesjes ploppen in oud snijlab

LAB 111 zit op nummer 111, heeft 111 bioscoopstoelen (plus 1 kapotte) en waar nu het scherm is, werden vroeger mensen versneden. Deze maand bestaan ze een jaar en dat wordt gevierd met een feest vol muziek, beugelflessen, film en een heel bijzondere Twister.

Welkom!

Loop je LAB 111 binnen, dan kan het zomaar dat je mensen aan een tafeltje hoort praten over ‘opnames in Turijn’, opgewonden hoofden uit de bioscoopzaal ziet komen („dat eind had ik écht niet zien aankomen, gast”), iemand een special ziet eten die verbonden is aan een film (spaghetti meatballs/Goodfellas) of dat je directeur Tobias de Jong (28) en filmprogrammeur Tom Ooms (31) aan de bar treft van restaurant-bar Strangelove, het culinaire hart van LAB 111, brainstormend over het filmprogramma komende kerstvakantie.

Bloody Mary aan je stoel

Zekerheidje is in elk geval Die Hard, als alternatieve kerstklassieker en wie weet wel met Bloody Mary-service. Waar je in Pathé kunt appen bij geluidsoverlast, kun je hier appen voor een Bloody Mary. Kijk alleen wel uit dat je daarna niet per ongeluk op stoel 7 van rij 4 gaat zitten. Dat is namelijk de intussen bijna mythische kapotte stoel, „maar waardoor we wel precies 111 zitplaatsen hebben.”

Cut!

Van cut naar cut: de huidige bios zit in een oud pathologisch anatomisch laboratorium en alle denkbeelden en associaties die bij die woorden instant oppoppen, kloppen, blijkt wanneer ze vurig vertellen over de geschiedenis. Waar nu de mensen naar het filmscherm kijken, zaten tot zo’n 80 jaar geleden studenten te kijken naar het snijschouwspel voor hen. „Op een grote tafel werd lustig in de lijken gesneden…” Ze knikken enthousiast naar de grote felle lamp boven een tafel, „die lamp hing toen boven die snijtafel, ziek mooi toch dat die er nog steeds hangt?”

Terugblik

Net als bij een goede film, is de tijd hier aan de Arie Biemondstraat voorbijgevlogen. In augustus 2016 kreeg Tobias de sleutels overhandigd, samen met LAB 111’ers van het eerste uur Daan de Wit – met wie hij het reilen en zeilen doet – en Jan Pieter Kind, die nu ‘nogal lekker gaat met zijn dj-carrière’. Tom werd er al snel bij gevraagd en op 23 december 2016 openden ze deuren. „We wilden een speeltuin creëren en alleen maar toffe dingen organiseren”, blikt Tobias terug. En zo geschiedde. „Het is een heel mooi eerste jaar geworden.”

Bios en nog zo veel meer

Op Facebook staat bij LAB 111 ‘bioscoop’, maar het is ook een broedplaats met kunstenaars boven hen en de werkplek voor een aantal filmbedrijven. Het onderscheidt zich van alle andere filmhuizen, omdat altijd wordt gezocht naar speciale (rand)programmeringen. Een croissantje met jus voor aanvang van Breakfast at Tiffany’s, de welbekende filmklassieker, bijvoorbeeld, of een singalong van Disney’s Frozen. Ook voor ‘grote kinderen’, „lekker met een frozen cocktail erbij of zo.”

‘Beleving’

Hun bezoekers zijn stukken jonger dan de gemiddelde filmhuisganger, veelal twintigers en dertigers die niet alleen voor de film komen, maar ook voor ‘de beleving’. Synchroon wordt gegruweld bij het uitspreken van dit woord dat nu voor alles wordt gebruikt, „en daardoor een beetje goedkoop aanvoelt…” Maar een originele beleving is het hier wel – al kun je ook gewoon alleen een filmpje of biertje pakken – en The Room is daar een perfect voorbeeld van. „The Room wordt om zijn slechtheid geroomd…”, begint Tobias met een grote grijns, „maar heeft intussen een cultstatus in Amerika verworden.”

Met z’n allen

LAB 111 heeft er een participatievertoning van gemaakt, wat een mooi woord is voor: met z’n allen keihard focus roepen en plastic lepels gooien naar het scherm, onder andere. In de film zitten namelijk heel wat vage shots, waarop het publiek massaal ‘Focus!’ scandeert. „En er was zo weinig geld dat ze zelfs geen andere foto’s in de fotolijstjes hebben gedaan dan de stocks die erin zaten.” Met lepels erop. Tijdens zulke voorstellingen wordt met 111 man gedanst, gedronken en gefeest in het donker. „Dat is echt zo’n toffe ervaring!”

*Plop*

Tobias roert in zijn lievelingsdrankje-voor-overdag, English Breakfast thee met melk, „een overblijfsel aan mijn studie in Schotland”. Tijdens een filmvoorstelling drinkt-ie liever een beugelbiertje en zijn ogen beginnen nu te twinkelen, „en dan ploppen op een heel mooi stil momentje, dat is megagrappig!” Tom zit aan z’n ‘zoveelste koffie zwart’ en behalve filmprogrammeur is hij ook begenadigd -connaisseur, getuige de vele weetjes die hij met minstens zo veel suspense als een goede horrorfilm op tafel gooit.

Martin en Matthijs

„Wist je dat in Psycho de allereerste wc-pot in de filmgeschiedenis is die in in z’n geheel in beeld te zien was?” Leuk weetje, en ook dat de drie minuten durende ‘meest iconische moord- en douchescène ooit’ vanuit 78 camerastandpunten en 52 montage-edits is opgenomen, „er is hier zelfs een hele documentaire over gemaakt die we tijdens docu-dinsdag vertonen.” Hij houdt van de klassiekers van Hitchcock, en van de regisseur met de achternaam die al tot talloze tongbreuken en verhaspelingen heeft geleid, Martin Scorsese. „Ik heb me ooit opgewonden over hoe Matthijs van Nieuwkerk het uitsprak!”, waarna hij de achternaam uitspreekt zoals het hoort: „Scorséssie, zo heb ik het hem zelf in elk geval ooit horen zeggen…”

Dj Tom

Tot zo’n veertien maanden geleden kenden de twee elkaar niet, afgezien dan van de hand die ze elkaar ooit schudden in het Amsterdamse nachtleven, waar ze beiden regelmatig te vinden waren (en zijn). Tom was hiervoor tien jaar dj, vertelt hij tussen neus en lippen door en een hele bescheiden, blijkt wanneer Tobias een boekje opendoet. Als dj Tom Waist draaide hij de hele wereld rond en liet in clubs als Berghain menig technohart sneller kloppen. Ach ja, haalt Tom zijn schouders op: „Het interview ging toch over LAB 111?”

Feestje met een twist(er)

22 december vieren ze hun eenjarig bestaan met een feest vol muziek en film, maar ook ‘Celeb Twister’. „Leg je linkerhand op Leonardo DiCaprio… Grijp die kans!” Er zal zeker een beugelflesje of wat op elkaar worden geproost. „Een jaar lang zo intensief samenwerken, zorgt voor een bijzondere band.” En gelukkig nog lang geen cut. To be continued…