Maud Nachtboek van Maud 8 jun 2018, 13:35

Leestijd: 5 minuten

#46 “Was deze idioot mijn stalker?”

„Wij moeten praten Maud. Morgen om 12.00 in het Oosterpark. En kom alleen. P.S. Ik hou niet van laatkomers. X” Maud heeft een anonieme dreig-sms gekregen. Grote kans dat het van dezelfde persoon is als degene die de seksvideo van Maud en Levi heeft gemaakt. In eerste instantie was Jelle hoofdverdachte. Maar na een verhelderend gesprek tussen de twee heeft ze Jelle toch afgeschreven. Totaal overhit fietst ze naar het park om haar stalker te moeten. Als ze op 15 meter afstand van de afgesproken plek fietst, ziet ze een oude bekende en roept totaal verbaasd: “Wat doe jij nou hier?”

Allerlei namen waren door mijn hoofd gegaan. Na mijn gesprek met Jelle kreeg ik het idee dat hij echt niets met die smsjes te maken had. Jelle was dus geen hoofdverdachte meer. Wie ik dan wel had verwacht? Levi, Tom of een paar van die andere vage vrienden? Mijn huisgenoten werden verdacht… En ik heb zelfs aan Milou en Dylan gedacht. Op een gegeven moment begon ik ook nog te twijfelen aan Sam. Ik was totaal overstuur en wist niet meer wie ik wel en niet kon vertrouwen.

Toen ik aan kwam fietsen herkende ik mijn stalker gelijk aan zijn lelijke kledingstijl. Hij was eigenlijk niets veranderd en nog altijd even walgelijk. Ik snap niet dat ik iets in deze jongen heb gezien. Maar dit was dus mijn stalker? Op het eerste gezicht leek hij gelukkig niet echt gevaarlijk. Eerder stom, want hij had niet eens door dat ik achter hem stond.

Hij leek mijn vraag niet te horen, dus ik gooide mijn fiets neer en riep nogmaals. „ Fredje, wtf doe jij hier?!” Vele namen waren door mijn hoofd gegaan, maar ik had eigenlijk alleen aan mensen uit Amsterdam gedacht. Na de hele soa-affaire wilde ik niets meer te maken hebben met personen als Cathelijn, Marc en Fredje. Maar kennelijk dacht Fredje er anders over. Fredje heeft mij dus al die sms’jes gestuurd! Zal hij dan ook iets te maken hebben met die video?

„Maud! Hoe is het het? Jij bent nog altijd even stout hè Maud?! Heb je het dit keer wel veilig gedaan tijdens je neukpartijtje op het dakterras?” siste Fredje. Mijn bloed begon te koken. Die zelfingenomen lach en die lelijke gympen, wat wilde deze idioot van mij? Zou het hem echt nog dwarszitten dat ik de rekening van zijn zorgverzekering niet heb betaald?! Alsof ik zou betalen voor iets dat hij mij heeft aangedaan. Really?!

„Die verhuizing naar de grote stad heeft je niet echt goed gedaan hè? Je blijft maar stomme fouten maken hè Maud? Zomaar met je billen bloot met de eerste de beste jongen die je mee vraagt… Ik had je eigenlijk wel wat slimmer ingeschat, maar jij blijft maar stomme fouten maken hè?"

Woest werd ik! Waar haalde hij het gore lef vandaan om me zo te vernederen. Ik probeerde rustig te blijven. Ondertussen bedacht ik een reden waarom Fredje mij zou kunnen stalken.

Belangrijke zaken als mijn DigiD code vergeet ik standaard, maar totaal nutteloze zaken weet ik altijd te onthouden. Zoals de songtekst van het songfestival nummer Euphoria, de naam van Jelle’s eerste kat en dat Jessie ooit eens in de Donald Duck heeft gestaan. Je hebt er geen f*ck aan, maar soms komen die onzinnige feitjes ineens van pas. De neef van Fredje! Fredje had ooit verteld dat zijn neef in een enorm herenhuis woonde ergens in Amsterdam-Oost. Zijn feestjes waren ‘gruwelijk legendarisch’. Ik hoor het Fredje weer zeggen. Hoe dan, waarom heb ik hier nooit eerder aan gedacht?

Dat ‘legendarische’ huisfeestje met confetti, opblaasbeesten en een vrijpartij. Dat huisfeestje werd gehouden in een enorm herenhuis. En één en één is twee…

F*ck, ineens werd het heel duidelijk. De jarige vriend van Levi was vast de neef van Fredje. Ik kon de klok er op gelijk zetten dat Fredje ook op het feest was!

„Viezerik!”, siste ik. Ik weet niet of Fredje mijn gedachte kon lezen, maar hij begon schaapachtig te lachen. „ Zo, zo gaan we schelden? Ik zou maar een beetje rustig blijven,” zei Fredje terwijl hij een sigaret op stak.

„Je vraagt je misschien af wat ik hier in Amsterdam doe, maar ik kom hier heel vaak hoor. Ik was een paar weken terug nog op een feestje in Amsterdam-Oost. Veel mensen, confetti, opblaasbeesten, drank, drugs en seks! Maar volgens mij weet jij daar alles van he, Maudje? Of moet ik je geheugen even opfrissen?"

Ik haalde diep adem en probeerde rustig te blijven. Ik deed zelfs een stap dichterbij, zodat ik oog in oog stond met deze goorlap. Fredje kon denken dat hij mij kon intimideren, maar dan heeft hij de verkeerde persoon voor zich.

„Eerst geef je mij een soa, dan vertik je het om mijn rekening van de zorgverzekeraar te betalen en vervolgens misdraag je je ook nog eens op het feestje van mijn neef. Wel zo netjes om daar misschien eens iets voor terug te doen hè Maud? Voor je het weet staat je homevideo op Facebook.”

Deze wraakactie ging echt veel te ver. Fredje was gek geworden! Het voelde alsof ik in een aflevering zat van een foute soap. Dit was keiharde chantage, bedreiging en afpersing. Ik ging geen cent betalen! Vanmiddag zou ik nog aangifte doen.

Fredje kwam ondertussen dichterbij staan en sloeg een arm om mijn schouder. Met zijn vieze handen greep hij mijn arm steeds steviger vast. Mijn grens was bereikt! Ik rukte mijn arm los en gaf Fredje een keiharde mep in zijn gezicht. Het logge lijf van Fredje deinsde achteruit.

Ik schrok van mijn eigen krachten, maar kennelijk is die blauwe maandag dat ik op kickboksen heb gezeten toch nog ergens goed voor geweest. Fredje was letterlijk en figuurlijk uit het veld geslagen, want hij stond erbij en keek mij aan alsof hij water zag branden.

Door mijn uithaal was mijn horloge afgevlogen. Ik bukte om hem te pakken. Toen ik opstond voelde ik opnieuw een hand op mijn schouder. Maar dit keer waren het niet de vieze vette vingers van Fredje. Deze hand kende ik. Hier had ik dagen lang mee hand in hand gelopen. „Wat kom jij hier doen?” riep ik opgelucht.