De iconische computergame ‘Pacman’ bestaat 40 jaar

Hoewel het spel ook eenvoudig is qua besturing, duurde het maar liefst twintig jaar voor iemand het perfect kon uitspelen. Pacman kwam eveneens met een innovatie die tegenwoordig nog steeds gangbaar is in videogames: ‘de power-up’. Dat is een soort pil die spelpersonages voor korte tijd een bijzondere kracht oplevert, bijvoorbeeld onkwetsbaarheid. Het volledige spel werd meermaals gekopieerd en leidde tot een zogenaamde ‘Pacmania’.

Wat Pacman extra bijzonder maakt, is het oorspronkelijke doel. Iwatani wilde de speelhallen wat vrouw- en kindvriendelijker maken, omdat ze tot dan toe gedomineerd werden door gewelddadige schietgames die alleen jongens speelden. Dat plan slaagde ook, want vrouwen en veel verschillende generaties speelden de game.

Eten als inspiratiebron voor happende Pacman

Pacman heeft vele interessante inspiratiebronnen, zoals de popcultuur uit de jaren 80, maar de grootste is eten. Het uitzicht van het gele spelfiguurtje is volgens Iwatani gebaseerd op een pizza waar één stuk uit ontbreekt. Toen hij zelf de Italiaanse lekkernij aan het verorberen was, zag hij de vorm en vond hij dat die op een personage leek.

Die link met voedsel vind je ook in het spel zelf. De bedoeling is immers dat Pacman zoveel mogelijk eet via zijn ontbrekende pizzapuntmond, terwijl hij ronddwaalt in een doolhof. Dat het figuurtje sterker wordt door te eten, heeft te maken met de beroemde Amerikaanse stripfiguur Popeye. Hij had zijn spieren namelijk te danken aan alle spinazie die hij naar binnen speelde.

Het stond al lang vast dat het computerspelletje over eten ging gaan. Iwatani had namelijk een game voor ogen die gericht was op een universeel en genderneutraal publiek. En zeg nu zelf, eten doen we allemaal. Zelfs de melodie van Pacman is verbonden met voedsel. Toen Iwatani een stuk fruit at, kreeg hij het idee om dat geluid te gebruiken voor zijn game.

Hij vroeg aan de geluidsontwerper om een muziekje te produceren dat leek op het geluid bij het slikken. In het Japans heeft dat wat weg van ‘Paku Paku’. Het spelletje heette daarom eerst ‘Puckman’. Later evolueerde het naar Pacman, zoals we het nu nog steeds kennen. Die naamswijziging heeft veel te maken met Amerikaanse kinderen, die de ‘p’ van ‘Puckman’ wel eens zouden durven vervangen door een ‘f’.