Mama gaat op date: ‘Zijn zolder stond vol met modeltreinen, inclusief rookmachines en geluidseffecten’
In Mama gaat op date vertellen gescheiden moeders over hun onverwachte, ongemakkelijke en zinderende momenten van het daten na een gebroken relatie. Van rekeningen splitten tot hete vonken: deze avonturen bewijzen dat de zoektocht naar liefde leidt tot de meest heerlijke, maar ook merkwaardigste verhalen. Deze week het verhaal van Sandra (53), die op de modeltreinzolder van haar date belandde.
„Na de emotionele vechtscheiding met de vader van mijn kind (16) dacht ik lange tijd dat ik nooit meer aan een man zou beginnen. Het leven met mijn zoon was overzichtelijk en kalm en we hadden onze draai echt gevonden samen. Toch begon het weer te kriebelen toen hij twee jaar geleden een vriendinnetje kreeg en hij sindsdien vaker op zijn slaapkamer dan naast mij op de bank te vinden is. Om te voorkomen dat ik niet jarenlang in mijn Remi aan de kerstdis zou zitten, schreef ik me in bij een datingsite.
Hobby’s
Het duurde niet lang of ik werd gematcht aan het profiel van Frank. Een charmante man die hield van wandelen, wijn en modeltreinen. ‘Ach’, dacht ik. ‘Iedereen heeft zo zijn hobby’s.’ Dus na een week chatten, spraken we af in een knus café in zijn woonplaats.
Bij aankomst was hij precies wat ik verwacht had. Een guitige lach, open blik en nette kledingstijl. Toen hij na een vriendelijke knuffel meteen galant een fles rode wijn voor ons bestelde, kon het voor mij al helemaal niet meer stuk. ‘Wist je dat dit café vlak bij het oude station van de stad staat?’, vervolgde Frank nadat de serveerster wegliep. Ik knikte vriendelijk, maar vanaf dat moment kreeg ik nauwelijks nog kans om iets te vragen; hij stortte zich volledig op zijn verhaal over modeltreinen. Over het eerste model dat hij ooit had gekocht, een heuse Märklin-klassieker, en hoe zijn collectie zich door de jaren heen had uitgebreid met zeldzame exemplaren van Fleischmann, Roco, en zelfs wat exclusieve Japanse merken. Dit was allesbehalve het gesprek waar ik op gehoopt had, maar Frank leek mijn signalen niet op te pikken.
Levenswerk
Na ongeveer een uur ratelen keek hij me verwachtingsvol aan. ‘Je moet mijn verzameling eens zien! Ik heb een hele zolder vol.’ Ik zag het echt niet zitten, maar nee zeggen vond ik ook zo wat. En dus stond ik nog geen tien minuten later met mijn goede gedrag te kijken naar zijn gigantische miniatuurparadijs. Bergen, stations, tunnels, poppetjes die geduldig bij het perron stonden te wachten: voor Frank was het zijn levenswerk, compleet met verlichting, rookmachines en bijpassende geluidseffecten.
‘Wat vond je ervan?’, vroeg hij toen we na een dik uur weer bij de voordeur stonden. ‘Ik heb nog nooit zo’n gepassioneerd iemand ontmoet’, reageerde ik. ‘Je treinen zijn echt indrukwekkend.’
De laatste date
Eenmaal thuisgekomen moest ik echt even bijkomen van alle indrukken. En hoewel Frank zeker een vriendelijke man was en ik zijn kinderlijke enthousiasme echt kon waarderen, wist ik dat dit de laatste date was. Mijn interesse in modeltreinen zou namelijk nooit zo ver gaan als die van hem.”
Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Mama gaat op date: ‘Ineens stond mijn slaperige zoon (4) in de woonkamer’