Malu Pesulima Relaties & seks 7 sep 2024, 17:58

Leestijd: 4 minuten

Mama gaat op date: ‘Voor ik het wist, zat ik op de eerste hulp’

In ‘Mama gaat op date’ vertellen gescheiden moeders over hun onverwachte, ongemakkelijke en zinderende momenten van het daten na een gebroken relatie. Van rekeningen splitten tot hete vonken: deze avonturen bewijzen dat de zoektocht naar liefde leidt tot de heerlijkste verhalen. Deze week het verhaal van Joyce (48), die met haar dochter én date op de eerste hulp belandde. 

„Daten. Als alleenstaande moeder van twee dochters (10 en 16) wilde ik hier lange tijd niets van weten. Een pittige vechtscheiding tijdens de tropenjaren gaat je immers niet in de koude kleren zitten en bovendien: het idee van een vreemde man in mijn bed wekte eerder rode stressvlekken dan lust bij me op. En toch zit ik nu, zo’n acht jaar na de scheiding, ’s avonds laat te scrollen op een datingapp die me onlangs werd aangeraden door m’n zus. ‘Zitten leuke mannen op hoor, Joyce!’, beloofde ze. En ze heeft gelijk, want na slechts een kwartier swipen, popt er een match op. Richard, 50 jaar. Hij bevindt zich op slechts een paar kilometer afstand.

‘Wat doet zo’n knappe vrouw als jij op een datingapp?’, lees ik op mijn scherm. Een ongemakkelijk gevoel kruipt vanuit mijn tenen naar mijn kruin, maar eerlijk is eerlijk: hij heeft een goede kop met haar, guitige kuiltjes en stoute ogen. Ik waag het erop. ‘Ik ben op zoek naar de slechtste openingszin ooit en gefeliciteerd: jij bent genomineerd!’ Het ijs lijkt gebroken en na drie uur gezellig chatten, drukken we elkaar op het hart dat we nu toch echt moeten gaan slapen. 

Mama gaat op date: ‘Koffietje doen?’

De dagen die volgen, houden we intensief contact. Vooral over simpele zaken, want zodra hij de diepte ingaat, blokkeer ik; dat voelt allesbehalve prettig via zo’n schermpje. ‘Snel dan maar een koffietje doen?’, oppert Richard. Vreemd genoeg stem ik meteen in en nog geen twee dagen later zit ik, schijterig als ik ben, een kwartier te vroeg in de plaatselijke kroeg te wachten op die wildvreemde man van de datingapp. Precies op de afgesproken tijd stapt hij de drempel over. ‘Sorry dat ik wat laat ben. Parkeren is hier zo’n crime!’

Zodra hij zijn leren jas over de rugleuning van de stoel hangt, begint ons gesprek en twee uur later zijn we nog steeds niet uitgepraat. Wat is-ie eigenlijk leuk, denk ik voorzichtig. Maar net wanneer onze koffie plaatsmaakt voor een glas wijn en een kaasplankje, gaat mijn telefoon. Mijn oudste dochter. ‘Mama, je moet nú komen! Ik ben van de trap gevallen en kan mijn enkel niet meer bewegen. Hij is ook helemaal dik.’ Ik stel haar gerust, pak direct mijn tas in en zeg dat ik eraan kom.

‘Sorry Richard, de plicht roept. Mijn dochter is van de trap gevallen’, excuseer ik mezelf, terwijl ik mijn ov-chipkaart uit mijn zak gris. ‘Ben je met de tram? Nee hoor, ik breng je met de auto!’ Tijd om na te denken heb ik niet; ik wil zo snel mogelijk bij mijn dochter zijn en gek genoeg voelt het ook best vertrouwd, dus voor ik het weet zit ik in de passagiersstoel van mijn date en zijn we onderweg naar mijn dochter.

Collega

Een kwartier later tref ik haar huilend op de bank aan met een bult op haar enkel die zo dik is als een tennisbal. Dit is niet goed. En hoewel ik Richard vroeg om meteen weg te rijden nadat hij mij thuis had afgezet, kan ik niet anders dan hem bellen om te vragen of hij terug wil komen. Ik heb zelf geen auto en niemand in mijn omgeving die ons op stel en sprong naar het ziekenhuis kan brengen – dus dan maar zo. ‘Een collega komt ons ophalen, dan rijden we naar het ziekenhuis’, lieg ik tegen mijn dochter.

Eenmaal op de eerste hulp is het toch wel een vreemd gezicht, Richard en mijn dochter in één ruimte. Gelukkig heeft hij de verhalen over mijn werk tijdens onze date goed onthouden en komt hij met zijn praatjes bij haar over als een geloofwaardige ‘collega’. Als hij haar vervolgens ook nog vriendelijk ondersteunt tijdens het hinkelen wanneer blijkt dat haar enkel gebroken is en in het gips moet, ons braaf thuis afzet én eindigt met ‘zie je morgen, collega!’, kan ik mijn lach maar nauwelijks inhouden. Mijn dochter moest eens weten. 

Te verschillend

Op relatievlak is het met Richard trouwens uiteindelijk niets geworden – we zijn te verschillend op dat gebied, kwamen we na een paar maanden achter. Wel heb ik er een fijne vriend aan overgehouden en komt hij zelfs weleens koffie drinken. Samen met mijn dochter, die het echte verhaal nu ook kent en stiekem hoopt dat Cupido tóch nog een keer raak schiet bij ons. Wie weet.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Mama gaat op (blind) date: ‘Ineens stond ik oog in oog met een vader van school’

Hoeveel Nederlanders gebruiken condooms en hoe tevreden zijn ze over hun seksleven?

Reacties