Waarom scheiden de meeste koppels na 8 jaar? Dat valt te verklaren
Ken je het fenomeen ‘the seven-year itch’? De meeste relaties belanden in een scheiding of stranden na zeven à acht jaar. Maar waarom eigenlijk veelal na die periode? Daar valt namelijk het een en ander over te verklaren. En kun je zoiets tegengaan? Volgens deze relatiedeskundige wel.
Schrijver en relatiedeskundige Robert Taibbi haalt in het Amerikaanse Psychology Today aan dat de meeste scheidingen na gemiddeld 8,2 jaar relatie plaatsvinden. En daarmee lijkt de beruchte ‘seven-year itch’ (of eight year, dan) bevestigd.
‘Seven-year itch’ bestaat
Taibbi haalt aan dat een mensenleven bestaat uit fases. En daarbij lijkt een vast patroon steeds terug te keren. Waarbij het vaak gaat om zeven jaar van stabiliteit, dan twee of drie onrustige jaren, ook wel bekend als overgangsfases, en daarna komt weer een volgende levensfase. En hoewel die fases over verschillende thema’s kunnen gaan, zoals werk, familierelaties, mentale gezondheid, vallen ook onze liefdesrelaties daaronder.
De schrijver belicht verschillende veelvoorkomende stadia in een relatie. Zo begint een liefde vaak met een behoefte. Je zoekt bijvoorbeeld waardering, genegenheid, stabiliteit, een veilig gevoel of een kind. In onze relaties sluiten we een soort deal. Zo van: ‘Jij voorziet mij in mijn behoefte en dan doe ik dat bij jou.’ Daarna volgt volgens Taibbi een periode waarin een stel samen iets opbouwt. Met routines, normen en waarden en dus stabiliteit. Wie kookt? Wat doen jullie in de weekenden? En wie initieert seks? De auteur benadrukt dat sommige koppels niet door deze fase heen komen. Omdat ze verschillen in hun visie over hoe het leven eruit moet zien. Maar de meeste koppels redden het door deze periode heen, samen.
Meeste mensen scheiden na acht jaar
Maar Taibbi benadrukt dat na vijf, zes, zeven of acht jaar, één van de partners of allebei in een onrustiger vaarwater terecht komen. Waarom? De samen gecreëerde routine, normen en waarden werken niet meer. Dit omdat de eerste bovengenoemde behoefte zoals stabiliteit, veiligheid of een gezin vervuld is. En er daarvoor een nieuwe behoefte in de plaats komt. En daarmee kan dat waar je samen al die tijd aan gewerkt hebt, ineens niet meer hetgeen zijn wat je wilt.
Daar heb je hem: ‘The seven-year itch’. Koppels krijgen ruzies, groeien uit elkaar of er komt overspel om de hoek kijken. Weet jij trouwens waarom de mens überhaupt overspel pleegt? Taibbi benadrukt het gevoel wat bij menig koppel dan opborrelt: „Dit werkt niet, ik stop ermee en begin opnieuw.” En dan is daar de onvermijdelijke scheiding of relatiebreuk. Als we in de fases van Taibbi denken, duurt zo’n periode twee of drie jaar en dan volgt er een nieuwe relatie en begint alles opnieuw.
Veranderde behoeften relaties
Overigens blijkt er ook een andere route richting de scheiding te zijn, namelijk de ‘afleidingsroute’. Die duurt volgens Taibbi langer, maar leidt naar hetzelfde resultaat. Deze koppels hebben geen strijd, maar richten zich op allerlei facetten behalve hun relatie. De kinderen, werk, tijdrovende hobby’s of terugkerende verhuizingen en verbouwingen. Maar ook deze afleidingsmanoeuvres houden een keer op en ook deze stellen komen vanzelf bij dat rusteloze gevoel terecht.
Wellicht klinkt dit allemaal niet bepaald bemoedigend voor een huwelijk of lange relatie. Maar volgens de relatiedeskundige kun je hier zeker iets aan doen. Hij benadrukt dat je naast afleiding of een scheiding ook voor iets anders kunt kiezen. „De uitdaging is om bewust te zijn van dat rusteloze gevoel en de emoties die daarbij komen kijken.” Daarna is het mogelijk om de balans op te maken en te onderzoeken wat je nodig hebt. En daarvoor hoef je volgens Taibbi niet helemaal opnieuw te beginnen. Welke nieuwe behoeften zijn er? En wat zouden jullie graag anders doen dan toen jullie ooit samen begonnen?
Scheiden of blijven?
Tot slot benadrukt de schrijver dat een relatietherapeut kan ondersteunen bij het vinden van de veranderde behoeften. Volgens Taibbi horen dit soort kruispunten nu eenmaal bij het leven. Maar is de makkelijkste weg, niet altijd zozeer de beste voor jouw eigen persoonlijke ontwikkeling.