Daisy Heyer Reizen 5 mei 2018, 12:00

Leestijd: 7 minuten

Bekend, maar oh zó leuk: een stedentrip naar Berlijn

Hoewel vliegreizen veel goedkoper worden, is het ook wel eens leuk om een oude bekende in stedentripland te bezoeken. Dus vond Metro’s Daisy het hoog tijd om na acht jaar weer eens een bezoekje te brengen aan – wat haar betreft – één van de leukste steden van Europa: Berlijn.

Broodjes en koffie in de auto

Woensdagnacht, kwart over 12. Hoewel je op allerlei manieren naar Berlijn kunt gaan, bleek het deze keer toch het voordeligste om met mijn zuinige auto de rit te maken. Broodjes inpakken, kopje koffie bij het eerste de beste tankstation en gaan met die banaan. Op naar de curryworsten, rammende techno en statige gebouwen!

We slapen in een hotel van hotelketen Scandic, de locatie dichtbij Kurfürstendamm. Het is één van de modernere wijken van Berlijn, dichtbij KaDeWe (het beroemdste warenhuis van Duitsland), waar ik mij verlekker aan artikelen die ik nooit van mijn leven kan betalen. Tenminste… zoals de voorspellingen nu zijn.

Anyways: een leuke buurt is het zeker. Het hotel heeft een hippe lobby en vriendelijk personeel. De kamers zijn ruim en het allerbelangrijkste van ons verblijf: het ontbijt waar we iedere ochtend van kunnen genieten blijkt fenomenaal. Sojamelk? vers fruit? wafels? crackers? Ze hebben het allemaal! Of je nu gezond wilt ontbijten, of je te buiten wilt gaan aan een champagneontbijt (waar ik dan ook tot twee keer toe voor zwicht deze vakantie): dit hotel is voor de liefhebbers van een stevige bodem op de vroege ochtend absoluut een aanrader.

Tropical Islands

De eerste dag van onze stedentrip duiken we echter niet meteen Berlijn in, maar gaan we naar Tropical Islands, een tropisch zwemparadijs op ongeveer drie kwartier rijden van Berlijn af, gebouwd in een oude vliegtuighangar.

Je zou denken dat dit vooral voor kinderen een leuke locatie is, maar niets is minder waar. Als een kind zo blij word ik als ik om mij heen kijk tijdens mijn rondleiding door de Junior PR Manager, Damla. Midgetgolfen, een spa-gedeelte, glijbanen, een buitenbad, meerdere bubbelbaden… Tropical Islands heeft het allemaal. En geloof me: de gemiddelde persoon die vroeger graag zwom krijgt ook hier weer enorm de kriebels.

‘s Nachts zwemmen

Zelf werkt Damla pas kort voor Tropical Islands. Na ons een uurtje te hebben rondgeleid ontmoeten we ook Katja Benke, de PR Manager van het enorme zwemparadijs. Zij vertelt ons dat er plannen zijn voor een grote uitbreiding, omdat het sinds enkele jaren storm loopt in het zwemparadijs, waarin je ook kunt overnachten in een tipi of bungalow. ,,Maar er zijn ook mensen die hier ’s avonds naartoe komen en dan op het tropische strand slapen hoor”, vertelt Benke lachend. ,,Tropical Islands is open tot 21.00 uur in de avond, maar wie binnen is mag de hele nacht zwemmen. En sommige mensen blijven dus ook gewoon een tukje doen.”

Dat het zwemparadijs dus ook ’s nachts toegankelijk is, maakt het meteen een stuk leuker voor de 18-plusser. Hoe vét is het om middenin de nacht baantjes te trekken in een tropisch paradijs? Nou geloof ons: heel vet. Na een uur of 19.00 in de avond daalt het aantal kinderen in het paradijs aanzienlijk en vermaken wij ons in de spa, in het buitenbad en op de midgetgolf baan. Als we om 22.00 uur nog van de glijbaan willen komen we erachter dat niet álles 24/7 geopend is: we zien de laatste persoon nog naar beneden roetsjen, maar zelf mogen we niet meer. Hè verdorie. Om 01.30 uur in de nacht besluiten we dat het genoeg is geweest en beginnen we aan het ritje terug naar Berlijn.

Verkenningstocht in Berlijn

De volgende dagen besluiten we Berlijn te verkennen. Dat doen we heel handig via de Berlin Welcome Card die we via www.visitberlin.de hebben weten te bemachtigen. Die kaart is niet eens duur (vanaf 19.90 euro) en met de kaart kun je door heel Berlijn met het openbaar vervoer reizen. Bovendien krijg je tal van kortingen op zo’n beetje ieder musea of uitje dat er te vinden is in de stad. Helemaal top!

View this post on Instagram

A post shared by Daisy Heyer-Markos (@daisyheyermarkos)

Natuurlijk bezoeken we de Reichstag, de Brandenburger Tor, het Holocaust monument en de Berlijnse Muur: hallo, we zijn in Berlijn, dan moet je wel! Maar ook leuk en niet zo voor de hand liggend is het techniekmuseum, waar je onder andere tal van vliegtuigen en bommenwerpers uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog kunt bewonderen. Overigens zijn er ook auto’s, treinen en allerlei andere apparaten en vervoersmiddelen te bewonderen in het museum, dus wie alles wil zien kan hier maar beter een hele dag voor uittrekken.

View this post on Instagram

A post shared by Daisy Heyer-Markos (@daisyheyermarkos)

Yummie in meine tummie

Tussendoor eten we een hapje bij The Big Dog, een hotdogtent die deel blijkt te zijn van een hotel, maar er superschattig uit ziet. ’S Avonds schuiven we aan bij een hamburgertent waar ze overal op deze wereld iets van kunnen leren: Lily Burger. Hier hebben ze geen extra grote burger, maar heuse ‘wolkenkrabbers’. En wie foto’s ziet kan heel goed begrijpen waarom ze de burgers zo noemen. Eén side note: de spicy burger die je hier kunt nemen is ECHT. HEEL. ERG. SPICY. Ik voelde de pepers een week later denk ik nog in mijn mond branden.

De catastrofe die uitgaan in Berlijn heet

Oh ja, en we probeerden uit te gaan. Probeerden ja: want tot mijn grote ergernis werd onze avond uit in Berlijn, voor mij als groot liefhebber van techno, één groot catastrofe. We trachtten eerst naar binnen te komen in de wereldberoemde Berghain. Oké, bij die club hadden we ons voorbereid op een ‘nee’ bij de deur, gezien het feit dat de club berucht is vanwege het strikte en compleet onvoorspelbare deurbeleid. Dik een uur stonden we in de rij, om vervolgens een lange minuut voor de beroemdste ‘doorbitch’ van de wereld, Sven Marquardt te staan, die ons uiteindelijk weigerde en het woord ‘toeristen’ mompelde.

https://www.instagram.com/p/XvDoKAEO88/

Plan B was voor de zekerheid al lang in kannen en kruiken: we verkasten naar het dichtbij gelegen Suicide Circus, waar ik de naam na een half uur binnen te zijn geweest een stuk beter van begrijp. Já, ik ben een technoliefhebber van hier tot Tokio, maar nee: ik ben absoluut geen liefhebber van stroboscooplicht. En laat deze underground technotent nou juist dat licht (in groen en rood ook nog eens, hoera!) hebben uitgekozen als favoriete dingetje van die avond. De knipperlichten waren niet te ontwijken, tenzij je buiten ging dansen. En dat vonden we toch net een stapje te ver gaan.

Het zorgde ervoor dat we na een uur met dikke hoofdpijn de club verlieten, op naar Salon Zur Wilden Renate, waar wij eveneens geweigerd werden. En dáár had ik dan weer geen rekening mee gehouden. De Berghain oké, maar zondere enige reden geweigerd worden bij nog club met enkel de boodschap: “Sorry guys, tonight is not the night for you? Heel apart en als ik eerlijk mag zijn ook totaal niet in lijn met de gedachte die ik had bij uitgaan in deze Duitse stad, waar ‘iedereen zichzelf mag zijn’.

Uiteindelijk belandde we in een foute club met top 40 muziek uit 2011 met de naam Havana. Omdat dat ook nogal treurig werd, togen we om 04.00 uur ’s nachts af naar Scandic. Niet gedanst, geen techno en geen idee waarom we niet gewoon los mochten gaan, terwijl we dondersgoed wisten welke dj’s we die avond allemaal hadden gemist. Het mocht de pret niet drukken: we kletsten een half uur met de receptionist van ons hotel over onze ‘uitgaansavonturen’ en dronken daarna een fles champagne leeg op onze kamer, met technobaas Ben Klock zachtjes op de achtergrond. Oók gezellig.

View this post on Instagram

A post shared by Daisy Heyer-Markos (@daisyheyermarkos)

Sachsenhausen

Hoe we ons weekend hebben afgesloten? Met een iets minder vrolijk, maar oh zo leerzaam bezoek: het concentratiekamp Sachsenhausen. Hier duik je de wrede geschiedenis van de oorlogen in, die uiteindelijk zelfs zorgde voor een huilbui bij het lezen van een afscheidsbrief van een Nederlandse man met de achternaam Heijer. Laat ik nou hetzelfde heten, alleen dan met een ‘y’ in het midden…

Ook al heb ik Berlijn al twee keer eerder gezien, dit keer heb ik weer een hele nieuwe kant van de wereldstad leren kennen. Het doet me één ding realiseren: hier kom ik zéker nog een keer terug. Als is het alleen maar om toch ooit dat avondje stevige techno te kunnen beleven…