Daisy Heyer Reizen 13 nov 2017, 14:11

Leestijd: 5 minuten

‘Hij vroeg me op de 3e date ten huwelijk’

Echte liefde kent geen grenzen. Wat doe je als de liefde van je leven in het buitenland blijkt te wonen of naar het buitenland moet verhuizen? In de nieuwe reeks Liefde Kent Geen Grenzen spreken we met mensen die hun hart hebben gevolgd en zijn afgereisd naar een ander land. Allemaal in de naam der liefde. Deze keer het verhaal van Irma (31), die voor haar grote liefde naar Luxemburg verhuisde.

,,Natuurlijk, Luxemburg is best dichtbij, maar je leeft er op een hele andere manier dan in Nederland”, zegt Irma als we haar aan de telefoon spreken voor Metro. Ze woont inmiddels al weer 7,5 jaar in het kleine landje van slecht 2586 km² en vindt het er heerlijk. ,,Maar dat is echt wel anders geweest!”

Zelfde geboortestad

Van oorsprong is Irma Joegoslavisch. Vanaf haar vierde woonde ze in Nederland. ,,Na mijn twintigste kreeg ik heel erg veel belangstelling voor mijn afkomst”, legt ze uit. ,,Ik heb mij aangemeld op een website waar veel Joegoslaven op zaten, zodat ik met wat mensen in contact kon komen. Het was geen datingsite, eerder een soort van forum. Daar raakte ik aan de praat met Admir, die uit dezelfde geboortestad kwam als ik Pejë of Peć zoals wij het noemen.”

,,We hebben een aantal maanden met elkaar gechat. Ik kwam erachter dat we in dezelfde straat woonden vroeger. Hij wist heel veel van familie van mij die daar nog woonde. Misschien hadden we vroeger wel met elkaar buitengespeeld?! We wisselden ontzettend veel foto’s uit en spraken continu met elkaar. De helft van alles wat hij vertelde over mijn familie wist ik bijvoorbeeld zelf niet eens. Het was zo interessant en leuk om met hem te praten…”

Bezoek

,,Ik besloot dat hem te bezoeken, samen met mijn broer en de toenmalige vriendin van mijn broer. Met de trein reisden we naar Luxemburg, waar hij toen al woonde. Ik was ontzettend zenuwachtig, maar zodra ik hem zag was ik verkocht. We hebben die keer maar drie uurtjes gekletst voordat we terug gingen, maar ik was tot over mijn oren verliefd. De hele weg terug was ik muisstil, terwijl ik normaal heel veel praat. Mijn broer pest mij er tot op de dag van vandaag mee.”

,,Admir was meteen ontzettend serieus. Hij is natuurlijk opgegroeid in Joegoslavië, terwijl ik in Nederland groot ben geworden. Cultureel gezien is dat toch heel anders. Bij onze derde date vroeg hij mij al ten huwelijk. En na anderhalf jaar waren we getrouwd en hadden we ons eerste kind.”

,,Het ging dus heel snel allemaal. De dates die we hadden voordat we in het huwelijksbootje stapten waren vaak in Brussel, waar de zus van Admir woont en waar we dus een soort ‘tussenstop’ hadden. Al snel bleek dat we samen wilden blijven en moest er een keuze gemaakt worden waar we zouden gaan wonen: in Luxemburg of Nederland. Daar hebben we lang over nagedacht, maar uiteindelijk was Luxemburg de beste optie. En hoewel ik geen angst had om hier naartoe te gaan, was het wel heel moeilijk om mijn vrienden en familie achter te laten.”

Vanaf nul beginnen

,,Bij die eerste date zou ik nooit gedacht hebben dat ik hier later zou wonen. Ik zeg je heel eerlijk: omdat we het eerste jaar in Luxemburg hebben overleefd weet ik dat we samen de wereld aan kunnen. We moesten vanaf nul beginnen. Het is hier drietalig, dus moest ik drie talen leren en een baan vinden. En vrienden en familie had ik hier natuurlijk niet: alleen maar mijn gezin.”

,,Maar beiden zijn we koppig en wilden we laten zien dat we dit aan konden. En we waren zo ontzettend verliefd, dat heeft ook ontzettend geholpen. Zwaar was het wel: ik had bijvoorbeeld een HBO opleiding gedaan, maar kon in Luxemburg omdat ik de taal niet sprak met moeite in een restaurant aan de slag. En het is hier ontzettend rustig, dat is ook wel even wennen.”

,,Maar inmiddels is Luxemburg echt mijn thuis. Ik ga heel vaak naar Nederland, naar Abcoude waar ik vandaan kom en ik moet eerlijk bekennen dat ik als ik daar een tijdje ben verlang naar de rust die we hier hebben. Mijn broer is er nog altijd van overtuigd dat ik terugkom naar Nederland en probeert mij dan ook vaak te overtuigen dat Amsterdam veel leuker is dan Luxemburg. Sinds een paar jaar denk ik: kraak mijn land niet af! Het is grappig om te voelen dat in de loop der jaren zo veranderd is.”

,,Ik vond het heel snel gaan, maar het voelde gewoon heel erg goed allemaal. Mensen in mijn omgeving hadden liever dat ik het rustig aan deed, maar ik trok mij daar toentertijd gelukkig niets van aan. En dat terwijl ik het normaal ontzettend belangrijk vind wat men van mij vind. Dit is echt onze plek geworden. Inmiddels heb ik drie kinderen met Admir en voelt Luxemburg echt als mijn thuis. Al zeg ik niet dat ik nooit meer zou verhuizen. Ik heb zelf gemerkt dat je overal kunt wennen, als je maar de juiste mensen om je heen hebt. Als ik met Admir en mijn kinderen ben, ben ik thuis.”