Roos Ravensbergen Opvoeding 25 sep 2024, 19:35

Leestijd: 4 minuten

Het Dilemma: ‘Schoonmoeder wil inspraak hebben op de naam van ons kind’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Lise (30), die samen met haar partner haar eerste kind verwacht, maar wiens schoonmoeder een sterke mening over de naam heeft.

„Ik ben nu vijf jaar samen met mijn man en na lang proberen is het ons eindelijk gegund: we verwachten over een paar maanden ons eerste kindje. Met mijn man mag ik echt in m’n handen knijpen. Niks is hem te gek in deze eerste maanden van de zwangerschap én zijn ouders hebben al beloofd veel te willen oppassen. Toch wel handig, nu veel kinderdagverblijven overvol zitten en best duur zijn.

‘Die naam voor mijn kind? No way’

Met mijn schoonfamilie heb ik altijd een goede band gehad en ik kan goed door een deur met mijn schoonmoeder, alhoewel iets de laatste tijd de kop opsteekt waar ik nogal mee zit. Mijn man en ik weten nu namelijk al een tijdje dat we een jongetje krijgen. Dat maakt in principe niet uit natuurlijk, als het maar gezond is, maar voor mijn schoonmoeder is het wél belangrijk. In haar familie wordt namelijk een bepaalde naam al generaties lang doorgegeven van vader op zoon, of, in het geval van mijn man, van opa op kleinzoon. Het probleem is alleen: ik vind die naam verschríkkelijk. Voor een ander, prima, maar voor mijn eigen kind? No way.

Mijn schoonmoeder lijkt dat echter niet te accepteren. Soms gaat ze zelfs zo ver, dat ze ons ongeboren kindje al bij die naam noemt als we het over hem hebben. Mijn man heeft al eens voorzichtig proberen te zeggen dat we toch liever zelf een (andere) naam kiezen, maar dan lijkt ze gelijk emotioneel te worden. ‘Ik zou het zo mooi vinden’, zegt ze dan met waterige oogjes. Ik snap het ook wel, omdat haar eigen vader een aantal jaar geleden is overleden, maar ik vind ook dat het mijn kind en dus mijn keuze blijft. En de keuze van mijn man, natuurlijk.

Dilemma: ‘Meegaan in de naamwens van mijn schoonmoeder?’

Ik ben zelf niet een persoon die graag de confrontatie aangaat en ik wil mijn schoonmoeder ook te vriend houden, ik was net blij dat ik geen draak van een schoonmoeder had, zoals de verhalen die ik weleens hoor. Maar des te meer ik die naam hoor, des te meer ik met de hakken in het zand ga. Ik heb juist hippe, korte, meer Engels-klinkende namen in mijn hoofd.

Mijn man is het met mij eens, maar oppert soms ook dat we er ook prima in mee kunnen gaan en dus de ouderwetse familie-naam kunnen geven. Misschien zijn het de hormonen, maar ik kan daar echt moedeloos van worden. Wat moet ik nu doen, mijn zin doordraven en mijn schoonmoeder kwetsen, of mijn zoon een (tweede) naam geven die ik helemaal niet leuk vind?”

Wat vind jij dat Lise moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina of via Instagram! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies over het dilemma van Dennis (29), die verlangt naar een wat rustiger leven, maar zijn vrienden accepteren dat niet.

Daniëlle weet wel wat Dennis zou moeten doen: „Niks mis mee om meer te genieten van een avondje bankhangen dan van stappen. Niets saais aan, je wordt ouder en je levensstijl verandert dan nou eenmaal. Ik ben zelf 30 en introvert, mij niet bellen voor een avondje stappen. Ik zou zeggen: deze vrienden passen niet meer bij jouw leven, lekker laten gaan. Ze steunen je ook niet bepaald, wat heb je aan zulke vrienden? Ik zou lekker je relatie op 1 zetten, vrienden komen en gaan nou eenmaal en met je vriendin wil je oud worden (neem ik aan).”

„Als jouw vrienden het niet accepteren dat je op je 29ste en samenwonend dit uitgaans- en zuipleven niet meer ziet zitten en een wat rustiger leven verkiest, zijn het geen echte vrienden. Ze kunnen toch niet van jou verlangen dat jij moet doen zoals zij willen en geen eigen inbreng hebt? Dan maar een saaie lul. Nu je samen met jouw vriendin eigenlijk op een lijn zit, zou ik dit boven de wensen van jouw ‘vrienden’ verkiezen. Met haar moet je verder je leven inrichten”, is ook Marie stellig.

Cornelis heeft ook advies: „Tuurlijk vinden ze het jammer als je niet meegaat. Desondanks, wees een vent en zeg gewoon dat je wat wilt minderen en nog steeds heel graag mee op pad gaat, maar niet zo vaak. Wie er dan je echte vrienden zijn, merk je gauw genoeg. 

Alternatieven genoeg trouwens – plan bijvoorbeeld een weekendje weg om er dan met z’n allen tegenaan te gaan qua zuipen of ga juist een keer wat actiefs doen met elkaar zodat de focus niet ligt op dronken worden maar op een andere activiteit. Je moet jezelf toch een beetje opnieuw uitvinden als je deze fase uitkomt. Ook leuk: wat doen met een vriend en zijn partner. Ik heb vrienden met een pizza-oven in de tuin, wij maken graag samen verse pasta met bezoek. Gegarandeerd leuk.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opvoedvraag: ‘Mijn zoon (9) is onzeker in zijn nieuwe klas, hoe help ik hem vrienden maken?

Op welke leeftijd ben je mentaal klaar voor een kind? Dit zegt de wetenschap

Reacties