Julia Osendarp Opvoeding 1 mei 2024, 19:29

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Mijn vriendin wil een kind, maar ik twijfel of ik vader wil worden’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week Bjorn (37), die twijfelt of hij wel vader zou willen worden.

„Mijn vriendin en ik zijn vier jaar samen en ik ben heel gek van haar. We hebben een leuk leven, een gezellige vriendengroep en gewoon een hele fijn relatie samen. Daar ben ik allemaal heel tevreden mee.

‘Mijn vriendin wil graag een kind’

De eierstokken van mijn vriendin rammelen. Ze laat al een tijdje doorschemeren dat ze heel graag een kind zou willen krijgen. Ook in onze omgeving krijgt de één na de ander kinderen. Sommige van mijn vrienden zijn al vader en bij haar vriendinnen lijkt er inmiddels een heuse babyboom gaande.

Maar dit is dus het probleem: ik wil geen kind. Tenminste, ik twijfel heel erg of ik überhaupt vader zou willen worden. En daar heb ik verschillende redenen voor. Allereerst word ik regelmatig bestookt met allerlei verhalen van mijn vrienden die mij vertellen hoe ‘vreselijk zwaar’ het allemaal is. Ze drukken me regelmatig op het hart dat ‘je vrije en zorgeloze leven voorbij is’, ‘je seksleven instort’ en ‘het gewoon zwaar is’. En dat soort verhalen maken me ergens lichtelijk bang.

Zorgen over toekomstig vaderschap

Daarnaast weet ik niet of ik de geschikte persoon ben om vader te worden. Ik heb niet per se heel veel met kinderen en voel ook niet de drang om kinderen te krijgen. Als ik mijn vrienden zie hannesen en rommelen met hun kroost, denk ik vaak genoeg: ‘Pff, blij dat ik dat niet heb’.

Ook weet ik niet of mijn vriendin en ik financieel en qua woning de juiste omgeving zijn voor een kind. We wonen in een knus appartement in de binnenstad en hebben allebei een prima inkomen voor onszelf. Maar als daar alle financiële zorgen van een gezin bij komen kijken, maak ik me toch lichtelijk zorgen. Daarnaast is er in mijn ogen een hoop loos in deze wereld en vraag ik me soms echt af of ik kinderen wil grootbrengen in deze tijd.

Twijfels over kinderen

En zo heb ik nog tal van angsten en zorgen over een mogelijke baby. En dat terwijl mijn vriendin niets liever wil. Mijn vriendin denkt dat we over een poosje wel zullen proberen om kinderen te krijgen. Tegelijkertijd heb ik ontzettende koudwatervrees. Ik durf echt niet van mezelf te zeggen dat ik een goede vader zou zijn en ik heb zoveel twijfels over kinderen. Maar wellicht zijn het angsten en zorgen die achteraf onterecht blijken en kan ook ik een goede vader zijn.

Dilemma: wel of geen vader worden?

Ik houd van mijn vriendin en ik wil graag met haar samen blijven. Maar haar kinderwens geeft me een benauwd gevoel, waar ik voor wil wegrennen. Ik zeg nu steeds dat ik er ‘nog’ niet klaar voor ben en we de boel eerst financieel beter op de rit moeten krijgen. Maar ik vraag me af of ik niet haar en mezelf voor de gek houd. Hoe doen andere mannen of vaders dit? Hoe weet je dat je wel of niet geschikt bent voor het vaderschap? En wat als de biologische klok van je vriendin tikt? Hoe maak je zo’n belangrijke beslissing?”

Wat vind jij dat Bjorn moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina of via Instagram! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies over het dilemma van Alex (58), wiens zoon afhankelijk blijft van hem en zijn vrouw.

Halbe schrijft: „De adolescentiepsychologie leert ons dat de hersenen tot ons 23ste levensjaar nog rijpen. Het klinkt alsof jullie liefdevolle ouders zijn, die echter onderschat hebben wat de gevolgen zijn van ‘niet hard zijn’. Jullie kind (jongeman) mist blijkbaar motivatie om iets te maken van zijn leven.

Stap één is simpel: stop met geld geven. Laat hem zelf maar werken voor zijn geld, hij is oud en volwassen genoeg. Stap twee: praat met hem over zijn leven en vooral zijn dromen. Wat wil hij bereiken? En motiveer hem om daadwerkelijk zijn dromen na te jagen. Stap drie: als hij niet wil werken, ga in gesprek over zijn ambities. Hoe ziet hij zijn leven over tien jaar voor zich?”

Sanne adviseert: „Tja… als praten niet helpt, lijkt de eerste stap om hem geen geld meer te geven, en ook geen speciale boodschappen meer doen voor hem en zijn vrienden. Daarnaast is het écht niet abnormaal om kostgeld te vragen. En hem voor de keus stellen, óf werken, óf gaan studeren…”

„Iedereen roept ‘stoppen met de toelage’, daar ben ik het niet mee eens. Ik had ook zo’n zoon. Dat komt omdat hij in zijn eigen digitale wereld leeft. Haal hem er zo snel mogelijk uit. Ik werk thuis met schema’s, wanneer wel en wanneer niet. En wat ook helpt, geef het goede voorbeeld. We leven in een digitaal tijdperk, ik betrapte mezelf erop dat ik als volwassene gewoon vijf uur schermtijd had op mijn telefoon. Probeer hem dus te de-digitaliseren, je zult zien dat de vrolijke jongen langzaamaan weer terug komt in de realiteit”, tipt Eric.

Dorethy: „Jullie geven al aan dat hij in z’n examenjaar niet lekker in z’n vel zat. Wat is er gebeurd en heeft hij daar met iemand over kunnen praten? Want wat ik hieruit kan halen is dat het al die jaren gewoon goed ging totdat hij in z’n examenjaar zat. Jullie moeten gewoon echt met hem praten en achterhalen wat er aan de hand is. En ook met de huisarts spreken voor een verwijzing naar de ggz. Je zoon wil het waarschijnlijk niet, maar praten kan geen kwaad.”

Kat per ongeluk meegestuurd met retourzending: ‘Ik dacht dat het een grap was’

Orgasmekloof tussen mannen en vrouwen wordt steeds groter

Reacties