Wilma Groothuis Opvoeding 16 jul 2023, 16:59

Leestijd: 5 minuten

Wat als je het vriendje van je dochter niks vindt? Pubermeidencoach geeft advies

Hoe ga je ermee om als je dochter thuiskomt met een jongen die jij niet zo leuk – of misschien zelfs naar – vindt. Onze collega’s van J/M Ouders stelden die vraag aan pubermeidencoach Femke Wester.

„Oh nee… Eén van je nachtmerries toen je dochter nog als schattige dreumes in de zandbak rond rommelde, komt uit: je lieve meisje wordt een jongedame en komt thuis met een vriendje waar je, zacht gezegd, niet heel erg blij van wordt. Oftewel: je vindt hem een rótjong. Wat doe je dan?

Pech gehad

Mijn eerste gedachte is: niks. Pech gehad. Jij hoeft niet met hem hand in hand te lopen, jij hoeft hem niet leuk te vinden, jij hebt geen relatie met hem. Gewoon accepteren dus en niet al te lullig doen, dan jaag je je dochter alleen maar weg. Jouw taak als ouder is om na te gaan wat maakt dat je hem niet mag.

Ben je het niet eens met zijn politieke of godsdienstige overtuigingen? Heb je twijfels over zijn beroepskeuze of het milieu waar hij vandaan komt? Stinkt hij of kleedt hij zich totaal anders dan jij gewend bent? Het is belangrijk om hier heel eerlijk over te zijn. Als het blijft bij ‘hij is/doet/denkt anders dan wij hier thuis gewend zijn’ en dat vind je niet leuk, dan heb je inderdaad gewoon vette pech.

Niet gelukkiger

Maar soms is een jongen echt niet goed voor je kind. Meiden in de puberteit kunnen jongens uitzoeken waar ze uiteindelijk niet sterker of gelukkiger van worden. Dat doen ze om erbij te horen, zich geliefd te voelen, populair te zijn of vanwege andere sociale basisbehoeftes van pubers. Als jij denkt dat dit bij jouw dochter het geval is, verzamel voor jezelf dan eens wat voorbeelden en feiten, zodat je zeker weet dat je niet in je eigen vooroordelen blijft vastzitten.

Deze feiten kun je gebruiken om haar vragen te stellen. Niet om haar mee om de oren te slaan, dan klapt ze gelijk dicht en ben je nog verder van huis. Benoem gerust dat je je af en toe zorgen maakt en vraag haar om haar ongeruste ouders even gerust te stellen. Ouders maken zich nou eenmaal zorgen, dat vinden jongeren irritant, maar dat kunnen ze weerleggen door hun ouders voorbeelden te geven van wat er allemaal goed gaat.

Wat is er wel leuk?

Benoem ook af en toe wat er wel leuk is aan dat rotvriendje. Er bestaan geen mensen die alleen maar stom zijn. Misschien gaf hij een tof compliment, heeft hij leuke schoenen, ruikt hij lekker, kwam hij voor je dochter op of geeft hij eerlijk zijn mening in plaats van een grote mond. Zo houd je ook een lijntje open.

De relatie botweg verbieden helpt niet, net zoals urenlang preken of serieus advies geven. Dat werkt allemaal averechts. Als je dochter haar vriend heeft gekozen vanuit een behoefte om aandacht te krijgen en om gezien te worden, dan kun je haar dus letterlijk en figuurlijk bij je houden door goed naar haar te luisteren. Dat doe je door op een rustige manier, met veel vragen en eerlijke antwoorden, door met elkaar te communiceren.

Doe iets liefs

En bedenk: communicatie gaat niet alleen over woorden. Meiden van wie de vriend wordt afgekeurd door de ouders, hebben snel het gevoel dat ze partij moeten kiezen. Door af en toe iets liefs te doen, zoals een knuffel geven, een aai over de rug of een kop thee brengen met onverwachts chocola erbij, laat je haar weten dat jullie ondanks de meningsverschillen nog wel een onbreekbare band hebben.

Dat is namelijk nog het allerbelangrijkste, dat je een lijntje openhoudt met je dochter zodat ze, mocht het misgaan, bij jullie steun en hulp gaat zoeken. En dat ze dat niet in het wilde weg bij anderen gaat zoeken, of dat nou mensen zijn of middelen, omdat ze bang is voor jullie reacties als ‘Zie je wel!’ en ‘Had je nou maar geluisterd’.

Zorgen maken

Als je je serieus zorgen maakt en daar fikse objectieve aanwijzingen voor hebt, ga dan naar je huisarts of een andere deskundige en vraag wat je kunt doen. Misschien maak je je voor niks zorgen, maar misschien is het ook echt tijd om in te grijpen en dat kun je als ouders vaak niet helemaal alleen. Niet uit onkunde, maar omdat ouders nooit objectief kunnen kijken naar hun kind en soms te emotioneel betrokken zijn. Dat zorgt ervoor dat ze niet altijd kunnen doen wat nodig is en hun kinderen met hun ogen rollen als hun moeder wat zegt, terwijl ze soms wél naar vreemden luisteren.”

Meer artikelen over opvoeding lees je hier.

‘De kinderopvang houdt zich niet aan mijn schema’