Japke Janneke Opvoeding 10 sep 2022, 07:59

Leestijd: 3 minuten

‘Ik ben gewoon geen baby-mama’

Columnist Japke Janneke (31) is dol op hardlopen en wielrennen én is moeder van zoontje Len (9 maanden). Samen met haar vriend Kai woont ze in Haarlem. Voor onze collega’s van Famme schrijft Japke Janneke iedere twee weken een eerlijke column over alles waar ze tegenaan loopt in het moederschap. Die column plaatsen we ook hier.

„Een tijd terug werd mijn zoontje Len precies acht maanden oud en besefte ik: acht maanden!? Waar blijft de tijd? Alle clichés zijn echt waar. Zodra je kinderen hebt, lijkt de tijd nog zoveel sneller te gaan. Zou het door de ontwikkeling komen die ze doormaken of doordat je meer structuur of een ander ritme in je dagen hebt als ouder? Ik weet het niet. Eén ding is zeker: de tijd vliegt!

Geen baby-mama

Inmiddels zit twee derde van zijn eerste levensjaar erop. Len wordt steeds meer een jongetje. Hij kan zelf zitten, brabbelt er druk op los en tijgert de hele kamer door. En ja; ik vind het geweldig! Iedere dag lijk ik het moederschap leuker te vinden en stiekem kan ik iedere keer niet wachten tot hij iets nieuws kan. Hoe zou het zijn als hij echt gaat praten? Wanneer gaat hij lopen? En wat voor kind wordt het op de basisschool?

De eerste weken en misschien wel maanden met een baby waren niet helemaal wat ik ervan had verwacht. Het is misschien een onpopulaire mening, maar kan ook gekleurd zijn door de heftige kraamtijd die ik mee heb gemaakt. Daarover vertel ik trouwens meer in mijn eerste column. Mede door de postpartum psychose is het me niet gelukt om op een roze wolk te zitten in die eerste fase. Ook los daarvan voelt het op dit moment zo anders met Len. Hoe ouder hij wordt, des te leuker ik het vind. Ik ben gewoon geen baby mama. Dat alleen maar ‘zorgen voor’, de borstvoeding waar ik niks mee had, een klein hummeltje dat nog niks terug kan geven qua interactie? Nee, het past niet bij mij.

Niet snel genoeg

Steeds meer kom ik erachter dat ik niet kan wachten tot Len weer een nieuwe fase ingaat. Ik verheug me er al op dat hij gaat praten, lopen, spelen of puberen. Ondanks dat de tijd dus snel gaat en voorbij lijkt te vliegen, gaat het me tegelijkertijd niet snel genoeg.

En waarschijnlijk, als Len over vier maanden zijn eerste verjaardagskaarsje uit mag blazen, moet ik een traantje laten. Mijn zoon; alweer één jaar?! Ik zal met weemoed de foto’s terugkijken, sommige periodes missen en verlangen naar de momentjes dat hij als een kleine baby in m’n armen lag. Misschien hoort het er ook wel bij als ouder. Enerzijds kun je niet wachten op de volgende fase en droom je over elke ontwikkeling die gaat komen. Anderzijds vliegt de tijd en mis je de tijd waarin ze nog zo klein zijn.

Het is dan ook een mooie uitdaging voor mezelf: meer leven in het nu. Ik mag dan wel geen baby-mama zijn, maar iets meer genieten van m’n kind op dit moment, in deze fase, is een les die ik mag leren als moeder.”

‘Op vakantie gaan met een baby heeft een hoop veranderd aan mijn stress rondom het inpakken’