#358 ‘Gaan we echt naar Spanje verhuizen?’
De laatste keer dat ik Gio zo zag glunderen was nadat hij mij ten huwelijk had gevraagd. „Wat is er? Heb je soms de loterij gewonnen ofzo?,” vraag ik hem enthousiast. Gio geeft aan dat ik even moet gaan zitten en dan komt het hoge woord eruit. „Lijkt het je leuk om naar Spanje te verhuizen?”, vraagt hij triomfantelijk!
Ik barst in lachen uit! Dit is typisch Gio, hij komt altijd met allerlei impulsieve plannen. Tijdens onze vakantie op Ibiza hebben we er wel over gefantaseerd, maar deze vraag komt nogal uit het niets. Gio is zoals gewoonlijk goed voorbereid en tovert nog net geen powerpoint-presentatie uit zijn zak om mij te overtuigen.
Huizenruil
„Luister, ik snap dat dit plan je nogal overvalt, maar ik heb een optie gekregen om voor werk een halfjaar in Valencia te gaan wonen.” Zijn werk heeft nog een kantoor in Valencia en één van zijn managers wil tijdelijk in Amsterdam wonen. „Iedereen weet hoe moeilijk het is om een huis te krijgen in Amsterdam en toen heb ik voor de grap gezegd dat ik open stond voor huizenruil”, legt Gio uit.
Ergens begrijp ik niet dat Gio dit niet eerst met mij heeft overlegd, maar het ging kennelijk allemaal heel snel. Het begon als een grap, maar zijn manager stond er oprecht positief in. Het schijnt dat hij zijn medewerkers ook graag een mooie buitenlandervaring gunt.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen, het klinkt best leuk, maar waar gaan we wonen? Hoe doen we dat met Liam? Ik krijg al een error bij het idee. Gio ziet al mijn praktische bezwaren en uiteraard heeft hij overal een oplossing voor. „Het is maar voor een halfjaar, jij kan vanaf daar werken. Het leven in Spanje is veel goedkoper. We kunnen ook tussendoor terugvliegen als je je familie mist. En voor de bruiloft hebben we bijna alles al geregeld. We hebben daar ook gewoon internet hè,” zegt hij grappend.
Nieuwsgierig als ik ben, kan ik niet wachten om het huis te zien. Ik verwacht een klein appartement met van die houten stoelen, een lelijke oude leren bank en een kleine keuken. Gio begint opnieuw te glunderen. „Kijk, dit is het huis”, zegt hij trots. Ik kan mijn ogen niet geloven. Een villa met vier slaapkamers, drie badkamers, een zwembad en het is ingericht als een boutique hotel! „Dit is toch niets in vergelijking met ons huis?”, zeg ik. Ik begrijp er niets van. Maar volgens Gio vindt zijn Spaanse manager het al lang leuk om in Amsterdam te wonen.
Zwakke plek
„En lijkt het je wat? Ga je mee naar Spanje?,” zegt Gio, terwijl hij me in mijn nek begint te zoenen. Hij weet dat dit mijn zwakke plek is en voor ik het weet eindigen we naakt boven op elkaar. Ik beloof hem er serieus over na te denken. „We hebben wel een beetje haast, we moeten begin juli dan al verhuizen.”
De volgende ochtend kan ik aan niets anders denken. Ik heb al allerlei hotspotlijstjes van Valencia samengesteld en kan niet wachten om heerlijk na werk naar het strand te gaan. Ik bel direct mijn moeder voor advies. „Doen! Hartstikke leuk, wat is nou een halfjaar? Ik kom wel langs hoor”, zegt ze blij. Ook mijn vader is enthousiast. Volgens Jessie moet ik zo’n tijdelijke verhuizing niet onderschatten en is het in de zomer bloedheet in Valencia. „Dat is toch niets voor Liam?”, zegt ze bits. Ik ruik vooral jaloezie.
Om eerlijk te zijn zie ik het ook meer als een ultralange vakantie. We kunnen al onze meubels gewoon in Amsterdam laten en hoeven alleen wat kleding en spullen voor Liam mee te nemen. Niet veel later plan ik een gesprek in met mijn eindredactie om de mogelijkheden voor werken in het buitenland te bespreken.
Daarna bel ik Charlie. „Heb je tijd om te lunchen? Ik heb leuk nieuws!”
Maud (25) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Maud heeft een relatie met Gio, ze hebben samen een zoontje: Liam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.