#346 ‘Hij heeft een ongeluk gehad, maar is buiten levensgevaar’
Maud zit nog steeds met haar hand in het gips. Ondertussen zijn zij en Gio druk bezig met het plannen van de bruiloft, een vakantie en een tijdelijke tussentijdse verhuizing. Als Maud eindelijk lekker op de bank ligt, wordt ze gebeld door haar broertje. Ze hoort haar vader op de achtergrond huilen. „Maud, niet schrikken”, zegt haar broertje.
Als iemand zegt: „Niet schrikken” is het eerste wat ik doe, wel schrikken. Mijn hart zit in mijn keel. „Wat is er met papa?”, vraag ik. „Hij is buiten levensgevaar, rustig, maar hij is aangereden op de fiets”, zegt mijn broertje met een irritant rustige stem.
„Zeg gewoon even snel wat er allemaal aan de hand is”, roep ik in paniek. Mijn broertje was bij mijn vader eten, die zou op de fiets nog even wat boodschappen gaan halen en toen is hij aangereden door een auto. „Het was een heel stom ongeluk, maar die auto zag pa niet. Ik ben direct naar hem toe gekomen en we wachten nu in het ziekenhuis.” Het ziet ernaar uit dat hij zijn been heeft gebroken en twee ribben heeft gekneusd. De tranen schieten in mijn ogen. Tuurlijk, het had veel erger kunnen aflopen, maar ik wil niet dat mijn vader pijn heeft.
Het liefst was ik direct naar mijn vader toe gereden, maar volgens mijn broertje is dat niet nodig. Hij blijft bij hem slapen en stelt voor dat we daarna een plan maken om hem te ondersteunen. Ik help mijn vader graag, maar het is niet dat ik het al druk genoeg heb.
Een paar dagen later staan we met een grote tas boodschappen en een ballon op de stoep bij mijn vader. Ergens is het ook wel weer bijzonder dat we nu allebei in het gips zitten. Gio heeft wat eten gekookt, zodat hij in ieder geval genoeg eten heeft de komende dagen. Want met een gebroken been kun je natuurlijk geen kant op.
De rest van de week verloopt gelukkig verrassend rustig. Ik heb na mijn ongeluk geen druppel alcohol meer gedronken en dat merk ik nu echt. Mijn huid is veel egaler en ik ben ook nog eens afgevallen. Nog een week en dan ga ik weer opnieuw jurken passen en dan mag ook eindelijk mijn gips eraf!
Overdreven perfectionistisch
De trouwkaarten liggen inmiddels bij de drukker. Gio heeft er zo’n groot project van gemaakt, dat ik ergens een beetje bang ben dat zijn perfectionisme ons tegen gaat werken bij de organisatie van de bruiloft. „Soms moet je gewoon keuzes maken, alle kaarten zijn mooi”, zei ik tegen hem. „Ik wil dat alles perfect is”, was de hele tijd Gio’s antwoord.
Ondertussen hebben we ook bijna een oplossing gevonden voor het probleem van de verbouwing. Mijn moeder en Willem gaan als het goed is precies die periode op vakantie, dus dan kunnen wij in hun huis. Qua locatie is het erg onhandig, maar het scheelt wel geld!
Naast het plannen van een bruiloft ben ik ook begonnen met het organiseren van Liam zijn eerste verjaardag! Nog minder dan twee maanden en dan wordt mijn kleine baby al gewoon een jaar. Ik kan niet geloven dat de tijd zo snel is gegaan…
Maud (24) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Maud heeft een relatie met Gio en ze is net bevallen van hun zoontje Liam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.