#296 ‘Ik wil mijn schoonmoeder écht niet bij de bevalling hebben…’
Als Maud haar bevalplan bespreekt bij de verloskundige is Gio not ammused: er staan dingen in waarvan hij vindt dat het eerst overlegd had moeten worden. Ook geeft hij aan dat hij graag zijn moeder bij de bevalling wil hebben, iets dat Maud absoluut niet ziet zitten. Ze belanden in een ruzie en Maud vertrekt halsoverkop naar buiten, waar ze echt even niet weet wie ze kan contacten. Als ze door haar telefoonlijst scrolt, ziet ze een berichtje van Charlie, de nieuwe vriendin van Tommy: „Hey Maudje! Wat leuk dat je belt!”, hoor ik nog geen drie seconden later…”
Het lucht op om met een totaal nieuw iemand over de situatie te praten, helemaal omdat Charlie ook zwanger is. We zitten in een café in Amsterdam Zuid aan de muntthee. „Waarschijnlijk is Gio gewoon even heel gestrest omdat het nu allemaal zo dichtbij komt, Maud”, reageert Charlie. „Zijn reactie is niet terecht en een beetje overtrokken, maar ik zou nu je weer rustig bent misschien straks even op papier zetten wat je zo vervelend vond aan deze situatie en het er dan even rustig met hem over hebben.”
Ze heeft gelijk. Voor Gio is het kersverse aanstaande vaderschap natuurlijk ook hartstikke spannend. Ondanks dat zijn eisen ontzettend onredelijk zijn, had ik het bevalplan natuurlijk wel eerst met hem moeten bespreken en kan ik me voorstellen dat hij zich buitengesloten voelt. Stiekem ben ik een beetje jaloers op Charlie, die natuurlijk met iemand gaat die al een kindje heeft en het waarschijnlijk dus allemaal niet meer zó spannend vindt. Het enige waar ik me druk om maak is dat ik mijn schoonmoeder écht niet bij de bevalling wil hebben. Als dat echt Gio’s wens is, hoe ga ik dat dan doen?
Charlie denkt dat het allemaal wel meevalt en dat hij dit alleen maar zei om ook iets te zeggen te hebben. „En anders ben jij nog altijd de baas hè Maud? Als jij niet wilt dat het gebeurt, gebeurt het niet.”
Een paar uur later stap ik stilletjes het huis weer in. De lichten zijn uit: Gio is blijkbaar vertrokken. Ik merk dat ik een beetje teleurgesteld ben. Ik trek een joggingbroek en een dikke trui aan en ga op de bank liggen om het nieuwe seizoen van Emily in Paris eindelijk eens te gaan bingewatchen. Een paar uur later word ik wakker omdat het licht aan gaat. Ik moet in slaap gevallen zijn. Met samengeknepen ogen kijk ik naar de deur. Daar staat Gio, met een grote bos met bloemen. De tranen schieten direct in mijn ogen. Die verrekte hormonen ook!
„Sorry Maud”, mompelt hij zachtjes, maar nog voor hij het uitspreekt, heb ik hem zijn bui al vergeven. Ik rol mezelf van de bank, loop naar hem toe en kus hem. Gio legt de bloemen naast zich op tafel en kust me vurig terug. Voor ik het weet ligt mijn joggingbroek op de grond. Daarna die grote slobbertrui. Hij trekt me zachtjes naar de slaapkamer en kust me overal. Die avond hebben we de lekkerste seks sinds tijden; ja, mét mijn dikke zwangerschapsbuik.
De rest van de week kabbelt alles rustig voort. Ik merk dat ik supersloom ben. Het stoort me: normaal doe ik veel meer op een dag. Ik verlang naar het moment dat ik me weer fit voel en weer stukken kan lopen. Zou dit zijn waar al die vrouwen het over hebben, dat je aan het einde van je zwangerschap ook gewoon wíl bevallen?! Zondag besluiten Gio en ik uit eten en naar de film te gaan. Ik zou in principe al kunnen bevallen, maar alles voelt nog heel rustig daarbinnen, dus ik durf het aan om van huis te gaan.
Als we naderhand naar de metro lopen, schiet me opeens te binnen dat we morgen de laatste zwangerschapsbijeenkomst hebben. Ik help Gio herinneren, want die laatste is dus mét partner. Terwijl ik het tegen Gio zeg, merk ik dat ik vuurrood word. Met partner… Shit. Dat betekent dat ik morgen in één zaaltje zit met Gio en mijn ex…
Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Ze is zwanger van haar nieuwe vriend Gio en woont weer op zichzelf in een eigen huisje vlakbij Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.
#295 ‘Ik wil eigenlijk heel graag dat mijn moeder bij de bevalling is’