Maud Nachtboek van Maud 27 feb 2023, 20:03

Leestijd: 4 minuten

#292 ‘Hoort een moeder nog wel te denken aan uitgaan?’

Maud wordt op verrassingsweekend meegenomen door Gio naar Antwerpen en ze geniet intens. Ze hebben ook nog eens besloten wat de babynaam wordt! Maud heeft het hele weekend haar telefoon ingeleverd en besluit hem ook als ze thuis is even uit te laten. Als hij moeder op bezoek komt en ze de telefoon aanzet, schrikt ze zich een ongeluk. Ze heeft allerlei appjes en belletjes: haar vader en Patricia zijn uit elkaar en het gaat niet goed met haar vader. Hoewel Maud de problemen van haar vader eigenlijk niet met haar moeder wil delen, besluit ze dat toch maar te doen. Zij is misschien wel de enige persoon die Maud kan helpen…

Mijn moeder kijkt een tikkeltje onthutst voor zich uit. Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik heb haar net de voicemail van papa laten horen en ik merk dat ook zij het lastig vindt. „Laat dit anders maar aan mij over Maud”, zegt ze dan opeens. Ik kijk haar vragend aan.

„Tsja, weet je wat het is. Jij bent nu hoogzwanger. Je vader zit in de penarie en is hartstikke verdrietig. Ik denk persoonlijk niet dat dit je allemaal veel goeds doet Maud. Ik zit hier niet per se op te wachten, maar ik ken je vader door en door en als ik iets niet wil is dat jij hier nu stress van ondervindt. Als ik zo vertrek zal ik hem wel even bellen.”

Op de een of andere manier word ik er niet geruster op dat uitgerekend mijn moeder straks mijn vader gaat lopen troosten, maar ik laat het hierbij. In deze vijf minuten waarin ik word gebombardeerd met ellende, voel ik direct de stress weer toeslaan. Mijn buik is gespannen en voelt hard aan. Zo zwanger krijg je inderdaad direct een waarschuwing…

Als mijn moeder weg is app ik Rochella terug dat ik het er even allemaal niet bij kan hebben en dat ik haar later zal bellen. Daarna bel ik Jessie op. Die reageert pinnig aan de telefoon, tot ze hoort waarom ik mijn telefoon het hele weekend uit had. „Sorry Maud, ik ben ook zo’n heks af en toe. Ik vergeet soms gewoon dat je zwanger bent! Mag ik het goedmaken met een etentje vanavond?”, zegt ze verontschuldigend aan de telefoon. „Lijkt me hartstikke leuk, maar ik moet vanavond naar een zwangerschapscursus”, mompel ik verontschuldigend.

Ik merk dat Jessie teleurgesteld is, maar het is de waarheid: ik heb me op het laatste moment aangemeld voor een cursus, omdat ik toch wel heel bang ben voor de bevalling en ik tijdens alle bijeenkomsten bij de verloskundige nog niet echt heb geoefend met bijvoorbeeld ademen. Na wat reviews te hebben gelezen, kwam ik uit op een praktijk in de buurt waar je met een klein clubje vrouwen de cursus doormaakt. Het gaat om vijf sessies, dus als mijn kindje netjes blijft zitten, zijn we nog op tijd om alle sessies door te maken.

De rest van de dag spendeer ik aan dingetjes  in het huishouden. Voor de tweede keer was ik alle kinderkleertjes die ik al heb, terwijl ik op de achtergrond een house setje van Adriatique draai. Ik voel de kleine man in mijn buik lichtjes trappen en moet lachen. „Tsja, beter wen je maar een beetje aan deze muziek, want dit is wat mama en papa leuk vinden”, grap ik tegen mijn buik. Ik kan stiekem niet wachten tot ik weer eens uit kan en voel me bij de gedachte direct schuldig. Hoort een moeder nog wel te denken aan uitgaan? Moet ik niet alleen maar nadenken over kinderspeeltuinen en de juiste babymelk?

Ik schud de gedachtegang van me af en ga door waar ik mee bezig ben. Voor ik het weet is het al bijna tijd om naar die zwangerschapscursus te gaan. In de mail stond dat ik een makkelijke broek aan moest doen, omdat we ook wat oefeningen gaan doen die kunnen ondersteunen bij de bevalling. Ik trek dus mijn enige zwangerschapslegging aan, mijn Uggs en ik vertrek naar de les. Ik merk dat ik stiekem een beetje nerveus ben, al weet ik niet goed waarom. Het is nou niet dat dit het begin van mijn bevalling is of zo?!

Als ik op de deurbel druk, doet nog geen twee seconden later een aardige, oudere dame open. „Hey, jij moet Maud zijn! Je bent de laatste. Of naja, de eerste die gaat bevallen als het goed is, haha!”, grapt de vrouw. „Goed dat je er bent! Kom binnen, kom binnen!”

Ik merk dat ik lichtelijk geïrriteerd raak door haar enthousiasme en kakelende stem, maar probeer mezelf direct tot de orde te roepen. „Je bent hier voor jezelf Maud”, mompel ik terwijl de cursusleidster al het ‘lokaaltje’ in loopt. Als ik achter haar aanloop zie ik vier andere vrouwen staan. „Hoi!”, roep ik enthousiast, maar als ze zich omdraaien en ik één van hen recht in de ogen aankijk, schrik ik. Shitzooi, wat doet zij nou weer hier?!

#291 ‘Al snel vliegen onze kledingstukken in het rond…’