Maud Nachtboek van Maud 13 feb 2023, 20:03

Leestijd: 4 minuten

#290 ‘Ik ben zó klaar met het drama van anderen’

Maud moet vervroegd met zwangerschapsverlof, omdat ze is flauwgevallen van alle stress rondom werk. Tot overmaat van ramp staat Rochella voor haar deur: Levi is achter het vreemdgaan gekomen en heeft haar op straat gezet. Gio heeft aangegeven dat Rochella echt niet bij hen kan verblijven, nu het zo slecht gaat met Maud. Op werk zijn ze begripvoller: ze hebben een verrassingsfeestje voor Maud geregeld nu ze weggaat. Als Maud eindelijk thuis op de bank ploft, gaat haar telefoon…

Het is Rochella. Ik twijfel even of ik op zal nemen, maar besluit het toch te doen. Je weet maar nooit wat er aan de hand is. Zodra ik haar stem hoor, voel ik een knoop in mijn maag. Rochella is duidelijk overstuur. Het enige wat ik hoor is gehuil. „Roch… Wat is er aan de hand?!”, roep ik geschrokken.

Ik denk dat het Rochella pas na een minuut lukt om een beetje fatsoenlijk antwoord te geven. „Mijn zus kan me ook niet hier houden… Ze heeft zelf gedoe en is net enorm tegen me uitgevallen. Ik weet dat ik verkeerd ben geweest, maar wat moet ik nou doen Maud?!”, roept Rochella wanhopig. „Dit is toch niet te geloven? k kan toch niet met Luca op straat gaan slapen?! Ik ben zwanger!”

Even heb ik zin om zonder iets te zeggen de hoorn erop te smijten. Het klinkt egoïstisch, maar ik ben zó klaar met het drama van anderen. Alsof ik zelf niet genoeg aan mijn hoofd heb?! Maar dan bedenk ik dat ik met een dak boven mijn hoofd, een lieve vriend en ouders die me beiden supporten eigenlijk niks te klagen heb. „Roch, ik ga iets proberen te regelen. Ik bel je zo terug!”, roep ik dan en zonder haar antwoord af te wachten hang ik op.

Een half uur later hang ik op met Levi. Hij is de enige die een oplossing kan bieden. Ik heb hem gebeld in een poging te bemiddelen, maar vooral om hem ervan bewust te maken dat hij ook zijn eigen kind op straat heeft gezet. Levi was woest. De eerste tien minuten tierde hij in mijn oor wat een slet Rochella was en dat hij haar nooit meer hoefde te zien. Dat dit echt het meest kwetsende is dat een vrouw kan doen. Na die tien minuten, hoorde ik dat hij in tranen uitbarstte. Jemig, al die huilende mensen om me heen… Ondertussen voel ik de baby koppeltjeduikelen in mijn buik.

Toen Levi in tranen was, vertelde ik hem dat ik zijn woede begreep. Dat ik zelf eigenlijk ook een beetje boos op Rochella ben, maar dat het belangrijk is om te beseffen dat ook zijn kind nu op straat staat. En dat – ondanks de rottige situatie – Rochella nu ook nergens terecht kan. „Echt Levi, als ik niet zelf zwanger was geweest had ik haar zo in huis genomen, maar ik ben nét met vervroegd verlof omdat ik zelf zo’n beetje uit elkaar spat van de stress”, smeekte ik Levi. „Laat haar weer thuis slapen en zoek, zolang je niet met haar wil praten, alsjeblieft zelf een plek waar je kunt logeren?”

Schoorvoetend heeft Levi toegegeven. Hij gaat de komende drie weken bij een vriend slapen, zodat Rochella een dak boven haar hoofd heeft. Als ik haar bel om het ‘goede’ nieuws te vertellen, word ik weer overstelpt met tranen. Ik merk dat ik uitgeput ben van al dit gedoe. „Dankje Maud”, verzucht Rochella emotioneel, maar ik krijg de ‘graag gedaan’ niet over mijn lippen. Het is helemaal niet graag gedaan. Ik snap niet dat iedereen om mij heen er zo’n zooitje van moet maken…

De rest van de week verloopt eindelijk eens een beetje rustig. Nu ik me niet druk hoef te maken om werk, merk ik pas hoe moe ik eigenlijk ben. Ik slaap elke dag een uur of 10. De rest van de dag ben ik bezig met babyspullen uitzoeken, kleertjes wassen en ordenen en alles voor de zoveelste keer netjes leggen. Ik heb me heel de week niet opgemaakt, draag al dagen dezelfde joggingbroek en ik vind het héérlijk! Als ik maandagmiddag op de bank het nieuwe seizoen van Emily in Paris aan het kijken ben, hoor ik Gio thuiskomen. „Hey lief!”, roep ik naar de gang.

Dan maakt mijn hart een sprongetje als ik hem zie. In zijn handen heeft Gio een enorme bos met rozen. Met een big smile kijkt hij me aan: „Maud, kleed je aan! Ik ga je ergens mee naartoe nemen. Dat verdien je!”

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt op de redactie van een tijdschrift. Ze is zwanger van haar nieuwe vriend Gio en woont weer op zichzelf in een eigen huisje vlakbij Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.

#289 ‘Het was verschrikkelijk, je had zijn gezicht moeten zien’