Maud Nachtboek van Maud 5 dec 2022, 20:00

Leestijd: 4 minuten

#280 ‘En al snel vliegen onze kledingstukken in het rond’

Maud is boos op Gio omdat hij een surprise gender reveal voor haar heeft georganiseerd terwijl ze nog heeft gezegd dat ze daar geen zin in had. Maud en Gio besluiten tijdelijk even afstand te nemen en Maud moet daarom dus alleen naar haar eerste zwangerschapsbijeenkomst. Tegen haar verwachting in ontmoet ze daar een leuke en aardige meid, Melissa. Door het gesprek met Melissa wordt Maud aan het denken gezet en besluit ze het toch maar goed te maken met Gio.

Een uurtje later staat Gio op de stoep, we hebben elkaar bijna een week niet gezien en ik merk dat ik hem eigenlijk heel erg heb gemist. Normaal loop ik thuis altijd rond in een verwassen slobbertrui, maar voor de gezelligheid heb ik een nieuw jurkje uit de kast gehaald. Mijn buikje is nu niet meer te missen. Ik sta nog snel een afwas te doen als de bel gaat. 

Ik ben kennelijk niet de enige die zijn best heeft gedaan. Gio is naar de kapper geweest en hij heeft ook een nieuwe trui aan, die hem ook nog eens fantastisch staat. We staan wat onwennig tegenover elkaar, maar het duurt niet lang voordat Gio zijn armen om mij heen slaat. Daarna volgt een intense zoen en ineens bedenk ik me dat de laatste keer dat we seks hebben gehad veel te lang geleden is. „Ik heb je gemist”, fluister ik in Gio zijn oor terwijl ik mezelf tegen hem aandruk. „Ik jou ook en wat zie je er mooi uit, lief.” Gio zoent me zachtjes in mijn nek en daarna tilt hij me op richting mijn slaapkamer. Ik weet niet of het door de hormonen komt, maar ik heb ineens heel veel zin om de kleren van Gio zijn lijf te trekken en volgens mij denkt hij er hetzelfde over. 

Ik ruik dat Gio speciaal een parfum heeft op gedaan die ik zo lekker vind. Hij begint mijn hele lichaam te zoenen en voor ik het weet vliegen onze kledingstukken in het rond. We hebben sinds lange tijd uitgebreide en vooral hele liefdevolle seks en ik was even vergeten hoe fijn dat kon zijn. Kort daarna barsten we allebei in lachen uit. „Volgens mij moeten wij ergens over praten, toch Maud?”, zegt Gio terwijl hij de deken over ons neerlegt. Ik knipoog en leg hem uit dat we nog alle tijd hebben om te praten en trek hem vervolgens mee naar de badkamer, waar Gio mij onder de douche opnieuw naar een hoogtepunt weet te brengen. 

Een uurtje later zitten we met een pizza op de bank om onze discussies te bespreken. Gio biedt gelijk zijn excuses aan voor de onverwachte gender-reveal. „Sorry, ik dacht echt dat je het leuk zou vinden om iedereen te zien.” Ik vertel opnieuw dat dit alles behalve een leuke verrassing was. Het lijkt erop dat Gio mij begrijpt en al snel komen we bij het volgende punt, onze samenwoon-dilemma. Gio benadrukt dat hij mij geen druk wil geven en dat we het rustig aan moeten doen. „Maar de baby groeit in jouw buik, ik ben soms gewoon bang dat ik iets mis en ik wil ook graag voor je zorgen.” Ergens snap ik Gio wel, maar juist omdat alles zo snel gaat heb ik behoefte aan rust. „Het ligt niet aan jou, maar ik wil me soms gewoon even terugtrekken en in mijn badjas door de kamer dansen. Ik heb nog nooit een plek voor mezelf gehad en ik geniet daar gewoon heel erg van.” 

Uiteindelijk komen we tot een oplossing: van vrijdag t/m maandagochtend wonen we samen en de rest van de week wonen we allebei in principe in ons eigen huis, dit kijken we aan tot 1 januari. Op een of andere manier geeft dit idee mij heel veel rust en het voelt alsof er een last van mijn schouders valt. De rest van de avond brengen we door in bed en opnieuw vliegen de vonken er vanaf. 

Ik had gehoopt dat ik de volgende ochtend eindelijk eens lekker kon uitslapen, maar ik word al vroeg wakker gebeld door een Rochella. Ik besluit mijn telefoon nog even te laten rinkelen. Maar als ze daarna nog twee keer opnieuw belt, neem ik toch maar op. Ik hoor een huilende Rochella aan de andere kant van de lijn: „Sorry dat ik je wakker bel, maar ik moet echt even met je praten…” 

#279 ‘Dat ik een vriend heb, betekent niet dat ik braaf ben’