Maud Nachtboek van Maud 24 okt 2022, 20:03

Leestijd: 5 minuten

#274 ‘Ook zwanger en zonder verdovende middelen kan uitgaan superleuk zijn’

Maud was op persreis naar de Champagnestreek, maar vond er om eerlijk te zijn geen klap aan, nu ze niet kan drinken. Ze raakt gefrustreerd over het feit dat ze naast drinken ook heel veel andere dingen niet mag, zoals een massage. Ze herpakt zichzelf en spreekt op de terugreis met een reisgenoot die op haar 18e al een kind kreeg. Die herinnert Maud er fijntjes aan dat ze ook nadat ze moeder is geworden, heus nog wel uit kan en leuke dingen kan doen. Er staat een feestje op de planning voor ADE, dus zelfs tijdens de zwangerschap  maakt Maud er maar het beste van. Als ze na de terugreis op de bus staat te wachten, komt ze een bekende tegen. „Zo Maud, dat is lang geleden…”

Ik schrik me het apelazerus. Het is Fredje! Ik voel mijn mondhoeken naar beneden zakken en de kleur uit mijn gezicht trekken. Er komt geen woord uit mijn keel. „Kun je me geen gedag meer zeggen?”, roept hij, terwijl hij oprecht verbaasd lijkt over mijn stilzwijgen. „Eh ja, Fred. Hoi”, zeg ik, terwijl ik voel dat mijn hoofd van wit naar knalrood verschiet. Fredje kijkt me aan, glimlacht dan en mompelt: „Ach, ik snap het ook wel. Ik heb me nou niet bepaald als een gentleman gedragen destijds. Maar het is al zo lang geleden. Hoop dat het goed met je gaat Maud.”

Ik ontspan een klein beetje, ga rechtop staan en probeer zonder al te veel trilling in mijn stem te antwoorden. „Ja, heel goed! Met jou?!”, antwoord ik. De volgende drie minuten lijken eindeloos te duren. Fredje lult honderduit over de studie die hij inmiddels heeft afgerond en een of andere hoge baan die hij heeft binnen gehengeld op de Zuidas. Dan vertelt hij dat hij binnenkort voor onbepaalde tijd naar New York vertrekt voor die baan. Mooi zo, opgeruimd staat netjes, denk ik bij mezelf. Ik zie dat er een bus aan komt en doe een schietgebedje dat het niet de bus is die hij moet hebben. „Ik moet ervandoor. Leuk om je weer te gezien te hebben!”, lieg ik, en zonder Fredje zijn zin af te laten maken, stap ik met een bonzend hart de bus in.

Gelukkig bleek dat hij inderdaad niet óók deze bus moest hebben. Ik bel snel naar Jessie en vertel wat er net gebeurd is. Ze moet ergens lachen. „Ach Maud, je had hem veel eerder al kunnen tegenkomen. Wees blij dat het nu pas gebeurt!”, giert ze. Ik weet dat ze gelijk heeft, maar het voelt raar. Al dat gedoe met hem destijds lijkt écht een ander leven van heel lang geleden. Ik ben zwanger, ik word moeder. Ik heb al tig andere relaties en vriendjes gehad na hem. Wat flitst het leven toch voorbij…

Het is de week van het Amsterdam Dance Event. Die zaterdag tutten Jessie en ik onszelf op voor het feestje in de Westerunie waar zij kaarten voor had weten te bemachtigen. Er gaan nog wat meiden mee die Jessie kent van haar werk. Ik heb ze alleen op Instagram voorbij zien komen, maar het lijken me echt heel gezellige meiden. Toch heb ik weinig zin in deze avond. Terwijl de meiden voorafgaand al een paar drankjes naar achter gieten, heb ik een glas Spa Rood voor mijn neus staan. Ik steek maar extra veel werk in mijn feestelijke make-up en vlecht mijn haar in; misschien dat mijn look mezelf in de feeststemming kan brengen.

Een paar uur later, als ik al een uur op de dansvloer sta en bij de mensen om me heen de drank en drugs die verorberd worden hun werk beginnen te doen, besef ik dat ik me aanstel. Ook zwanger en zonder verdovende middelen kan het uitgaan dus wél superleuk zijn. De muziek is goed en de zaal is versierd met lichtjes. Ik dans, voel me fit en besef dat dat zwanger zijn ook bepaalde voordelen meebrengt met uitgaan. Het is lekker goedkoop (want je hoeft echt geen zeven cola in die paar uur dat je daar bent, te drinken), je bent scherp én ik kan na afloop gewoon naar huis rijden: ik ben immers de Bob. Voor de gelegenheid mochten we de auto van Jessie’s ouders lenen, aangezien een taxi met ADE onbetaalbaar is.

Stiekem moet ik toegeven dat ik het ergens ook grappig vind om te zien hoe Jessie en die andere meiden er met het uur belabberder uit gaan zien. Eén van de dames staat te sjansen met een man waarvan ik bijna zeker weet dat ze nuchter wel twee keer na zou denken. Ik gier het uit met Jessie als de twee even later samen naar de wc lopen. De muziek wordt steeds beter en de sfeer eigenlijk steeds gezelliger. Het is half drie en ik ben gewoon nog niet moe! Dat gegeven alleen al zorgt ervoor dat ik door kan blijven gaan. Toch nog maar een alcoholvrij biertje!

Ik vraag of Jessie en die anderen ook nog wat willen, draai me om en loop richting de bar. In mijn ooghoek zie ik iemand wegduiken. Ik kijk vluchtig die kant op en voel een schok door mijn lijf gaan. Is dat Gio?! Maar… Hij heeft helemaal niet gezegd dat hij uitging?!

#273 ‘Ik voel me net een oma van 80’

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift. Ze is zwanger van haar nieuwe vriend Gio en woont weer op zichzelf in een eigen huisje vlakbij Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.