Maud Nachtboek van Maud 17 okt 2022, 20:00

Leestijd: 6 minuten

#273 ‘Ik voel me net een oma van 80’

Maud heeft haar 13-weken echo gehad, ze was best zenuwachtig door haar eerdere bloedingen, maar alles lijkt goed en gezond te zijn! Om het goede nieuws te vieren, gaan Maud en Gio uit eten. Het lijkt een gezellige avond te worden, totdat Gio weer over hetzelfde onderwerp begint… „Ik wil het toch nog een keer hebben over het samenwonen.”

Die hamburger van net voelt ineens als een blok beton in mijn maag. Ik wist dat Gio hierover zou beginnen, maar het was wachten wanneer. „Ik zou soms gewoon even de tijd stop willen zetten Gio, het gaat allemaal veel te snel!” Ruim een half jaar geleden woonde ik nog samen met Tommy en zijn dochter. Dat werd me af en toe al te veel; ik hou van mijn vrijheid, feesten en reizen. Wat als ik de komende jaren alleen maar bezig ben met poepluiers verschonen? 

Ik zie dat Gio op een antwoord wacht. „Lief, het ligt niet aan jou, maar er is afgelopen jaar gewoon zoveel gebeurd. Ik was net gewend aan het feit dat ik eindelijk een eigen woning heb, mijn carrière liep lekker, maar om eerlijk te zijn ben ik stiekem soms bang dat ik geen leuke opdrachten meer krijg en dan draag ik letterlijk en figuurlijk ook nog eens de verantwoordelijkheid voor ons kind. Soms ben ik zelf nog een kind Gio! Ik wil het goed doen, maar niet te hard van stapel lopen.” Gio pakt mijn hand vast en bukt voorover om mij een kus te geven.

 „Je hebt eigenlijk ook gelijk Maud. Ik besef nu dat ik je te veel onder druk zet. Jij draagt inderdaad de verantwoordelijkheid, terwijl ik gewoon lekker kan doen en laten wat ik wil. Lekker oneerlijk verdeeld weer”, zegt Gio. Ik had dit antwoord niet verwacht, maar Gio komt met het voorstel om volgende maand opnieuw te evalueren en het onderwerp ‘samenwonen’ voorlopig even te parkeren, want het hoeft inderdaad niet zo te gaan als in de boekjes.

Veel tijd om tot mezelf te komen heb ik niet gehad, want donderdagochtend vertrok ik samen met Kimberley en zes andere journalisten met met een privébus voor een persreis naar de Champagnestreek in Frankrijk. Nog niet eens een jaar geleden ging ik voor het eerst op persreis, ontmoette ik Gio en nu ben ik gewoon zwanger van hem! Als ik er over nadenk, bekruipt me een benauwend gevoel. Van tevoren had ik veel zin in deze persreis, ik zou wel even laten zien dat je ook als je zwanger bent niks hoeft te missen. Maar eigenlijk valt dat vies tegen. Aan de groep ligt het niet, we hebben de grootste lol, althans zij hebben de grootste lol! 

Overdag bezoeken we kastelen, musea, hippe restaurants en elke avond is er een uitgebreide champagneproeverij. Ik kan zo tien pagina’s vol schrijven, maar als je in de Champagnestreek bent, wil je gewoon champagne drinken! Ik zit elke avond braaf met een Spa rood aan het diner en rond 20.00 uur ben ik gesloopt. Normaal gesproken is zo’n persreis al best vermoeiend, maar door de zwangerschap lijk ik wel veranderd in een oma van 80. Ik wil na het avondeten maar één ding en dat is slapen. Terwijl de rest van de groep tot laat op de avond doorgaat met drinken en kletsen. De eerste avond vond ik het heerlijk om lekker naar mijn kamer te gaan, we hebben namelijk een gigantische kamer met privé jacuzzi, maar na drie avonden had ik het wel een beetje gehad. Het valt me nu pas op hoe vaak en veel er eigenlijk gedronken wordt.  Kimberly bood nog heel lief aan om gezellig bij mij op de kamer een film te kijken, maar na een halfuur viel ik al in slaap. Het lijkt wel alsof al mijn moeheid er nu uitkomt, volgens mijn moeder is het heel normaal en hoort dit er allemaal bij. 

Terwijl de rest van de groep op zondagochtend van en massage aan het geniet is, lig ik nog in mijn luxe hotelbed op mijn telefoon te scrollen. Nooit geweten, maar als je net zwanger bent mag je dus geen massage! Ik had me zo verheugd op deze trip, maar stiekem kan ik niet wachten om thuis te zijn! Als Jessie me Facetimed met het nieuws dat het haar toch is gelukt om kaartjes te fixen voor een ADE-feest, barst ik in huilen uit. Het feest duurt tot 06.00 uur, hoe ga ik dat ooit volhouden? „Ah, gooi er gewoon wat energiedrank in, dan komt het vast goed”, grapt Jessie. „Dat mag toch ook al niet!? Ik mag niks, ik mag niet drinken, geen lekker vlees, bijna geen vis, niet te veel koffie, geen energiedranken, ik mag niet eens een massage nemen, terwijl mijn hele lichaam vastzit en ik ben nog niet eens over de helft!”, schreeuw ik naar Jessie. „Sorry, maar ik heb haast, ik spreek je later”, zeg ik en daarna hang ik boos op. Om vijf minuten later alweer spijt te hebben van mijn woede-uitbarsting, maar Jessie is ook elke keer zo ontactisch. Ze begrijpt er helemaal niks van! 

Als ik onder een hete douche vandaan kom (dat mag gelukkig wel), bekijk ik mezelf eens goed in de spiegel, het lijkt wel alsof ik heel voorzichtig een klein buikje begin te zien. Ik leg mijn handen op mijn buik en bekijk onze echofoto’s. En als ik naar het minimensje op de zwartwit-foto kijk, voel ik een lach op mijn gezicht verschijnen en lijkt mijn haatsmurf-bui langzaam te verdwijnen.

De rest van de middag staat er iets heel gaafs op het programma, we gaan namelijk een tocht met een luchtballon maken! Dit wilde ik al zolang! En als ik daar zo hoog in de lucht hang, besef ik me ineens dat het allemaal wel goed komt. Ik heb de tofste baan van de wereld, een eigen huis, de liefste vriend die ik me kan wensen. Negen maanden zonder alcohol en wilde feesten overleef ik heus wel. 

Zondagavond brengt onze privé-bus ons weer terug naar Amsterdam. Tijdens de busrit heb ik de hele tijd gekletst met Chantal, ze is net 40 maar ziet er uit als dertig en kreeg op haar 18e al haar eerste kindje. „Het is even bikkelen, maar het komt allemaal wel goed. Als je veertig bent, kan je ook nog steeds uit he.” Het gesprek met Chantal doet wonderen en als ik de bus uitstap voel ik me sinds tijden weer echt mezelf. Maar dat gevoel blijft helaas niet lang aan. Als ik op het station op de taxi sta te wachten komt er ineens iemand naast me staan… „Zo Maud, dat is lang geleden…”

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift. Ze is zwanger van haar nieuwe vriend Gio en woont sinds kort weer op zichzelf in een eigen huisje vlakbij Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.