Maud Nachtboek van Maud 19 sep 2022, 20:01

Leestijd: 5 minuten

#269 ‘Het gaat niet om Tommy, het gaat om mij! Luister nou eens’

Maud heeft het idee dat ze Charlie, de nieuwe vriendin van haar ex Tommy, bij de verloskundige heeft gezien. Het zou toch wel heel bizar zijn als zij ook zwanger is. Ook heeft ze eindelijk afgesproken met Jessie om haar het baby-nieuws te vertellen. Ze zag er een beetje tegenop, want Jessie was vooral veel bezig met uitgaan en ze hoopt maar dat haar vriendin niet raar reageert. Nog voordat Maud haar verhaal kan doen, komt Jessie met een nieuwtje…

„Ja, ik dacht ik moet het je toch even in het echt vertellen hoor. Niet schrikken…” Jessie ratelt zo erg door dat ik niet eens de kans krijg om te schrikken of om er überhaupt tussen te komen. „Zo’n raar verhaal, maar ik heb dus gehoord dat Tommy toch best serieus is met die Charlie en wat denk je… ze schijnt zwanger te zijn! Dat geloof je toch niet?! Ze zijn nog geen half jaar samen! Dat is toch raar? Als dat maar goed gaat. Ik vind het zo raar. En zij is nog hartstikke jong, die meid heeft straks geen leven meer. Ik moet er niet aan denken hoor, een baby.” 

Mijn keel wordt droog en ik weet geen zinnig woord uit te brengen. Niet dat ik de mogelijkheid krijg, want Jessie blijft maar doorratelen. Soms vraag ik me af hoe het kan dat zij zo slecht een situatie of mensen kan aanvoelen. Mijn wangen worden rood en ik voel een brok in mijn keel opkomen. Jessie lijkt nog steeds niets door te hebben en vervolgt haar monoloog: „Denk je dat het per ongeluk zou zijn? Ja sorry, ik moest het je vertellen. Gaat het? Gaat het wel Maud?” Jessie lijkt voor het eerst op te merken dat ik wel erg stil ben. „Nee het gaat niet!”, schreeuw ik net iets harder dan nodig was. Ik gris mijn spullen bij elkaar en loop weg van het terras. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden en heb geen zin in een hysterische scène op een vol terras midden in Amsterdam. Het liefst wil ik schreeuwen, maar ik beheers me en ren weg van het terras.

Ik strand bij het eerste beste bankje en Jessie rent achter me aan. Ze slaat haar armen om mij heen en ik zie dat ze geschrokken is. „Sorry lief, ik had dit misschien niet zo moeten vertellen. Het is natuurlijk ook gek, zo lang is het nog niet uit tussen jullie en nu krijgt Tommy een baby.” 

„Het gaat verdomme niet om Tommy, het gaat om mij! Luister nou eens”, schreeuw ik opnieuw veel harder dan ik zou willen. Die rothormonen ook. „Ik heb straks ook geen leven meer, want ik ben ook zwanger, van Gio! Ik heb het op vakantie ontdekt en ik dacht al dat ik Charlie bij de verloskundige heb gezien.” 

Jessie trekt wit weg en ik heb haar zelden zo stil gezien. Ze moet huilen en er volgt een felicitatie gemixt met een excuses. Ik merk aan Jessie dat ze zich kapot schaamt, maar de sfeer is al verpest. Ik zag er al tegenop om het aan haar te vertellen en haar reactie was nog veel erger dan ik had kunnen denken. De woorden: ‘Ze is nog zo jong en die meid heeft straks geen leven meer’ blijven door mijn hoofd dreunen. Ik voel paniek, verdriet, angst en teleurstelling tegelijk. Jessie was zo hard en oordelend over het feit dat Charlie mogelijk zwanger is. Eenmaal onderweg naar huis merk ik dat ik me ook raar voel over Tommy. Hij wilde mij nog ten huwelijk vragen en nu krijgt hij een baby met zijn nieuwe vriendin. 

Die avond is het voor het eerst dat ik alleen in mijn huisje in Amstelveen slaap. Na de vakantie hebben Gio en ik elke avond samen geslapen. Ik heb hem laten weten dat ik even tijd voor mezelf nodig heb en even een nachtje alleen wil slapen. Hij leek het te begrijpen en dat doet me eigenlijk wel goed. Niet dat ik veel heb geslapen, want ik heb de hele avond lopen piekeren. Moet ik nu officieel gaan samenwonen met Gio? Is dat niet veel te snel? Maken we een babykamer in Amsterdam of in Amstelveen? Of gaan we co-ouderschap doen? Is dat niet raar? Waarschijnlijk ben ik toch ergens tijdens het piekeren in slaap gevallen, want de volgende ochtend schrik ik wakker van het geluid van mijn telefoon. Het is mijn hoofdredactrice.

Het is al 9 uur geweest en ik had allang aan het werk moeten zijn. Shit shit, ik heb me hartstikke verslapen. Ik neem snel een slok water om mijn schorre ochtendstem te verbloemen met mijn allervrolijkste stem. „Maud, wat doe je aankomend weekend?” „Nog niet echt iets…”, mompel ik. „Nou dat komt goed uit, want ik heb net een last-minute uitnodiging binnen voor een persreis en ik vind het echt iets voor jou! Jij bent toch gek op champagne? Ik heb namelijk een persreis naar de Champagnestreek, dat is hard werken hoor. Lunchen, kastelen bezoeken en de rest van de dag heel veel Champagne proeven. Lijkt het je leuk?”

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriendje, Gio. Ze is op dit moment in verwachting van hem en heeft besloten het kindje te houden. Maar dat is nog best een heftige beslissing, die haar leven volledig op stelten zet… Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.

#268 ‘Het voelt alsof ik een misdaad bega’