#267 ‘Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan…’
Maud is onverwacht zwanger van Gio, met wie ze nog maar een paar maanden samen is. Ze heeft net haar eigen eerste woning, haar werk gaat goed en nu is ze ineens ongepland zwanger. In eerste instantie wil ze het weg laten halen, maar later besluit ze het toch te houden. Tijdens haar werk ontdekt ze bloedverlies en schiet ze in de stress. Straks is er iets mis met de baby!? Gelukkig kan ze snel terecht bij de verloskundige voor een check…
Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan. Alhoewel ik van de huisarts niet echt de indruk kreeg dat ik me zorgen moest maken, heb ik dat toch gedaan. Gio deed hetzelfde, want ik hoorde hem de hele nacht zuchten en woelen. Een paar weken geleden was ik met van alles en nog wat bezig, behalve het krijgen van kinderen, een paar weken daarna twijfelde ik over abortus en nu ben ik doodsbang dat er iets mis is met de kleine ‘bes’ in mijn buik.
Ik heb gelukkig na die ene keer geen extra bloedverlies meer gehad en dat stelt me enigszins gerust. Toch bonkt mijn hart in mijn keel als ik de ruimte van de verloskundige binnenloop. Gelukkig is de verloskundige heel aardig. Ze heet Monique en ik kreeg direct een fijn gevoel bij haar. Ze deed me een beetje denken aan mijn moeder en ik had het idee dat ze me ondanks weinig woorden toch goed begreep. „Luister meissie, je bent echt niet de eerste vrouw die bloedverlies heeft. Het klinkt heel heftig en dat kan het ook zeker zijn, maar in sommige gevallen is er niet veel aan de hand.”
Ook Monique wilde weer van alles weten: „Heb je nog gedronken tijdens je zwangerschap? Slaap je goed? Heb je veel last van stress? Slik je medicijnen? Gebruik je weleens drugs?” Ik leg haar uit dat de afgelopen weken nog nooit zo stressvol zijn geweest en dat die periode daarvoor eigenlijk ook best stressvol was. En dat ik voor dat ik wist dat ik zwanger was geregeld alcohol dronk en af en toe weleens een pilletje nam. Volgens Monique is het allemaal niet bevorderlijk voor de zwangerschap. „Dan ga ik nu een echo maken, ik ga mijn best doen.” Ik durf niet te vragen wat er gaat gebeuren maar na een paar minuten (die een eeuwigheid lijken te duren) hoor ik Monique opgelucht zuchten. „Het ziet er allemaal goed uit! Willen jullie het hartje horen?” Niet veel later hoor ik voor het eerst het hartje van onze baby kloppen en ik barst direct in huilen uit. Ook Gio houdt het niet droog. Ik ben super blij en bang tegelijk. Er groeit een levend wezentje in mijn buik en dat is heel mooi, maar tegelijkertijd voel ik me ook kwetsbaarder dan ooit! Ik kan nog niet eens een plant in leven houden. Bij het idee dat ik de rest van mijn leven voor een kind moet zorgen krijg ik het weer Spaans benauwd. Gio lijkt mijn gedachten te kunnen lezen. „Het komt goed Maud. Jij kan dit, wij kunnen dit.”
Opnieuw bekruipt me een zenuwachtig gevoel en ondanks dat ik mega opgelucht ben dat alles goed is, voel ik me raar. Ik ben al wekenlang niet mezelf en om eerlijk te zijn ben ik daar nu al wel een beetje klaar mee. Ik ben constant moe, mijn borsten doen pijn en waar ik eerst met veel hoop mijn toekomst tegemoet zag, ben ik nu vooral heel bang. Die angst maakt me langzaam een beetje gek. Gio lijkt het op te merken en ondanks dat we nog geen half jaar samen zijn blijf ik me verbazen over hoe goed hij mij soms kent. „Maud, ik zie je denken. Je hoofd maakt overuren hè? Niet boos worden hoor, maar ik zat dus te denken, eh misschien is het een goed idee als je binnenkort met een psycholoog gaat praten. Gewoon om je gedachten op orde te krijgen.” Ik moet zeggen dat ik even aan het idee moet wennen, maar misschien heeft Gio toch gelijk.
Een uurtje later zitten we op het terras om te lunchen en te vieren dat alles goed is met de baby. Monique gaf aan dat ik moet proberen extra veel rust te nemen de komende weken. Stiekem baal ik daar wel een beetje van want ik had gehoopt dat ik volgend weekend nog naar een festival kon gaan. Ik heb nog geen zin om het nieuws aan de grote klok te hangen, maar als ik én niet kan drinken én rust moet nemen, dan gaan mijn vrienden en collega’s sowieso iets vermoeden.
Na twee uur op het terras over onze toekomst te hebben gepraat, kom ik er tijdens het afrekenen achter dat mijn portemonnee en paspoort nog bij de verloskundige liggen. Tien minuten later sta ik opnieuw voor de deur van de verloskundige. En net op het moment dat ik naar de balie loop om te vragen of ze mijn paspoort hebben gevonden, zie ik een bekende de gang in lopen… Ik herken het jasje gelijk, deze bomberjack heb ik namelijk zelf ook! Hè, dit kan niet anders dan Charlie zijn… maar wat doet zij bij de verloskundige?! Ze is vast zwanger! Zwanger van Tommy?!
Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriendje, Gio. Ze is op dit moment in verwachting van hem en heeft besloten het kindje te houden. Maar dat is nog best een heftige beslissing, die haar leven volledig op stelten zet… Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.