Maud Nachtboek van Maud 29 aug 2022, 20:00

Leestijd: 6 minuten

#266 ‘Straks is er iets mis met de baby?’

Maud is onverwachts zwanger van Gio, en waar ze in het begin vooral in paniek was en het weg wilde laten halen, heeft ze toch besloten om de baby te houden. Ze weet nog steeds niet goed wat ze met de situatie aanmoet en heeft onwijs veel last van vermoeidheid en hormonale klachten. Tijdens een toiletbezoek op de redactie ontdekt ze dat ze last heeft van bloedverlies! Ze schrikt zich rot en belt in paniek met Gio.

Straks is er iets mis met de baby!? De bloedvlekken zijn heel anders dan tijdens mijn ongesteldheid, maar volgens mij is dit foute boel! Als je zwanger bent hoor je toch geen bloed te verliezen? Van de schrik begin ik te zweten als een otter! De zweetdruppels rollen over mijn rug en binnen de kortste keren staan de zweetvlekken in mijn groene blouse. Ook dat nog.

Ik kan en wil onmogelijk terug naar de redactie, maar ik kan mezelf moeilijk de rest van de middag op de wc verstoppen. Gio is gelukkig heel lief aan de telefoon en hij weet me gerust te stellen. Hij heeft een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kan ik gelukkig binnen twee uurtjes al terecht. Nu moet ik alleen nog een smoes verzinnen om weg te gaan op de redactie.

Net op het moment dat ik in mijn bh mijn zweetvlekken sta te drogen onder de handdroger, komt Kimberley binnen! Ze ziet de paniek in mijn ogen en ik moet lachen en huilen tegelijk van de stress. Een paar weken terug maakte ik me nog druk om festivals, mijn relatie met Gio en de inrichting van mijn nieuwe huis, nu heb ik echt ‘grote-mensen-stress’ om de baby in mijn buik. „Mijn buik”, heb ik kennelijk hardop gemompeld want Kimberley vraagt bezorgd wat er aan de hand is. Ik kan de woorden niet vinden om mijn verhaal te vertellen en mijn stilte zorgt ervoor dat Kimberly zelf al conclusies trekt. „Oh nee hè, heb jij ook al last van dat irritante buikvirus. Ik hoor zoveel mensen die ziek zijn en de hele dag op de wc zitten. Een vriendin van mij had het op Lowlands, het kwam er aan alle kanten uit.”

„Ja ik voel me al een tijdje niet zo lekker, ik heb buikpijn en ook een beetje bloedverlies”, mompel ik. Ergens wil ik gewoon aan Kimberley vertellen dat ik zwanger ben. Maar het is nog zo pril, zelfs mijn vader en broertje weten het nog niet. Kimberley is helemaal in de ban van het buikvirus en ik besluit dat ik het wel prettig vind om het hierbij te laten. Die leugens om bestwil neem ik maar voor lief. Kimberley laat weten dat ze een extra shirtje in haar tas heeft. En als ze terugkomt zegt ze dat ik gewoon lekker naar huis moet gaan. Ik leg aan mijn hoofdredactrice uit dat ik inderdaad last heb van mijn buik en of ik mijn artikel over zwangerschappen thuis verder af mag maken. Ik was bang dat ze boos zou zijn, maar ze pakt het heel goed op. „Ik verschuif wel wat op de planning, ga goed uitzieken en laat morgen maar even weten hoe je je voelt.”

Als ik het gebouw van de redactie uitloop, staat Gio al te wachten in zijn nieuwe auto die hij onlangs heeft gekocht van wat spaargeld. Hij kwam helemaal trots thuis. „We gaan niet met een pasgeboren baby met het openbaar vervoer rondreizen en de eerste maanden mag een baby nog niet op de fiets!” Gio glunderde van oor tot oor en bij het zien van de auto barst ik alweer in huilen uit.

Tijdens de autorit begin ik online van alles op te zoeken, ik lees verschrikkelijke dingen over een miskraam, maar ook dat bloedverlies er de eerste weken van de zwangerschap bij kan horen. Gio maakt een tussenstop bij ons favoriete terras om de tijd te overbruggen, maar ik heb eigenlijk nergens zin in. „Ik ga toch niet leuk zitten te doen op een terras, terwijl er misschien wel iets mis is met onze baby?”, schreeuw ik net iets te hard, terwijl we nog in de auto zitten. Het is voor het eerst dat ik het over ‘onze baby’ heb en ik zie dat het Gio raakt. Hij begint te huilen en ik besef me dat het voor hem ook allemaal niet makkelijk is. „Lieve Maud, die rothormonen hebben je flink te pakken hè? Ik snap het, ik stress me ook helemaal de pan uit, maar we moeten echt het bezoek bij de huisarts afwachten. Het komt goed liefje.” Wat volgt is een intense lange zoen en het is voor het eerst sinds een paar weken dat ik ineens weer besef hoe verliefd ik eigenlijk op Gio ben. Door alle zwangerschap-struggles hebben de vlinders in mijn buik niet alleen ruimte gemaakt voor een baby, maar vooral voor veel stress.

We zoenen een kwartier lang en dit is misschien wel een van de meest intense zoenpartijen die ik ooit heb gehad. Heel even vergeet ik alle stress, totdat er luid op het raam wordt geklopt en ik me besef dat we midden op een parkeerterrein staan.

De twintig minuten in de wachtkamer van de huisarts voelen als een eeuwigheid. Op internet heb ik gelezen dat bloedverlies ook een miskraam kan betekenen en die woorden gaan maar niet uit mijn hoofd. Van de stress begin ik rondjes te lopen in de wachtkamer tot ergernis van andere patiënten, maar dat kan me eigenlijk vrij weinig schelen.

Als ik eindelijk aan de beurt ben, stelt de huisarts zoveel vragen dat het me begint te duizelen. Gelukkig is Gio vrij scherp. Volgens de huisarts heeft 1 op de 5 vrouwen tijdens de eerste weken van haar zwangerschap last van bloedverlies, dat wordt ook wel een innestelingsbloeding genoemd. In dat geval is het bloedverlies onschuldig, maar in het ergste geval is het bloedverlies een voorteken van een miskraam. Ik zie Gio wit wegtrekken bij de uitspraak en ik voel een steek in mijn buik bij het woord miskraam.

Op een of andere manier besef ik dat ik toch al een klein beetje ben gaan houden van het ‘besje’ (zoals Gio en ik de baby noemen) in mijn buik. Omdat ik nog geen verloskundige heb gezien, stelt de huisarts voor om dat proces te versnellen. Ik moet de rest van de dag rust houden en kan de volgende ochtend al terecht bij een verloskundige…

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriendje, Gio. Ze is op dit moment in verwachting van hem en heeft besloten het kindje te houden. Maar dat is nog best een heftige beslissing, die haar leven volledig op stelten zet… Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.

#265 ‘Het bestellen van een wijntje voelt al als een misdaad’