Maud Nachtboek van Maud 1 aug 2022, 20:03

Leestijd: 4 minuten

#262 ‘Weet je het heel zeker?’

Maud en Gio zijn halsoverkop teruggekeerd naar Nederland vanaf hun vakantieadres in Bulgarije. Maud is zwanger en twijfelt heel erg of ze het kind wil houden. Ze vindt zichzelf nog te jong voor kinderen en ziet het eigenlijk niet zitten nu al moeder te worden, nu haar relatie met Gio nog maar zo kort is. Gio daarentegen lijkt het nieuws fantastisch te vinden en is dan ook diep teleurgesteld als Maud zegt dat ze twijfelt. Als Maud geslapen heeft en wakker wordt, heeft ze haar beslissing genomen…

Ik hang de hoorn op, na een telefoongesprek met mijn huisarts. Ze was heel begripvol, heeft me gewezen op de wettelijke bedenktijd van vijf dagen en heeft de afspraak met de abortuskliniek gemaakt. Zodra ik ophang, voel ik dat ik rustig word. Gio komt de kamer ingelopen. „Goedemorgen lieverd, met wie was je aan het bellen?”, vraagt hij, terwijl hij een arm om me heen slaat. Ik voel zijn hand richting mijn buik gaan en voel me direct weer verschrikkelijk. „De huisarts. Ik heb een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek”, zeg ik zachtjes. Ik voel zijn hand verstijven. Langzaam trekt hij hem terug.

Als ik me omdraai en hem aankijk, zie ik dat de tranen over zijn wangen rollen. Het voelt alsof mijn hart verschrompelt. Ik ben misselijk. Ik wil opstaan om hem te knuffelen, maar Gio duwt me zachtjes weg en keert zijn gezicht van me af. „Laat me maar even Maud”, mompelt hij en hij loopt naar de kapstok, pakt zijn jas en vertrekt naar buiten. Zodra de deur dichtslaat, barst ik in tranen uit. Hoezo zit ik nou weer in deze rotsituatie?! Uit frustratie geef ik een keiharde schreeuw. Niet dat het ook maar enigszins ergens tegen helpt, maar lekker voelt het wel.

Ik besluit om Rochella te bellen. Als er iemand een beetje weet in wat voor situatie ik zit, dan is zij het wel. Zodra ze opneemt begin ik keihard te janken. „Ik kom naar je toe”, roept ze zonder na te denken. Een kwartier later staat ze voor mijn neus. Ik moet zo hard huilen dat ik geen woord uit kan brengen, dus laat ik haar de positieve zwangerschapstest zien. Dan begint ook zij te huilen. Ze knuffelt me en laat me even tekeergaan als een kleine baby. „Het komt goed Maud, het komt goed…”, fluistert ze sussend.

Als ik na een paar minuten weer een beetje bedaard ben, vertel ik haar over mijn plan om het weg te laten halen en de reactie van Gio. „Hmm, ergens snap ik hem wel”, zegt Rochella, terwijl ze een kop thee zet en zich installeert op de bank. „Maar als jij het zeker weet Maud… Het is jouw beslissing! Als jij het niet wil, gaat het niet gebeuren. Alleen, weet je het heel zeker? Wat zijn de voors en tegens? Heb je die goed op een rijtje gezet?”

Ik besef dat ik vooral op mijn onderbuikgevoelens gehandeld heb. Een lijstje heb ik niet geschreven, afgezien van Gio heb ik het er met niemand over gehad en ook niet zelf écht overwogen hoe het zou zijn als ik wél een kind zou hebben over 9 maanden. Ik voel nu vooral dat ik het gewoon echt niet wil, maar is dat geen koudwatervrees? Vertwijfeld kijk ik Rochella aan. Opnieuw barst ik in tranen uit. „Nee, ik heb het helemaal niet goed op een rijtje. Pff… Nu ga ik twijfelen Roch…”

Rochella staat op, loopt naar de kast en pakt een notitieblok. „Heel kinderachtig. Ik wil dat je alle voors en tegens nu op papier gaat zetten. Je bent een schrijver en dingen zijn veel helderder als ze op papier staan. En wees eerlijk tegen jezelf. Wat zijn aspecten die je wél leuk zou vinden aan op dit punt in je leven een kind krijgen en wat absoluut niet?” Het rijtje met tegens heb ik zo geschreven; daar heb ik constant over nagedacht de laatste nachten en was de reden dat ik vanochtend nog zo standvastig was over mijn besluit. Zodra ik echter aan het rijtje voors begin, merk ik dat ik wéér emotioneel word.

1. ‘Ik ben dan nog best een jonge, leuke moeder’, schrijf ik. De tranen stromen zo hard uit mijn ogen, dat ze op het papier vallen en grote vlekken veroorzaken. Maar ik schrijf stug door. Als ik bij het zevende punt aan kom, hoor ik de sleutel in het slot. Gio komt binnengelopen. Maar tot mijn grote schrik zie ik dat hij niet alleen is…

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift. Haar relatie met haar vriend Tommy is uit en ze heeft een nieuwe vriend: Gio. Maud is hard op zoek naar een nieuw huis in Amsterdam, maar lijkt nu toch een woning gevonden te hebben in Amstelveen. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.

# 261 ‘Mijn besluit staat vast’