#258 ‘Dan maar ongepland toch?!’
Als Maud op vakantie gaat met Gio, zit ze flink in de stress. Ze is al een hele tijd overtijd en heeft nog geen zwangerschapstest gedaan, maar het ook nog niet verteld aan Gio. Als ze op het vliegveld staan richting Bulgarije, kan Maud het niet langer meer voor zich houden. „Ik ben overtijd en ik ben bang dat ik zwanger ben!”
Stomverbaasd kijkt Gio me aan. „Je bent… wat?!” Ik voel de tranen over mijn wangen biggelen. Ik kan niet goed inschatten of hij nou boos is, geschrokken of… iets anders. Blij? „Ik durf geen test te doen Gio. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik het helemaal niet aan kan.”
„Maar Maud… Als het zo is. Dat zou…” Ik kijk hem verschrikt aan. Wat gaat hij zeggen? Wordt hij boos? Gaat hij zo tegen me schreeuwen hier op het toch al zo chaotische Schiphol? „Dat zou fantastisch zijn!” roept Gio dan. Ik kijk hem verbaasd en geschrokken aan. Dan voel ik dat ik rood word. Er waren veel reacties die ik me had voorgesteld, maar niet dat hij enthousiast zou zijn?! Ik weet ook niet goed wat ik er van vind. Waarom zou hij dit fantastisch vinden? Voor ik langer over die vraag kan nadenken, begint Gio zelf al te ratelen.
„Ik weet dat we nog niet zo lang samen zijn Maud, maar echt: als dit zo is dan is het het lot. Ik wilde altijd al dolgraag jong vader worden en als dat met jou is, zou ik het helemaal geweldig vinden. Dan maar ongepland toch?! We hebben allebei een baan, we zijn verliefd op elkaar… We kunnen er gewoon voor zorgen! Ik bedoel… ik snap dat het heel eng is Maud, maar vergeet alsjeblieft alle stress rondom of ik er wel voor je zal zijn ja of nee. Want als jij zwanger bent lieverd. Dan zou ik de beste vader ooit worden!”
Verbouwereerd pers ik er een glimlach uit. Ergens was dit een reactie waar menig vrouw van zou dromen, maar ik merk dat het enthousiasme van Gio er alleen maar voor zorgt dat ik meer ga twijfelen. Wat nou als die test positief is? Dan gaat Gio er dus al bijna vanuit dat ik het kind houd en ben ik volgend jaar moeder… Zit ik volgend jaar in plaats van op een snoepreisje naar een of ander oord voor mijn werk of naar een verre bestemming met Gio, met een luier op een camping ergens tien kilometer van huis of zo. Dit was niet echt hoe ik mijn eerste werkende jaar voor me zie…
‘Oké Maud, even rustig ademhalen. Je weet nog niks’, zeg ik tegen mezelf. „Gio, ik…” dan horen we de stem bij de gate omroepen dat we mogen boarden. In het rumoer van de mensen die opstaan – waarom moet dat altijd DIRECT?! – en in de rij gaan staan, durf ik het gesprek verder niet met Gio te voeren. „Ik moet eerst nog een test doen”, fluister ik als we in de rij staan. Ik zie een glimlachje rondom zijn mond. „Gaan we fiksen Maud”, fluistert hij terug. Maar waar Gio dolgelukkig klinkt met mijn mogelijke zwangerschap, staat het angstzweet bij mij op mijn voorhoofd.
Wát een rotvlucht naar Bulgarije. De vakantie had niet slechter kunnen beginnen. Ergens op de rijen bij ons in de buurt zaten niet één, niet twee, maar DRIE baby’s te krijsen. Alsof het een waarschuwing was voor wat mij eventueel te wachten staat in de nabije toekomst. De vlucht was retevroeg en ik heb de avond daarvoor door de stress amper geslapen, maar waar ik had gehoopt in het vliegtuig tegen Gio aan een uiltje te kunnen knappen, bleek dat helaas verloren hoop: ik heb geen oog dichtgedaan. Uitgeblust verschijnen we op het vliegveld in Bulgarije, om daar vervolgens weer in een rij te moeten staan voor de huurauto.
Anderhalf uur later (!) zitten we eindelijk in onze huurauto. Ik kan geen rij meer zien en wil geen minuut meer wachten vandaag. Gelukkig is de auto nieuw en ziet hij er goed uit, want na deze blamage had ik gedacht dat we een of ander barrel uit 1965 zouden krijgen. Dat had er ook nog wel bij gekund!
„Nou, het adres van de accommodatie is…” begin ik, zodra we zitten, maar Gio onderbreekt me. „Accommodatie? Wij gaan nú naar een apotheek Maud!” roept Gio. „Een zwangerschapstest kopen! Beter dat we het begin van de vakantie weten, dan dat we hier nog dagen mee rondlopen!”
Even later zitten we met zwangerschapstest en al in de auto richting ons appartementje. Daar aangekomen kan ik niet eens genieten van het feit dat het er precies zo uit ziet als op de foto’s en dus heel mooi is. Het enige waar ik aan kan denken is die test. Ik grijp hem uit de tas en loop linea recta naar de wc. „Laat de deur open Maud!” roept Gio vrolijk. „Ja daháág Gio. Ik wil dit graag even zelf verwerken”, mopper ik en ik trek de deur dicht en doe hem op slot. Ik trek mijn broek uit, ga zitten en plas over de test heen. En nu wachten…
Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift. Haar relatie met haar vriend Tommy is uit en ze heeft een nieuwe vriend: Gio. Maud is hard op zoek naar een nieuw huis in Amsterdam, maar lijkt nu toch een woning gevonden te hebben in Amstelveen. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.