#245 ‘Ik voel me gewoon zó schuldig!’
Als Maud vanwege een vakantie van Tommy tijdelijk in zijn huis mag logeren, kan ze het niet laten om een sieradendoosje dat ze tegenkomt te openen. Ze ziet daarin de ring die zij zo mooi vond in Kroatië in een schattig boetiekje: een ring van 2000 euro! Als ze aan Rochella vertelt over de ring, weet haar vriendin direct waar ze het over heeft. „Hij wilde je de ring met kerst geven. Maar eh, ja eh, jullie kerstdiner liep net even wat anders dan verwacht… Sorry lieverd, het spijt me dat je dit moet horen.”
Ik heb denk ik wel drie nachten slecht geslapen door die verdomde ring. Ik kan moeilijk tegen Tommy zeggen dat ik hem gevonden heb en hem uitleggen hoeveel het me spijt, want dan weet hij dat ik tussen zijn spullen aan het rommelen ben. Dat is nou denk ik net niet zijn bedoeling van mijn logeerpartij. Ik zal zelf mijn rotgevoel moeten verdringen.
Ik probeer de drie dagen erop om mijn rotgevoel eruit te sporten. Ik ben wezen spinnen, heb een of andere enorme HIIT-training gedaan waardoor ik bijna niet meer kon ademen en had gisteren heb ik yogales geboekt die me wel aantrok. Ik had alleen niet goed gekeken; het bleek een 2 uur durende sessie met zang en klanken te zijn. Echt rustig werd ik er niet van, maar wel vrolijk, want dit was natuurlijk totaal niet wat ik had verwacht. Als ik het verhaal aan Rochella vertel – die haar kleine een paar dagen uit logeren heeft gebracht – onder het genot van een goed glas wijn, giert ze het uit.
„Weet je Maud, je moet niet zo met die ring zitten”, probeert Rochella me dan gerust te stellen. „Sommige mensen die in een huwelijk zitten gaan scheiden en zijn tienduizenden euro’s kwijt. Dat is het risico van een relatie hebben, hoor. Dan kan het zijn dat je iets koopt en dat je later dus heel veel geld aan iemand kwijt blijkt te zijn met wie je toch niet eindigt. Kijk naar Kanye West, die zal wel iets meer kwijt zijn dan 2000 euro! Tommy komt er wat dat betreft nog goed vanaf, haha! Die ring kan hij vast wel een keer aan iemand anders geven.”
Ik kijk haar aan en kan niet voorkomen dat ik moet huilen. „Ik voel me gewoon zo schuldig!”, snik ik. „Blijkbaar wilde hij écht voor mij gaan en zag hij het wél helemaal voor zich. Waarom moet ik het dan weer verpesten door verliefd te worden op iemand anders?! Hij is ook gewoon zo lief voor me. Ik verdien dat helemaal niet. Slaap ik nu weer in zijn huis, omdat hij op vakantie is. Deze jongen… Pff. Ik hoop gewoon dat hij snel iemand vindt die hem ook heel gelukkig kan maken!”
Rochella komt naast me zitten om me te troosten en brengt het onderwerp snel over op Gio, om me af te leiden. Ik heb hem afgelopen week best weinig gesproken merk ik als ik het over hem heb. „Waarom app je hem niet of hij ook komt?”, suggereert Rochella dan. „Hmm, dat is best een goed idee inderdaad”, stem ik toe en ik pak mijn telefoon om hem te bellen. Gio is dolenthousiast en stapt een half uur later het café in waar Rochella en ik ook iets zitten te drinken.
Zodra ik zijn vrolijke hoofd en gespierde lichaam zie, voel ik naast het rotgevoel ook vlinders in mijn buik. Hij drukt me dicht tegen zich aan en ploft neer op de bank, naast me. Zijn warme been wrijft tegen mijn knie aan en hij knijpt me zachtjes in mijn zij. Op de een of andere manier denk ik dat hij aan me ziet dat ik niet heel lekker in mijn vel zit, maar hij lijkt ook te begrijpen dat hij beter niks kan vragen. „Zo, gaan we er vanavond even een feestje van maken?!”, roept hij dan luid. En ik moet eerlijk bekennen dat ik dat stiekem best een goed idee vind.
Zo komt het dat we drie uur later stomdronken besluiten om naar de stad te gaan. Bestemming? Onbekend! We hebben de grootste lol, omdat we voor het eerst in een jaar of vijf weer in al die foute kroegjes en barretjes belandden. We dansen op de macarena, foute Hollandse hit en après ski-muziek. Als ik om 04.00 uur ‘s nachts afscheid heb genomen van Rochella en samen met Gio op de fiets zit, voel ik me voor het eerst deze week weer even écht vrolijk en gelukkig. Als we langs een parkje fietsen, stopt Gio opeens. „Wat is er?”, vraag ik lacherig. Hij zegt niks, zet zijn fiets aan de kant en duwt me lachend tegen een boom aan. We beginnen wild te zoenen en zijn warme handen verdwijnen onder mijn rokje. Gio mag dan niet zo groot geschapen zijn, spannend is hij zeker!
Een kwartiertje later stappen we – beiden met een gezonde blos op onze wangen – weer op de fiets om het laatste stukje naar huis toe te fietsen. Eenmaal thuis duiken we direct het bed in, om af te maken waar we in het park aan begonnen zijn. Daarna vallen we beiden als een blok in slaap: verstrengeld in elkaar. Als ik een paar uur later wakker word, voel ik me onwijs goor. Ik heb geen schone kleding bij me en had ook geen make-up remover. Niet dat ik daar überhaupt nog energie voor had na onze wilde sekspartij, maar mijn make-up zit ongeveer overal op mijn gezicht, behalve op de plekken waar het zou moeten zitten. Gio slaapt nog als een blok. Ik verman mezelf en stap uit bed. Wellicht dat een douche me goed doet.
Dan zie ik mijn telefoon oplichten. Ik pak hem en kijk op het schermpje. Ik zie dat ik drie gemiste oproepen van Rochella heb om 05.00 uur, 05.02 en 05.04. Shit, straks is er iets aan de hand?! Ik app haar snel hoe het is en dat ik haar oproepen niet gezien heb, maar ik krijg 1 vinkje. Met een bonkend hart bel ik haar terug, maar er wordt niet opgenomen. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar op de een of andere manier voelt dit helemaal niet goed…
#244 ‘Hij wilde me verrassen met een ring van meer dan 2000 euro!?’
Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift. Haar relatie met haar vriend Tommy is net uit en Maud is hard op zoek naar een nieuw huis in Amsterdam. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.