Maud Nachtboek van Maud 20 sep 2021, 20:01

Leestijd: 3 minuten

#217 ‘Ik voel me niet eens veilig in mijn eigen huis!’

Maud krijgt tijdens haar vakantie naar Kroatië te horen dat haar ex Jelle in het ziekenhuis ligt. Hij heeft een ongeluk gehad en ligt in coma. Ze bezoekt hem in het ziekenhuis en maakt zich vreselijk zorgen. Ondertussen is Tommy in het buitenland om te draaien en heeft Maud het huis voor zichzelf alleen. Als ze in bad ligt, wordt er om half 12 ‘s avonds aangebeld…

Ik takel mezelf uit bad, droog mezelf vlug af en trek mijn badjas aan. Dan ren ik naar de intercom en kijk ik op het videoscherm wie er in vredesnaam zo laat nog aan mijn deur staat. Ik zie een lege straat: degene die aanbelde is al weg denk ik. Dan bekruipt me een onbehaaglijk gevoel. Ik check door het kijkgaatje in de deur of ik iemand zie staan, maar zie ook daar niemand. Ik durf de deur bijna niet open te trekken, maar doe het toch. Dan slaak ik een ijzige gil: deze keer is het geen dode rat op mijn deurmat, maar liggen er allemaal wormen. Gadverdamme, wie doet nou zoiets?!

Creepy persoon

Ik trap de deur dicht en begin onbedaarlijk te huilen. Ik voel me niet eens veilig in mijn eigen huis! Met trillende handen bel ik mijn moeder op. Tommy laat ik met rust. Hij is in het buitenland en zou zich alleen maar enorm veel zorgen maken als hij wist dat die creepy persoon die dit gedaan heeft vijf minuten geleden voor mijn deur stond. En nu hij in het buitenland zit, kan hij toch niks doen.

Niet dat mijn moeder relaxt reageert: ook zij schiet natuurlijk in standje stress. „Maud, je moet daar weg! Willem en ik komen je halen”, roept ze geschrokken. Ik zou willen dat ik kon protesteren, maar wil het liefst zelf ook zo snel mogelijk pleiten uit dit huis nu ik alleen ben. En dus pak ik wat spullen in en zit ik een uur later bij mijn moeder in de auto.

Vermoedens

Ik ben de volledige tijd dat Tommy weg was bij Willem en mama gebleven. Ik heb nogmaals aangifte gedaan bij de politie, maar ik heb niet het idee dat ik er veel mee opschiet. Toen Tommy terug was en het verhaal hoorde, was hij furieus. Maar nu het de derde keer is dat dit gebeurt, hebben we ook een list bedacht: ik ga zo’n camera deurbel kopen, die laat zien wie er voor je deur staat, ook al ben je niet thuis! En wellicht kan ik met die beelden dan aangifte doen! Met zoveel bewijs moet er wel iets gebeuren, toch?!

Met alles wat er speelt thuis, kan ik mijn hoofd er maar moeilijk bijhouden op de redactie. Het is mijn hoofdredactrice ook opgevallen: vandaag riep ze mij bij zich, omdat ik nogal veel fouten maakte in de stukken die ik plaatste. Gelukkig leek ze heel begripvol. Toen ik vertelde over de gore beesten die er op mijn deurmat gelegd waren, fronste ze haar wenkbrauwen. „Heel raar dit. Ik heb dit verhaal eerder gehoord…” mompelde ze. Meer wilde ze er niet over zeggen, maar ze drukte me op het hart om inderdaad te proberen videobeelden te maken.

Elrow Festival

Een paar uur later scroll ik op allerlei webshops naar een leuk setje wat ik aan kan naar Elrow Festival, aanstaande zaterdag. Het wordt het eerste festival in tijden en ik voel de kriebels van spanning door mijn lijf lopen: alsof ik nog nooit ben uit geweest! Ik ben net aan het twijfelen tussen een fluor flared pants en een rokje met roze sterren, gaat mijn telefoon, omdat Jessie me belt. Snel neem ik op.

„Maud! Jelle is wakker!” hoor ik haar schreeuwen aan de andere kant van de lijn.

Maud is een 23-jarige studente die houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriend, Tommy, waar ze mee samenwoont op de Zuidas. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van ‘Nachtboek van Maud’.

#216 ‘En zo loop ik een dag later door de lege gangen van een ziekenhuis’