#215 ‘Mijn moeder wil dat ik per direct aangifte doe’
Maud is op vakantie naar Kroatië, maar waar ze hoort te ontspannen loopt de vakantie voor haar vooral uit op een heleboel stress. Er is lekkage in haar huis thuis en de huisbaas is niet te bereiken. Ook maakt ze zich ernstige zorgen over Jessie. Als klap op de vuurpijl is er wéér een dode rat op haar deurmat gelegd. Zal ze aangifte doen?
Ik heb nog maar een paar dagen in Kroatië en heb eigenlijk totaal geen zin om mijn dagen hier te besteden aan moeilijkdoennerij door te denken aan thuis, maar ik kan die dode ratten toch niet aan me voorbij laten gaan? Fluisterend probeer ik aan Tommy te vertellen wat er aan de hand is; bang dat mijn moeder het hoort. Maar moeders hebben blijkbaar oren zo groot als antennes (in elk geval mijn moeder) want al doe ik nog zo mijn best, mijn ma staat toch net te dichtbij om niks op te merken van mijn stress. En blijkbaar vangt ze het woord ‘rat’ op.
„Hebben jullie last van ratten?! Vandaar die lekkage zeker!” roept mijn moeder luidruchtig. Ik schrik en kijk Tommy aan met een blik die om hulp vraagt. Tommy kijkt echter net zo geschrokken terug, iets wat bij mijn mams natuurlijk direct de alarmbellen laat afgaan. „Of is dat het niet?! Maud… vertel me eens even wat er aan de hand is?!”
Als ik even later schoorvoetend heb toegegeven dat er al twee keer een dode rat op mijn deurmat is gedeponeerd, is mijn moeder wit weggetrokken. Ze hoeft nog net niet mee met de hulpdiensten, maar het is duidelijk dat mams me in deze situatie allesbehalve gaat kalmeren. „Je hebt een stalker!!” roept ze geschrokken uit. Willem probeert haar te sussen, maar het lukt niet. Als een kip zonder kop begint ze te kakelen over beveiliging, de politie inschakelen, aangifte doen en een programma inschakelen. „SBS doet hier toch iets mee? Of was het John van den Heuvel? We moeten hier iets mee doen hoor!” tiert ze, terwijl ze druk bezig is met haar telefoon in haar hand.
„Naja ik dacht eerst gewoon eens aan aangifte doen. En daarna zien we wel verder toch mam. Ik heb twee keer een dode rat op mijn deurmat gehad. Ik word niet al jaren gestalkt… Ik denk niet dat John van den Heuvel zich met mij bezig gaat houden”, mompel ik. Mijn moeder wil dat ik per direct aangifte doe, dus pak ik mijn laptop erbij en zit ik even later aan de tafel in de tuin druk te tikken, mijn moeder als waakhond achter mij zodat ze zeker weet dat ik de aangifte ook echt verstuur. Moeders…
Last van mijn schouders
De volgende dag moet ik eerlijk zeggen dat er een kleine last van mijn schouders is gevallen. Hopelijk kunnen ze er wellicht iets mee en houdt dat gekke gedoe met die ratten in elk geval op. Hoewel de loodgieter klauwen vol met geld kost, is de lekkage als het goed is ook verholpen. En mochten we onze huisbaas eindelijk te pakken krijgen, dan probeer ik de kosten gewoon op hem te verhalen.
Ik bel voor de zesde keer in twee dagen tijd naar Jessie. De telefoon gaat 3 keer over en als ik eigenlijk alweer op wil hangen omdat ik denk dat ze weer niet opneemt, hoor ik gekraak aan de andere kant van de lijn. „Maudje!” hoor ik Jessie roepen. Hoewel ik merk dat ze probeert om enthousiast te klinken, ken ik haar uit duizenden. Ze klinkt hondsberoerd. „Wat is er nou aan de hand Jes?!” roep ik boos. „Je hangt niet op voor je me verteld hebt wat er is. Ik ben doodongerust!”
Dan hoor ik dat Jessie aan de andere kant van de lijn in huilen uitbarst. „Ik wilde wachten tot je terug was voordat ik het zou vertellen, maar dan moet het maar zo: er is iets heel ergs met Jelle gebeurd…”
Maud is een 23-jarige studente die houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriend, Tommy, waar ze mee samenwoont op de Zuidas. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van ‘Nachtboek van Maud’.