Maud Nachtboek van Maud 12 jul 2021, 20:00

Leestijd: 4 minuten

#207 ‘Dit had ik niet verwacht’

Maud heeft een huis toegewezen gekregen, maar heeft besloten het aan haar broer te verhuren zodat ze af en toe bij hem kan chillen als ze Noa spuugzat is. Ondertussen gaat het slecht met haar studie. Zo slecht, dat ze wil stoppen. Als ze haar moeder belt om het te vertellen, heeft die echter ook nieuws. „Kun je alsjeblieft zo snel als je kunt hierheen komen? We, Willem en ik, willen je iets vertellen…”

Bloednerveus zit ik even later in de trein richting mijn moeder. Wat zou er in vredesnaam aan de hand zijn. Is ze ziek? Gaan ze weer verhuizen? Ik zou niet weten wat een andere reden is dat ik helemaal naar hen toe moet om te horen wat er aan de hand is. De meeste dingen kun je telefonisch wel vertellen toch…

Als ik binnenkom ontvangt mijn moeder me met een stralende lach op haar gezicht. „Niet ziek dus, want dan zou je nooit zo vrolijk zijn”, verzucht ik opgelucht. Ze begint daverend te lachen. „Nee joh, oh Maudje. Maakte je je zorgen?! Sorry! Dat was echt niet de bedoeling. Nou ga zitten. Wil je wat drinken?”

„Nee, ik wil weten wat er aan de hand is! Waarom moet ik stad en land afreizen om te horen wat er met je is?! Ik ben doodongerust”, roep ik boos. Mijn moeder schrikt en roept snel Willem erbij. Samen gaan ze statisch voor me zitten. Mijn moeder weet zich duidelijk geen houding te geven. Ik krijg het bloedbenauwd van hun ongemakkelijkheid. Ergens bekruipt me een gevoel van ongeloof… het zal toch niet? Mijn moeder is 45!

Zwanger

„Nou Maud, je gelooft het denk ik niet. Wij geloofden het ook niet. Dat het nog kon, dat dit nog mogelijk was… Maar eh. Ik ben zwanger!” Ik kijk mijn moeder vol verbazing aan en voel dat ik bijna donkerrood aanloop. „Je bent wat?!” roep ik ontzet. „Mam… Sorry maar… Je bent toch veel te oud om zwanger te zijn! Hoezo? Was dit gepland?! Dat kan niet toch?! Jullie zijn gek. Zwanger?!”

In paniek sta ik op en been ik de kamer uit, het huis uit, zo snel mogelijk terug naar het station. Ik hoor dat mijn moeder achter me aankomt en begin te rennen. Dit kan toch niet?! Mijn moeder heeft kinderen van in de 20! Ik kan toch niet nu nog een broertje of zusje krijgen?!

‘In wat voor leven zit ik’

Als ik in de trein zit, bel ik Tommy direct. Ik zie dat ik vier gemiste oproepen van mama heb, maar durf haar niet te woord te staan. Ik weet niet of ik gewoon te verbaasd ben, of daadwerkelijk boos. Ik voel allerlei emoties en heb geen idee wat ik met mezelf aan moet. In wat voor leven zit ik?!

Zodra ik Tommy’s stem hoor, barst ik in tranen uit. Hortend en stotend vertel ik wat mijn moeder me net heeft gezegd. Als ik daarna vertel dat ik ben weggerend, klinkt Tommy geschrokken. „Maud, dat kan toch niet?! Het is je moeder. Ik snap dat je het even wennen vindt, maar zij is waarschijnlijk ook geschrokken van het nieuws en wil alleen maar steun van haar dochter. En wat maakt het verder uit lief. Je woont er niet meer, je hebt nergens last van. Je krijgt alleen een klein wezentje erbij in je familie!”

Ergens heeft hij gelijk. Als ik heb opgehangen voel ik me nog rotter, maar nu omdat ik weet dat ik mijn moeder waarschijnlijk een vreselijk rotgevoel heb gegeven. Ik toets haar nummer in en bel haar met trillende handen terug.

„Het spijt me”, huil ik meteen als ze opneemt. „Ik ben gewoon heel erg geschrokken… Dit had ik niet verwacht.”

„Geeft niet, wij ook niet. Wij zijn ook geschrokken. Maar het komt allemaal goed lieve Maud. Ik ben blij dat je me nu al belt. Ik dacht dat dit vast nog weken ging duren!”

Ik besluit dat dit gesprek sowieso direct maar moet dienen als: alle kaarten op tafel. „Waarom ik jou eigenlijk belde vanochtend was om een andere reden”, vervolg ik dan ook maar. Ik hou even mijn adem in en floep de woorden er dan uit: „Mam… ik ga stoppen met mijn studie.”

Maud is een 23-jarige studente die houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriend, Tommy, waar ze mee samenwoont op de Zuidas. Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van ‘Nachtboek van Maud’.

#206 ‘Ga ik nu echt weer opnieuw verhuizen?’