Maud Nachtboek van Maud 21 jun 2021, 20:00

Leestijd: 4 minuten

#204 ‘Ik ben sinds tijden niet zo zenuwachtig geweest’

Maud is nog steeds boos, omdat Tommy zomaar heeft besloten dat zijn dochter Noa bij hen komt wonen. Ze is het er niet mee eens, maar ze kan Tommy moeilijk alleen achterlaten. Op het werk loopt het ook niet helemaal soepel. Maud schrijft topstukken, maar ze wordt getreiterd door haar collega Cherry. Als ze ‘s ochtends op de redactie komt, negeert Cherry haar volledig. Cherry mag dan ouder zijn, een hogere functie hebben en al jaren op de redactie werken: Maud laat het er niet bij zitten. Ze laat haar even goed weten dat ze haar gedrag niet langer tolereert. The game is on.

Ik ben sinds tijden niet zo zenuwachtig geweest. Ik weet dat ik niets fout heb gedaan, maar toch ga ik met een knoop in mijn maag naar de redactie. Vrijdagavond kreeg ik nog een appje van de hoofdredactrice, dat ze mij maandag gelijk wil spreken na de ochtendvergadering.

Afgelopen weekend heb ik alle mogelijke scenario’s doorlopen. Misschien gaat ze me wel per direct ontslaan en heeft Cherry mij ondertussen al lang zwart gemaakt bij mijn andere collega’s. Ik weet dat Cherry een groot netwerk heeft, dus het zou zomaar kunnen dat ik straks nooit meer een baan in de media krijg. Volgens Tommy moet ik me geen zorgen maken. „Je bent voor jezelf opgekomen en hebt niets fout gedaan.”

Ik ben voor de gelegenheid zelfs naar de kapper gegaan en ik heb een nieuw outfitje aan. Op de een of andere manier sta ik toch een stuk zelfverzekerder in mijn schoenen als ik wat moois aan heb.

„Maud, wat zie je er weer leuk uit”, is het eerste wat de hoofdredactrice zegt, als ik haar kamer in loop. De toon is gezet (en die is een stuk beter dan ik had gedacht). Volgens haar had ik niet zo moeten uitvallen tegen Cherry, maar aan de andere kant waardeert ze het dat ik voor mezelf ben opgekomen. „Ik moet discreet blijven, maar dit is niet de eerste keer dat er zoiets voorvalt met Cherry. Ik heb al vaker klachten gehad en een van de stagiaires is zelfs vertrokken na een discussie met Cherry. Je bericht heeft mij aan het denken gezet en we gaan het de komende week onderzoeken.” Ik hoef verder niet bang te zijn om Cherry deze week te zien, want ze is een paar dagen naar Zeeland voor een perstrip. Maar de hoofdredactrice verzekert me dat ze volgende week bij mij terugkomt met een oplossing.

De rest van mijn week verloopt helaas niet echt zo lekker. Door het warme weer, mijn nieuw baan en al het gedoe met Tommy, lukt het mij totaal niet om me te concentreren voor mijn tentamens. Ik heb er al een verpest en ben bang dat ik mijn laatste tentamen ook niet ga halen.

Tommy en ik hebben en afgelopen week gelukkig eindelijk gepraat over de situatie met Noa. Hij was degene die er ineens over begon. Hij begon te huilen en vertelde dat ik alles voor hem ben. Hij had beter moeten nadenken en het spijt hem enorm. Toch lijkt het er heel erg op dat Noa de komende maanden definitief bij ons blijft wonen. De moeder van Noa moet nog één gesprek afwachten en dan hoort ze of de verhuizing doorgaat. Ik vind het nog steeds belachelijk dat ze haar kind achterlaat, maar volgens Tommy heeft ze geen kwade bedoelingen. Hij maakt elke ochtend ontbijt voor me, probeert duidelijker te communiceren en afgelopen week stond er een grote doos in de woonkamer, vol met een nieuwe make-up-spullen en een tekening van Noa. Maar hoe gek ik ook op hem ben; ik wil zijn kind nu nog niet in ons huis. Toch heb ik gisteren met Vaderdag maar samen met Noa een uitgebreid ontbijtje voor hem gemaakt. Tommy heeft de rest van de dag met een grijns van hier tot Tokio op zijn gezicht gelopen.

Tommy mag het absoluut niet weten, maar ondertussen ben ik toch een beetje aan het rondkijken voor een woning op mezelf. Ik wil het liefst met Tommy blijven samenwonen, maar ik kan gewoon nog niet wennen aan een kind in huis.

Als ik ‘s avonds na een drukke dag even stoom wil afblazen in de sportschool, schrik ik me rot. Als ik richting de crosstrainer loop, zie ik iemand die ik liever niet had gezien. Ik probeer nog snel om te keren, maar dat is al te laat. „Maud, wat doe jij nou hier?”

#203 ‘Zo’n appje ben ik niet van gediend’