Maud Nachtboek van Maud 7 jun 2021, 20:00

Leestijd: 5 minuten

#202 ‘Ik vraag me af of ik wel verder wil met deze relatie’

Maud werkt sinds een paar weken als online redacteur voor een tijdschrift. Ze heeft wat problemen met haar nieuwe collega Cherry, maar die is gelukkig een weekje weg. Het gaat gelijk een stuk beter op werk en ze krijgt zelfs complimenten van haar baas! Thuis gaat het helaas wat minder goed. Tommy was chagrijnig omdat zijn ex had besloten om naar België te verhuizen met hun dochter Noa. Als Maud aan het werk is, krijgt ze ineens een appje van Tommy. Hij heeft de oplossing gevonden: Noa komt bij hen wonen!

„WTF”, roep ik zo hard dat de jongen naast mij in de lift opkijkt. „Gaat het?”

„Ja, ja..”, mompel ik tegen hem.

Als ik naar buiten ga, voel ik paniek, woede en verdriet. Ik ben nog niet eens zo boos om het feit dat Noa bij ons komt wonen, maar dat Tommy dit gewoon heeft besloten zonder met mij te overleggen. Dát maakt me woest. Even vraag ik me af of ik überhaupt verder wil met hem. Volgens mij is het hele punt van een relatie dat je dingen samen doet. En daar hoort dus ook bij dat je moet communiceren. Ik snap gewoon niet hoe hij zo’n grote beslissing zomaar even kan maken! Het liefst zou ik hem opbellen en het uitschreeuwen, maar ik houd me nog even in.

Op het terras

Ik gooi al mijn energie eruit op de fiets. Alsof mijn leven ervan af hangt race ik naar Rochella. Lance Armstrong zou jaloers zijn op mijn fietstempo. Het sporthorloge dat ik voor werk mag testen begint zelfs te piepen: mijn hartslag is veel te hoog. Ik ben in tijden niet zo boos geweest.

Eenmaal aangekomen bij het terras, ben ik zo blij om Rochella weer te zien. „Sorry schat, ik heb je echt gemist! Wat zie je er goed uit”, roep ik terwijl ik mijn vriendin een knuffel geef. Rochella is al gevaccineerd en ik ben zelf gewoon even heel erg toe aan een knuffel.

„Maud, je ziet er uit alsof je heel hard een gin tonic nodig hebt! Dat dacht ik al, dus ik heb er vast een besteld.” Net op het moment dat de ober onze drankjes komt brengen, belt Tommy. Ik heb nog niet gereageerd op zijn appje en in bellen heb ik al helemaal geen zin. Dus ik app hem terug dat ik met Rochella op het terras zit en dat ik hem vanavond wil spreken.

Advies van Rochella

Zodra ik een slok neem van mijn drankje, voel ik de tranen opkomen. Ik voel me niet serieus genomen door Tommy, alsof het alleen maar om hem en Noa draait. Ik vertel Rochella alles over Noa, het make-up akkefietje, samenwonen en de gekke streken van Cherry. Ergens ben ik heel blij dat ik nu met Rochella heb afgesproken, want zij weet als geen ander hoe het is om een kind te hebben. Ik had gehoopt dat Rochella mij een beetje kon bijpraten, maar niets is minder waar. „Maud ik ben stapelgek op Luca, maar hij is mijn zoon, mijn eigen bloed en vlees. Om eerlijk te zijn, lijkt het mij verschrikkelijk om een ander kind op te voeden. Tuurlijk, Noa is een heel leuk en lief kind, maar jij bent niet haar moeder. En dat moet je ook niet willen zijn.” Volgens Rochella is onze relatie goed genoeg en komen we heus wel tot een compromis. Ik heb er een hard hoofd in.

#201 ‘Ik merk dat ik de vriendschap laat verslonzen’

Een nieuwe carrière

Als we om 22.00 uur van het terras af moeten, heb ik nog steeds geen zin om naar huis te gaan. Rochella denkt er gelukkig hetzelfde over en we besluiten nog een stuk langs de Amstel te lopen. Als ik vraag hoe het met Rochella gaat, schrik ik eigenlijk een beetje. Ze vertelt me dat ze wil stoppen met haar studie. „Kijk Maud, jij bent echt al bezig met schrijven, enzo. Jij hebt passie voor onze studie. Ik ben erachter dat ik helemaal niet in de media wil werken. Ik heb een ander plan voor ogen.” Eerlijk gezegd is haar plan nog niet zo gek. Rochella wil aan de slag gaan als personal trainer, speciaal voor vrouwen die zwanger zijn en vrouwen die net bevallen zijn. Ze is bezig met een cursus en begin juli start ze met haar eerste klanten. Het verklaart wel waarom ze er zo goed uitziet en aan de sparkle in haar ogen zie ik dat Rochella er echt voor wil gaan.

Terug naar huis

Met lood in mijn schoenen loop ik weer terug naar mijn fiets. Ik app Tommy dat ik binnen 15 minuten thuis ben en dat ik wil praten. Het enige dat ik terug krijg is: „Ok schat, tot zo x.” Ik heb allesbehalve zin om naar huis te gaan en ik heb al helemaal geen zin om ‘het gesprek’ met Tommy aan te gaan. Op de fiets terug bedenk ik me wat ik tegen hem wil zeggen en hoe we gezamenlijk tot een juiste oplossing kunnen komen. Ondertussen voel ik mijn bloed weer koken. Ik snap niks van zijn beslissing en zit vol adrenaline. Als ik binnenkom, is het donker en stil in huis. „Tommy”, roep ik vragend. Als ik de slaapkamer binnenstap zie ik dat Tommy gewoon al ligt te pitten. Wat zal ik doen? Als ik hem zo zie liggen, krijg ik toch ook wel weer een brok in mijn keel en voel ik de ergste boosheid een beetje verdwijnen. Ik ben gek op deze jongen en wil echt bij hem blijven, maar ik ben gewoon nog niet klaar om ook met Noa te gaan wonen….

#198 ‘Ik had de eerste weken samenwonen heel anders voorgesteld’