Maud Nachtboek van Maud 10 mei 2021, 20:00

Leestijd: 3 minuten

#198 ‘Ik had de eerste weken samenwonen heel anders voorgesteld’

Mauds eerste werkdag verloopt alles behalve soepel. Ze voelt zich nog niet helemaal op haar gemak. En ook in haar nieuwe woning voelt ze zich nog niet helemaal thuis. Noa, het dochtertje van Tommy is blijven slapen en dat loopt niet zo soepel. Terwijl Maud en Tommy lekker op de bank hangen, horen ze ineens gestommel. Als ze de badkamer open doen, ligt de vloer bezaaid met gebroken make-up… Mauds make-up.

„Ohhh nee, f*ck, wat heb je nou gedaan?!”, roep ik net iets te hard. Ik weet dat je niet mag vloeken bij kinderen, maar er ligt ongeveer voor 200 euro aan gebroken make-up op de grond. Mijn highlighter die Jessie uit New York heeft meegenomen ligt in 101 stukjes. En ook mijn nieuwe lippenstift van MAC ligt geplet op de vloer. Noa begint meteen te huilen zodra ze mijn hoofd ziet. Eigenlijk wil ik keihard met haar mee doen. Wat een kutdag!

Het zal allesbehalve pedagogisch verantwoord zijn, maar ik stamp gelijk de badkamer uit. Tommy weet het beter aan te pakken en begint Noa te troosten. Zodra ik de woonkamer inloop heb ik spijt als haren op mijn hoofd. Dat kleine meisje kan er ook niks aan doen en ik heb vroeger ook weleens make-up van mams gepakt. Ik kan me ook nog herinneren dat ik een dure jurk van haar kapot heb geknipt.

#197 ‘Wat ik daar aantref, krijg ik nog net geen hartaanval van’

Tien minuten later staat de kleine Noa voor mijn neus. „Sorry Maud, dat ik je make-up kapot heb gemaakt. Ik deed het niet express. Papa zei dat hij nieuwe spulletjes voor je gaat kopen.” Als het kleine meisje voor me staat, smelt ik. Er zit nog een beetje lippenstift in haar haar en ik kan niet anders dan mijn excuus aanbieden. „Kan gebeuren Noa, ik schrok gewoon heel erg. Ik was zo blij met mijn spullen. Maar weetje wat? We gaan gewoon voor jou ook een mooi make-up set kopen en dan leer ik je alles.” Er verschijnt een glimlach van hier tot Tokio op het gezicht van Noa. „Maar nu moet je snel gaan slapen hoor, het is al hartstikke laat.”

Niet veel later komt Tommy de kamer inlopen, ik had verwacht dat hij boos zou zijn vanwege mijn reactie, maar hij lijkt het aardig goed te begrijpen. „Iedereen heeft wel eens een kutdag Maud, maar als je kinderen hebt moet je er gewoon op rekenen dat er heel veel dingen kapot gaan. Ik snap dat het rot is, maar het zijn maar spullen. Ik koop nieuwe dingen voor je.”

Alhoewel ik dankbaar moet zijn, kan ik het niet laten om een rotopmerking te maken. „Ja jij hebt geld genoeg en kan het heel makkelijk missen, maar ik moet voor 200 euro gewoon anderhalve dag werken!” floep ik eruit. Ik zie aan Tommy zijn hoofd dat mijn opmerking verkeerd valt.  Gelukkig hoef ik de discussie niet aan te gaan, want Tommy wordt gebeld. Voor mij het moment om er even tussenuit te glippen en in bad te gaan met een glas wijn en een serie. Ik hou van de luxe van dit huis, maar ik had mij de eerste weken samenwonen toch heel anders voorgesteld.

Ondertussen scroll ik een beetje doelloos op social media. Ik zie dat ik LinkedIn uitnodiging heb van mijn nieuwe collega Kimberley en van Joris! Wat is dit nou weer? Waarom voegt hij mij ineens toe op LinkedIn!?

Net op dat moment komt Tommy de badkamer inlopen.

De moeder van Noa blijkt ziek te zijn en ze wil eerst een coronatest doen voordat Noa weer thuis komt. „Dus Noa blijf nog gezellig een paar nachtjes slapen. Dat is toch wel goed hè, schat?”

#196 ‘Ik voel me de allergrootste kluns op aarde’