Maud Nachtboek van Maud 12 apr 2021, 20:00

Leestijd: 3 minuten

#194 ‘Het voelt een beetje als een eerste date…’

Maud en Tommy wonen sinds het begin van deze maand samen in een huis op de Zuidas. Ondanks de lockdown staat Maud haar leven toch een beetje op zijn kop. Samenwonen is wel echt een nieuw hoofdstuk in haar leven, helemaal omdat het dochtertje van Tommy ook af en toe komt logeren. Ondertussen is Maud ook druk bezig om een serieuze bijbaan te vinden. Ze is nog geen vijf minuten binnen in haar nieuwe huis of ze krijgt een spannend telefoontje van Annemarie, de hoofdredacteur van het tijdschrift waar ze vorige week een proefopdracht heeft ingeleverd…

Shit! Mijn hart begint direct sneller te kloppen. Vorige week heb ik mijn opdracht ingeleverd bij de redactie van een van mijn favoriete tijdschriften. Ze zouden deze week iets laten horen, maar ik had nooit verwacht dat ze zo snel zouden bellen. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ze zullen het wel niets vinden, daarom bellen ze zo snel.

Nog voordat Annemarie überhaupt iets heeft kunnen zeggen, heb ik binnen een paar seconde in mijn hoofd al allerlei doemscenario’s gemaakt.

„Hoi Annemarie! Sorry, ik verwachtte je telefoontje helemaal niet. Hoe gaat het?”, stamel ik.

Wat een stomme vraag.

Op een of andere manier weet Annemarie haar stem mij gerust te stellen. „Met mij gaat het goed. Maar het zou nog net iets beter gaan als ik jou straks aan ons team mag toevoegen. Want gefeliciteerd Maud, we willen je graag aannemen!”

„Wat!?”, schreeuw ik zo hard, dat Tommy verschrikt opkijkt. „Oh dat is echt heel erg leuk! Ja, tuurlijk. Ik kom graag jullie team versterken. Wanneer mag ik beginnen?” Wat betreft Annemarie kan ik direct voor twee dagen per week aan de slag, en als het aan haar ligt begin ik volgende week al. Om heel eerlijk te zijn had ik graag nog wat extra tijd willen hebben voor de voorbereiding, maar ik kan het geld ook goed gebruiken.

Tommy is ondertussen achter mij komen staan en zodra ik heb opgehangen tilt hij mij op. „Gefeliciteerd schat! Je hebt de baan! Kom we gaan lekker sushi bestellen en champagne drinken.”

Niet veel later hebben we ons eerste diner in ons nieuwe huis. Ik had verwacht dat dit heel gek zou voelen, maar eigenlijk voelt het heel normaal. Het voelt als thuis. En dat heeft vast alles te maken met Tommy. Ik besef me steeds beter dat hij degene is die mij thuis kan laten voelen. De Zuidas is misschien niet direct de plek waar ik zelf zou kiezen om te gaan wonen, maar dit huis is nu al tien keer beter dan mijn vorige huis. Ons eerste nacht in het nieuwe huis is ook heel goed bevallen. Ik heb heerlijk geslapen, met de nadruk op heerlijk. Ik heb niet eens zoveel uur geslapen, maar Tommy en ik hebben het nieuwe bed goed getest.

De volgende ochtend staat Jessie op de stoep met mimosa’s. Haar bezoek kwam nogal onverwachts, want we hebben elkaar al een week niet gesproken. Ik vraag me soms wel af of zij en Tommy elkaar nog spreken, want hoe kan ze anders weten dat ik een nieuwe baan heb. Zodra Jessie binnen is, blijkt dat ze nog niets wist van mijn nieuwe baan. „Maud, sorry ik heb wat goed te maken. Ik ben de laatste tijd niet altijd even aardig tegen je geweest. En nou ja ik wil het graag goed maken met een lekker ontbijt.” Normaal gesproken vind ik het heel irritant als mensen onaangekondigd voor mijn deur staan, maar nu zo in het nieuwe huis kan ik het ook wel erg waarderen. Jessie en ik hebben flink wat bij te praten en de tijd vliegt voorbij.

Ik moet Jessie zelfs de deur uitzetten want ik heb een paar uur later afgesproken met Thalisa voor een wandeling door het Vondelpark. Ik weet niet of het door corona komt, maar ik merk dat ik een beetje zenuwachtig ben. Ik heb zolang geen nieuwe mensen ontmoet, dat dit eigenlijk een beetje voelt als een eerste date…

#193 ‘Ze heeft haar hele kop laten verbouwen’