Maud Nachtboek van Maud 22 mrt 2021, 20:00

Leestijd: 4 minuten

Maud 191: ‘Ik heb een rotgevoel dat ik niet durf uit te spreken’

Maud en Tommy gaan eindelijk de samenwoonplannen doorzetten. Ze was alleen een beetje vergeten dat Tommy ook een dochtertje heeft, dat af en toe bij hun komt slapen. Ze vindt het eng. Rochella steunt haar en wijst haar erop dat ze gewoon de leuke stiefmoeder kan zijn. En dan vertelt Tommy dat hij een interessant aanbod heeft gekregen…

Als ik Tommy’s aanbod heb aangehoord, klapperen mijn oren. Hij kent dus via via iemand die vanwege de coronaregels naar Bali is vertrokken om daar te wonen. „Hij heeft het wel een beetje gehad in Nederland, maar heeft hier ook een penthouse op de Zuidas, volledig gemeubileerd. Wij mogen er wonen zo lang als er nog corona regels zijn. De huur die hij vraagt is wel een beetje aan de hoge kant, maar aan de andere kant: we hoeven niks van meubels ofzo te kopen,” zegt Tommy. Ik sta te shaken. Ga ik dit echt doen? Maud op de Zuidas? Het was niet echt mijn droombestemming: als je mij op dit moment ziet ben ik eerder een meisje voor de Amsterdam Pijp. Maargoed: twee haltes verder en ik ben op de Zuidas. Mensen zouden me voor gek verklaren als ik het niet doe!

Ik weet niet waarom, maar ergens kan ik niet helemaal blij zijn dat het zo snel gaat. Ik voel constant een vorm van stress. Zou het wel helemaal goed gaan? Ik heb nog niet eens een baan om een groot deel van de huur te betalen. Ik blijf maar malen met al deze vragen en besluit mijn twijfels met Tommy te delen.

„Het komt wel goed Maud. Wij redden het samen toch altijd?”, zegt Tommy als we het erover hebben. „Desnoods ga je gewoon een tijdje in zo’n callcenter werken ofzo?” Ik kijk hem aan alsof ik water zie branden. „In een callcenter?! Dat zijn verschrikkelijke mensen! Ik peins er niet over. Dan ga ik wel voor een bakker werken of iets dergelijks”, roep ik gepikeerd. Ik heb er heus wel iets voor over om in een paleis te wonen, maar in een callcenter werken gaat me wel erg ver. Ergens hoop ik echter dat ik binnenkort iets hoor van al die bedrijven waar ik naartoe heb gemaild. Als eentje me nou de kans zou geven om gewoon aan het werk te gaan!

Na een week wikken en wegen besluiten we om het appartement te gaan huren. Alles gaat op een luchtige vriendschappelijke manier, omdat Tommy de huisbaas – Rick – dus kent. Geen contracten of gedoe, gewoon op goed vertrouwen. Ik vind het fijn, maar ergens ook doodeng. Als deze jongen besluit om terug te komen, kunnen we binnen een dag ‘ons’ huis uit gegooid worden. Tommy is echter zo enthousiast dat ik hem daarin ook niet wil teleurstellen. Af en toe probeer ik met een grote lach enthousiast te reageren op al zijn plannen. Maar ergens zit me iets dwars, het is een unheimlich gevoel dat ik niet durf uit te spreken.

Ik besluit om Rochella om advies te vragen, Jessie is absoluut geen optie: die heeft toch enkel en alleen maar commentaar op alles wat ik doe op dit moment. Ik merk dat ik me steeds vaker aan haar irriteer en steeds minder het idee heb dat ze echt een vriendin is. Ze lijkt soms eerder mijn vervelende tante die van alles aan te merken heeft op mij! Rochella is direct dolenthousiast als ze over het huis op de Zuidas hoort.

„Maud dit is te gek! Waar loop je je nou druk om te maken joh. Wat kan er misgaan?! Je hebt in een mum van tijd een topwoning zolang al deze regels er nog zijn. Nou, dit duurt volgens mij wel even hoor!”

Normaal gesproken ga ik altijd op mijn onderbuikgevoel af, maar misschien moet ik dit keer ook niet zo moeilijk doen en gewoon vertrouwen dat het wel goed komt? Als mijn broertje komt eten bespreek ik het ook nog even met hem. „Gewoon doen Maud! Jij denkt altijd zoveel na over alles. Hartstikke mooi aanbod!”, roept hij enthousiast. En zo besluit ik er ook maar gewoon voor te gaan! Ik ga samenwonen, op de Zuidas! Wat een verhaal.

Als ik zaterdag aan het zoeken ben naar een paar leuke accessoires die bij het huis passen om het toch een beetje eigen te maken, hoor ik dat er een mailtje binnenkomt. Omg, het is van één van de tijdschriftredacties waar ik naartoe had gemaild! Met een bonkend hart open ik het mailtje. ‘Beste Maud, wat leuk dat je interesse hebt om bij ons te komen werken’…

#190 ‘Jij kan straks gewoon de coole ‘stiefmama’ zijn’